ଅସରନ୍ତି କଥାଟିଏ !
ସମୟ ଆସିଛି
ମୁଁ ତୁମକୁ ଭୁଲିଜିବା ପାଇଁ
ମତେ ବଂଚିବାକୁ ପଡିବ ଏକୁଟିଆ
ଆଜି ମୁଁ ଜାଣେ ଏତେଦିନର ଯାତ୍ରା
କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପାଇଁ
ମୋର ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ବିଛୁରିତ ହୋଇ ପଡିଛି
ସବୁ ମାନ ସମ୍ମାନ ଆଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଯିବ
ଯଦି ଏହା ସତ୍ୟ
ମୁଁ ମୋ ଅନ୍ତରାତ୍ମା ର କଥା ଶୁଣି ଆଗକୁ ଯିବି
ମୁଁ ମେଘୁଆ ଆକାଶ ର ଅସମ୍ପୂର୍ଣ ଛାୟା
ଆଉ ତମେ ଏକ ନୂଆ ସକାଳ ର ପ୍ରତ୍ୟୁଷ
ଆମେ ଗୋଟିଏ ହୃଦୟର ଆତ୍ମା
ଲଖ୍ୟସ୍ଥଳ ଓ ଲଖ୍ୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ ଅଲଗା
ତଥାପି କେବେନା କେବେ ଭେଟିବା
କଥା ତ ଏତିକି ମୁଁ ଜାଣେ ଆଉ ତୁମେ ଜାଣ
ମୋ ବିନା ତୁମ ଜୀବନ ଅଧୁରା |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
କାହାଣୀ ଦୁଇ ହୃଦୟର !
କାଲି ତୁମର ହଠାତ ଦେଖା
ପୁଣି ସକାଳୁ ସକାଳୁ ତୁମର ଝଲକ
ମୁଁ ଭାବିଲି ଆଜି ତ କଥା ହେବି
ହଠାତ ତୁମକୁ କଲେଜ ଛକ ରେ ଦେଖିବା
ମନେ ହୁଏ ତୁମେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଛ
ତୁମର ଉପସ୍ଥିତି ତୁମର ମହକ
ଖେଳିଗଲା ଚତୁଃପାର୍ଶରେ
ତୁମର ଚାହାଣି ରେ ଖେଳିଗଲା
ଅତୀତ ର ପୁରୁଣା କାହାଣୀ
ଏବଂ ମୁହୂର୍ତକ ଭିତରେ ଚୁରମାର
ହେଇଗଲା ଭଗ୍ନସ୍ତୁପ ପରି
ଏଇତ ଦୁଇ ହୃଦୟର କାହାଣୀ
ଯଦି ମୁଁ ତୁମଠାରୁ ବହୁ ଦୂରରେ
ମୁଁ ସବୁ ଜାଣେ ଅତୀତ ର ସେଇ କଥା କୁ
ଚେଷ୍ଟା କରି ବି ଭୁଲି ପାରୁନି
ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ମୁହୂର୍ତ ଗୁଡାକୁ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
ଖାଲି ଅନ୍ଧାର!
ସଳିତା ପରି ଜଳୁଛି ମୁଁ
ଜୀବନ ପ୍ରଦୀପ ରେ
ମୁଁ ବୁଝି ପାରିଛି
ବଂଚିବାର ରହସ୍ୟ
ମୁଁ ଜାଣିନି କୋଉଠୁ
ଆରମ୍ଭ ଓ ଶେଷ
ଚାରିଆଡେ ଖାଲି ମିଛ
ପ୍ରତାରଣା ର ସ୍ମିତହାସ୍ୟ
ମୋ ଦିନ ଆଉ ରାତି ତୁମର
ଚତୁର୍ପାଶ୍ୱ ରେ ଖାଁ ଖାଁ
ତୁମର ସ୍ୱର ଓ ଶବ୍ଦ ଏଇଠି ସେଇଠି
ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ବିନା ମୁଁ ଅଧୁରା
ମନେ ହୁଏ ଜୀବନ ଟା ଖାଲି ଅନ୍ଧାର ତୁମବିନା!
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
ସ୍ବପ୍ନ ର ଶବ୍ଦ!
ମୁଁ ଏକ ନିର୍ଜନତା
ଗୋଧୂଳି ରେ ଏକୁଟିଆ
ଅମାନିଆ କସ୍ତୁରୀ ର ବାସ୍ନା ବିଚଳିତ କରେ ମନ କୁ
ତଥାପି କେତେ ରାତି ଚେଇଁ ରହିବାର
ପୁରୁଣା ନିଶା
ବହୂ ଦୂରରୁ ଦିଗବଳୟ ରେ
ତୁମର ଉଙ୍କି ମାରି ଚାହିଁବା
ବେଳେବେଳେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ
ମହମ ବତୀ ର ଆଲୋକ ରେ ନିଜକୁ ଦେଖିବା ର ଛବି
ମୋ ଜୀବନ ରେ କେବଳ ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା
ଆଉ ତୁମ ହସ ର ଗୁଂଜରଣ
ନୀଳ ଆକାଶ ତଳେ ଦୂର ସହର ଟି
ଚାରିଆଡେ ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ
ଆଉ ମୁଁ ଖାଲି ସ୍ବପ୍ନ ଗୁଡାକୁ ସଜାଡୁଛି
ପାଉଁଶ ତଳୁ ନିତି ଜିଉଁଛି |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
ନିଶବ୍ଦ ର ଶବ୍ଦ !
ଚୁପଚାପ ରହିବାର ଅଭିନୟ
ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଶବ୍ଦ ଗୁଡିକ ଶୁଣ
ଚାଲିଯାଅ ସ୍ମୃତି ର ଅଙ୍କାବଙ୍କା ରାସ୍ତାରେ
ହଠାତ ଛିଡା ହୋଇ ଭାବିପାର
ମୋର ଚୁପ ରହିବାର ମୁହୂର୍ତ କୁ
ମୋର ତ ଅଭ୍ୟାସ ଚୁପ ରହିବାର
ଯେତେ ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା ହାବି ହୋଉ
ବେଳେବେଳେ ସମୁଦ୍ରର ଜଳରାଶି ଶାନ୍ତ ନୀରବତା ଭିତରକୁ ଚାଲିଯାଏ
କେବେକେବେ ନୀରବତା ଲହରୀ ପରି
ଆଉ କେବେ ଖାଲି ନିରବ ଏବଂ ନିଶ୍ଚଳ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
ଜୀବନ ଏକ ଅନୁଶୋଚନା!
କେବେକେବେ
ମୋ ଝାପ୍ସା ଦ୍ତୁଷ୍ଟି ରୁ ଦୁରେଇ ଯାଅନି
କିଛି ମୁହୂର୍ତ ମୋ ପାଖରେ ରୁହ
ମୁଁ ଟିକେ ତୁମକୁ ଦେଖେ ଅନ୍ତର ରୁ
କେ ଜାଣେ କାଲି କା ଭାଗ୍ୟରେ କଣ ଅଛି
କିନ୍ତ ମୁଁ ମନା କରି ପାରୁନି
ମତେ ଲାଗେ ମୋ ଜୀବନ ଶରୀର ଠାରୁ ଦୁରେଇ ଯାଉଛି
ଆମ ପ୍ରେମ ର ରାଣ ଖାଇ କହୁଛି
ମୋ ଜୀବନ ବନ୍ଦୀ ସମୟ ପାଖରେ
ଜଂଜାଳ ଗୁଡାକ ଯେମିତି ଅଦିନିଆ ଝଡ଼
ଦୁଃଖତ ଅଛି ଚାରି ପାଖରେ
ତଥାପି ତୁମର ରାଜୁତି ମୋ ହୃଦୟରେ
ଚାରିଦିଗରେ ଯଦି ଖାଲି ଅନ୍ଧାର
ତଥାପି ଆଲୋକ ହୋଇ ତୁମେ ଡାକ!
ଡ଼କ୍ଟର. ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ.
ଅକୁହା କଥା!
ମୋ ଆଖି କିଛି କହେ
ଏକ ଅକୁହା କଥା
କିଛି ବିରହ ଭରା
କିଛି ଅସ୍ପଷ୍ଟ ସ୍ମୃତି
ଦୁଃଖ ଗୁଡିକ ଛନ୍ଦି ହୋଇ
ଯାଆନ୍ତି ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ଝରଣା ପରି
ମୋର କେତେ ଯାଏ ଆସେ
କେହି ଶୁଣୁ କି ନ ଶୁଣୁ
ସେ ବେଳେବେଳେ କୁହେ
କିଛି ପରିଚିତ ଶବ୍ଦ
ଯେମିତି ସୁଗମ ସଂଗୀତ ର ଗୁଂଜରଣ
ସମୟ ତ ଆସିବ ନିଶ୍ଚୟ
ଅକୁହା କଥା ସବୁ ପୁଣି
ଗୁଞ୍ଜରିତ ହେବ ଆମ ଚାରିଆଡେ
ଆଉଥରେ ମୋ ଅମାନିଆ ଓଠ
କହିଚାଲିବ ସେଇ କଥାକୁ!
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ |
ସାକ୍ଷାତ ଏକ ସଂଯୋଗ!
ଆମ ସାକ୍ଷାତ ଏକ ସଂଯୋଗ
ଏଵେ ଏବେ ଦେଖା ସେଇ ପୁରୁଣା
ଚାର୍ଟସେଣ୍ଟର ରେ
ଟିକେ ଦୁଃଖ ଦୁଃଖ
ଟିକେ ଖଟ୍ଟା ମିଠା ସ୍ମୃତି
କେତେ ଅକୁହା ପୁରୁଣା କଥା
ତଥାପି ମୋ କଥା କୁ ଶୁଣି
ନ ଶୁଣିବାର ଅଭିନୟ ରେ
ମୁଁ ବିସ୍ମିତ ଓ ସ୍ଥାଣୁପ୍ରାୟ
ବିଳମ୍ବରେ ଯଦିଓ ଆଲୋକ ର ରଶ୍ମି
ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କ ଜୀବନରେ
ମୁଁ ହଜିଯାଏ ତୁମ ସ୍ମୃତିରେ
ଆଉ କେବେକେବେ ବିଶ୍ରାମ ନେବାକୁ
ତୁମ ପଣତ କାନିରେ
ତଥାପି ନୀରବ ରେ ମୁଁ
ଶୁଣି ପାରେ ତୁମ ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ
ଚାରିଆଡେ ଖାଲି ଖେଳିଯାଏ ନୀରବତା !
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ |
ଗଞ୍ଜାମ.
ଯଦି ତୁମେ ମୋ ଶ୍ଳୋକ ହୁଅନ୍ତ!
ମୁଁ ସେଇ ସକାଳ ର ସୁରୁଜ
ଯାହାର ଆକାଶ ନାହିଁ
ତୁମ ସ୍ମୃତି ସବୁ ମତେ ଜାବୁଡି ଧରିଛି
ମୁଁ ତୁମ ପାଇଁ ଅଜଣା ଅଚିନ୍ହା
ମୁଁ ମରୁଦ୍ୟାନ ର ବାଟହରା ପଥିକ
ବନ୍ଦୀ ମୁଁ ତୁମ ହୃଦୟ ର କବଳ ରେ
ଯେମିତି ଏକ ରଙ୍ଗୀନ ପକ୍ଷୀ ପଞ୍ଜୁରୀ ରେ
ନିର୍ଜନତା ର ଅଗ୍ନି ରେ ଜଳୁଛି ମୁଁ
ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ ଜାଳୁଛି ମତେ
ମୁଁ ନିରୁପାୟ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର
କାରଣ ଆମେ ଦୁହେଁ ଗୋଟାଏ ଯଞ୍ଜିର ରେ ବନ୍ଧା |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ.
ଆଶା ର ଆଲୋକ!
ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବିଞ୍ଚି ହୋଇ ପଡ଼ିଥିବା
ମୋ ଆଖି ର ସ୍ବପ୍ନ ଗୁଡାକ
ବେଳେ ବେଳେ ସବୁ କିଛି ଉଙ୍କି ମାରେ
ସେଇ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି, ଚିନ୍ହା ମୁହଁ
ଦିନେ ନା ଦିନେ ବଦଳି ଯିବ ସବୁ
ବଦଳିବ ଭାଗ୍ୟ ମୋ ଚଲା ପଥର
ଆଜିବି ବଂଚିଛି ମୁଁ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତିରେ
ଆଉ କେବେ କେବେ ତୁମ ନିରୀହ ଅଭିଯୋଗ ର ଫର୍ଦ ରେ
ତଥାପି ଆମେ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କ ପାଇଁ
ତୁମେ ମାନ କିମ୍ବା ନ ମାନ
ତୁମେ ମୋ ପାଖରେ ରହିବ
ଜୀବନର ଶେଷ ନିଶ୍ୱାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ |
ପ୍ରତ୍ୟୁଷ ରୁ ଗୋଧୂଳି!
ଶାନ୍ତ ସରଳ ଗୋଧୂଳି ପରି
ତୁମେ ଆସିଲ ମୋ ଜୀବନ କୁ
ମୁ ଅଶାନ୍ତ ଓ ସ୍ତବ୍ଧ
ତୁମ ବାସ୍ନା ଖେଳିଗଲା
ମୋ ମନର ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ
ସତେ ଯେମିତି ସ୍ୱର୍ଗ ର ପରୀ
ସବୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ର ମହାଔଷଧୀ
ମୁ ଫେରିବାକୁ ଚାହେଁନା ଅତୀତ କୁ
ଆଜି ସବୁ ପୁରୁଣା କ୍ଷତ ସାଉଁଟି
ବୋଧହୁଏ ମୁ ପହଂଚିଛି
ମୋ ଜୀବନ ର ଗୋଧୂଳି ରେ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ.
ଗଞ୍ଜାମ.
ବର୍ଷାରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କ ରଶ୍ମି!
ତୁମେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ରଶ୍ମି ବର୍ଷା ର ବିନ୍ଦୁ ରେ
ତୁମକୁ ଭେଟିବା ପରେ ମନେ ହୁଏ
ଏକ ଶାନ୍ତ ଦ୍ବୀପ ପରି
ଏଇ ଅଶାନ୍ତ ଦୁନିଆ ଭୁଲିଛି ଆମକୁ
ମୋ ଛଡା ନୁହନ୍ତି କେହି ନୁହନ୍ତି ନିଜର
ଆମ ପାଇଁ କେହି ନାହାନ୍ତି କାନ୍ଦିବା ପାଇଁ
ଆମ ସମ୍ପର୍କ ର ମାନେ ନୁହେଁ ଦୂରେଇଯିବା
ଆମେ ଛିଡାହବା ଉଚ୍ଚ ଶୃଙ୍ଗ ପରି
ମୁ ଏକୁଟିଆ ଅଶାନ୍ତ ସମୁଦ୍ର ପରି
ତଥାପି ଖୋଜି ବୁଲୁଛି ଟିକିଏ ଶାନ୍ତି ପାଇଁ
ଯେମିତି ବର୍ଷା ଭିତରେ ଟିକେ
ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ରଶ୍ମି.
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ କୁମାର ଦଳାଇ.
କବିସୂର୍ଯ୍ୟନଗର
ଗଞ୍ଜାମ.
ତୁମବିନା!
ମନର ଆଇନା ରେ ମୁ ତୁମକୁ ଚାହେଁ
ସେଇଥି ପାଇଁ ମୋ ନିଶ୍ୱାସ ରହୁ ବା ନ ରହୂ
ମୁ ତୁମ କଳ୍ପନା ଠାରୁ ବହୂ ଦୂରରେ
ଆମର ଦେଖା ଟିକେ ମୁହୂର୍ତ ପାଇଁ ନୁହେଁ
ଏହା ଜନ୍ମଜନ୍ମାନ୍ତର
ତୁମେ ମୋ ଅନ୍ଧାର ରାତି ର ଚନ୍ଦ୍ରମା ପରି
ଯିଏ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ରାଇଜ ରେ ରାଜୁତି କରେ
କପାଳ ଲିଖନ ବଦଳାଇବା ମୋ ଅଧୀନ ରେ ନାହିଁ
ତୁମ ବିନା ସବୁ ଋତୁ ରଙ୍ଗ ହୀନ
ମନେ ହୁଏ ମୁହୂର୍ତ ଗୁଡାକ ଅଧୁରା ତୁମବିନା.
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ କୁମାର ଦଳାଇ.
ଗଞ୍ଜାମ.
ଓଡିଶା.
ସଂସାରରେ ନାରୀ ର ରୂପ ଅପାର
ଜନନୀ ବିନା ଯେ ଘର ଅସାର ।
ପରିଚୟ ଏଠି ଅନେକ ତା’ର
ଠିକଣା ବିନା ସେ ଗଢଇ ଘର ।
ଶାଶୁଘର ଗଲେ ମନରେ ଡର
କାଳେ ସେଠି ମୋତେ କରିବେ ପର ।
ବନ୍ଧୁ ର ସମ୍ମାନ ପାଏ ଯେଉଁଠି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଫେରି ବୋଝ ସାଜଇ ଏଠି ।
କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପାଳନେ ହୁଅଇ ଅନ୍ଧ
ସ୍ବାମୀ ଦେଖାଏ ତା’ ଦାୟିତ୍ଵ କାନ୍ଧ ।
ଘର ଲୋକ ଆଜି ସଭିଏଁ ପର
ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ଯେବେ ହେଲି ତୁମର ।
ଉପନାମ ଟିକେ ପାଇବା ପାଇଁ
ଘରୁ ଆସିଛି ମୁଁ ଏରୁଣ୍ଡି ଡେଇଁ ।
ସଭିଏଁ ପଚାର ଅସ୍ତିତ୍ଵ ମୋର
ଗର୍ଭେ ଦଶମାସ ଦୁଇ ଶରୀର ।
ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷା ଦେଲି ଦୁହିତା ହୋଇ
ଧୋର୍ଯ୍ୟ ଶକ୍ତି ର ମାପକାଠି ନାହିଁ ।
ସହ-ସମ୍ପାଦିକା
ପୁଷ୍ପଲତା ଦିଗାର
ବାରିପଦା,ମୟୂରଭଞ୍ଜ
” ସେ ଦିନ ତୁ ଗଲାବେଳେ ଅନେକ କିଛି ଛାଡ଼ି ଯାଇଥିଲୁ ମୋ ଘରେ ,,,,
ତତେ ୧ମ ଥର ମୋ ଘରେ ଦେଖି ମୋ ଆଖି ଦୁଇଟି ଲାଜେଇ ଯାଇଥିଲା ,,,,,,
ମୁଁ ତୋ ମୁହଁ କୁ ନ ଚାହିଁ ମଧ୍ୟ ତତେ ଥଣ୍ଡା ଗ୍ଲାସ ଟିଏ ନେଇ ଦେଇଥିଲି ,,,,,
ପଛରେ ତୁ ଅଧା ପିଆ ଚା କପ୍ ଟି ଛାଡ଼ି ଯାଇଥିଲୁ ମୋ ଖଟ ଉପରେ ,,,,
ସବୁଜ ତନତନ ଦିଶୁଥିବା ମୋ ବାଡି ବଗିଚାକୁ ବୁଲେଇ ନେଇଥିଲି ମୁଁ ତତେ ,,
ବୁଲୁବୁଲୁ ବାଡ଼ିରେ ତୁ ମଗିଥିଲୁ ମୋ ମେହେନ୍ଦି ଲାଗେ ହାତ ଦୁଇଟି ମତେ ,,,
ଆଉ କିଛି ମୋ ଓଠର ନିରବତା ଆଉ ତୋର ସେ କଥା କୁହା ଓଠ ,
କିଛି ଅଧା ଲେଖା କବିତା ଆଉ କିଛି ଅକଲାପଣ ର ଯନ୍ତ୍ରଣା ଓ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳେର ସେ ଝାପସା କୁହୁଡି…….
ସେ ଜାଣେନା ମୁଁ ତାକୁ
କେତେ ଭଲ ପାଏ,
ସେ ଜାଣେନା ମୋର ଏବେ ସବୁ ରାତି
ତା ଭାବନାରେ ପାହେ ।।
ସେ ଜାଣେନା ତା ଅଣଦେଖା ରେ
ବୈଶାଖା ର ଝାଞ୍ଜି ଖରାରେ ବି
ବର୍ଷା ଆସେ ମୋ ଆଖି ତଳେ ଅବେଳରେ ,,
ସେ ଜାଣେନା ମୁଁ ତା ବିନା ଏବେ
ଗୋଟେ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବି ଫଗୁଣର ଫଗୁ ରେ ଭିଯିବାକୁ ଚାହେଁନା ।।
ସେ ଜାଣେନା ସେ ସିନା କାର୍ଯ୍ୟର ବ୍ୟସ୍ତତରେ
ମୋ ଅଭିମାନ ଓ ଭଲପାଇବାକୁ
ଅଣଦେଖା କରି ଖର୍ଚ୍ଚି ହୋଇଯାଇଛି ,,,,
କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତାର ପ୍ରତିଟି କଥାକୁ
ସାଇତି ରଖିଛି ମୋ ହୃଦୟର ସିନ୍ଦୁକରେ ।।
ସେ ଜାଣେନା ତା ‘ ଅଣଦେଖା ଓ ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ
ମୋ କଲମ ବି ତାକୁ ଝୁରେ ,,
ସେ ଏ କଥା ବି ଜାଣେନା
ମୁଁ ଏବେ ତାକୁ ନିଇ
ROAD KNOWN BY YOUR NAME !
You a soothing moon in my heart burnt darkness
You’re the one always for me in my dreams
The rain filled cloud & me the moment of wait
If our meet is destined in the coming rain
My destination is the road known by your name
You leave your street wearing wedding gown
I’ll have a season of rainfall all together
The thread is fragile ,yet hold it with love
This is the first day of rebirths to come
Me at one end and you just at the other
For the one that makes my heart a heart
Is the heartbeat known by your name.
©®Dr Prasana Kumar Dalai @India.
Date.Sun,28 Apr 2024.
ମୁଁ ଜାଣେ ସର୍ତ୍ତହୀନ
ମୋର ଏ ଅପେକ୍ଷା
ନା ଅଛି ମୋର ହରେଇବାର ଭୟ
ନା ଅଛି କିଛି ପାଇବାର ଆଶା ,,,
କାହିଁକି ବା ରଖିବି କିଛି ଆଶା ପାଇବାର
ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଜାଣିସାରିଛି
ସେ ତ କେବେ ନୁହେଁ ମୋର ।।
ମୁଁ ଠିକ୍ ଜାଣେ ଏ ରାସ୍ତାରେ ଚାଲିବା
ଏତେ ବି ସହଜ ନୁହେଁ
ଭାରି କଷ୍ଟକର ,,
ତଥାପି ଛାଡ଼ିବି ନାହିଁ କରିବା
ମୋ ପ୍ରେମର ସଂଚାର ।।
କ ‘ ଣ କେବଳ ଆଉ କେବଳ
ପାଇବା ହିଁ ସବୁ କିଛି ହୋଇଥାଏ ପ୍ରେମରେ ,,
ତେବେ କୁହତ ରାଧା ନାଁ
କାହିଁକି ଯୋଡ଼ା ହୁଏ
କୃଷ୍ଣ ଙ୍କ ସାଥିରେ ।।
ଚିନ୍ମୟୀ ସୁବୁଦ୍ଧି
ମୁଁ ଚାରାଗଛ ଟିଏ କରୁଛି ବିନତୀ
ଅନୁରୋଧ ମୋର ରଖ ।
ସମୟ ଟିକେ ହେ ମୋ ପାଇଁ ଦିଅ
ମୋତେ ଟିକେ ତୁମେ ଦେଖ ।।
ଯତନ ନିଅ ମୋ ଖାଦ୍ୟସାର ଦେଇ
ବଞ୍ଚାଇ ରଖ ହେ ମୋତେ ।
ବଞ୍ଚିଥିଲେ ମୁହିଁ ତୁମ ମାନଙ୍କର
କରିବି ଉପକାର କେତେ ।।
ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା ମୋ ପ୍ରସାରି ଦେବି ମୁଁ
ଯୋଗାଇ ଦେବି ମୁଁ ଛାଇ ।
ସଭିଏଁ ମୋ ତଳେ ଆଶ୍ରୟ ନେବେ
ବାଟେ ଯାଉଥିବା ବି ବାଟୋଇ ।।
ଫୁଲ,ଫଳ ଭରିଦେବି ମୋ ଦେହରେ
ହସି ଉଠିବ ଏ ବସୁନ୍ଧରା ।
ଖାଦ୍ୟର ଅଭାବ ରହିବ ନାହିଁ
ଏଇ ଜଗତ ସାରା ।।
ଦେବି ମୁଁ ଜଳୀୟ ବାଷ୍ପ ପ୍ରତିଦିନ
ନିୟମିତ ବର୍ଷା ହେବଟି ଜାଣ ।
ପ୍ରକୃତିକୁ ମୁହିଁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବି
ଏ କଥା ଅଟେ ପ୍ରମାଣ ।।
ଗ୍ରହଣ କରିବି ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳ କୁ
ଅମ୍ଳଜାନ ଦେବି ଯୋଗାଇ ।
ତୁମ ଏ ଛୋଟିଆ ହୃଦୟ ଭିତରେ
ଦୟା ଟିକେ ରଖ ମୋ ପାଇଁ ।।
✍️
ଦିପ୍ତିମୟୀ ନାୟକ
ପେଣ୍ଠ,କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା
ବିବାହ କରିବାଟା ମଣିଷର ଗୋଟାଏ Normal hankering,– ମଣିଷର ଗୋଟାଏ inner instinct ହିଁ,- ଯେପରି ସେ ବହୁ individual ରେ ପରିଣତ ହେବାକୁ ଚାହେଁ । ଆଉ ଏହି hankering ରୁ ହିଁ ହୋଇଛି ସ୍ତ୍ରୀ -ପୁରୁଷଙ୍କର ମିଳନ-ପ୍ରବଣତା । ତେଣୁ ଏହି ମିଳନ-ପ୍ରବଣତାକୁ ଏପରି ଭାବେ manage କରିବାକୁ ହେବ, ଯେପରି superior efficient embodimentର ଆବିର୍ଭାବଟା ଏକପ୍ରକାର Normal ହୋଇଉଠେ – ତେଣୁ ବିବାହ ସଂସ୍କାର ଯଦି ବିଧିମତ ନହୁଏ, ତା’ହେଲେ ଏହା କୋୖଣସି ପ୍ରକାରେ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।”
କେବଳ ଯୌନତୃପ୍ତି ପାଇଁ ବିବାହ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଇନାହିଁ ବା ଯେକୌଣସି ଭାବେ ପୁରୁଷ ନାରୀଙ୍କ ମିଳନରୁ ସନ୍ତାନ ଉତ୍ପାଦନ କରାଯିବା ଏହି ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ନାହିଁ । ଯେକୌଣସି ପୁରୁଷ ଯେକୌଣସି ନାରୀକୁ ବିବାହ କରିପାରେ – ଏ ପ୍ରକାର ମାନସିକତା ଅବୈଜ୍ଞାନିକ ତଥା ଅସୁସ୍ଥ ପରମ୍ପରା ।
” ତା’ହେଲେ ନାଇଟ୍ରୋଗ୍ଲସରିନ୍ ର ସମାବେଶ ଘଟାଇବାକୁ ଗଲେ, ବିସ୍ଫୋରଣ ହୁଏ କାହିଁକି ? ସମାବେଶ କଲେ ହିଁ ହେଲା ? ତା’ଭିତରେ ସଙ୍ଗତି, ଅସଙ୍ଗତି ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ ? ବ୍ୟକ୍ତି ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଓ କୁଳ ସଂସ୍କୃତି ଦିଗରୁ ନାରୀ ପୁରୁଷଙ୍କ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟର କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ ନାହିଁ ?
ତା’ପରେ ଆଜିକାଲି ବିବାହ ବିଚ୍ଛେଦର ଜୟଗାନ କରାଯାଉଛି । ପୁରୁଷ ଓ ନାରୀଙ୍କ ଭିତରେ ଥାଏ ସେମାନଙ୍କ ପିତୃପୁରୁଷଗଣଙ୍କ ସଂସ୍କାର ବହନ କରୁଥିବା ‘ଜିନ୍ ‘ । ଉଭୟଙ୍କ ଜିନ ର ପରସ୍ପର ସଦୃଶ ସଂଗତି ନରହିଲେ, ସନ୍ତାନ ଭଲ ନହୋଇ ଖରାପ ଗୁଣର ଅଧିକାରୀ ହୁଅନ୍ତି । – ” କୁଳ ମନିବ ନାହିଁ/ ବିବାହ କରିବ/ ଭୁଲ ଛାଡ଼ିବ ନାହିଁ/ ଖାଲରେ ପଡିବ / ଉପଢୌକନ ପାଇବ ଅଭିଘାତ।”
ବିବାହ ଓ ସୁପ୍ରଜନନ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟାପାର। ଯେମିତି ସେମିତି ବିବାହ କରିବା ବା କାମ – ପ୍ରବୃତ୍ତିର ଚାହିଦାରେ ପିଲା ଜନ୍ମ ଦେବା ଅବିଧି । ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ବିବାହ କରୁଛି, ସେ ପୁରୁଷ ହୁଅନ୍ତୁ ବା ନାରୀ ହୁଅନ୍ତୁ ମନେରଖିବା ଉଚିତ୍ ଯେ,ସେ ଗୋଟିଏ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଗୁଚ୍ଛ, ବର୍ଣ୍ଣ, ବଂଶ, ସମାଜ, ଜାତି (Race) ଓ ରାଷ୍ଟ୍ରର ।
ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ଠାକୁରଙ୍କ ବାଣୀ ମଧ୍ୟରେ ଅଛି –” ବିବାହ ମଣିଷର ପ୍ରଧାନ ଦୁଇଟି କାମନାକୁ ପରିପୂରଣ କରେ,– ତା’ର ଗୋଟାଏ ଉଦ୍ ବର୍ଦ୍ଧନ, ଅନ୍ୟଟି ସୁପ୍ରଜନନ ; ଅନୁପଯୁକ୍ତ ବିବାହ ଏଇ ଦୁଇଟିକୁହିଁ କ୍ଷୂର୍ଣ୍ଣ କରିତୋଳେ ;
ସାବଧାନ ! ବିବାହକୁ ଖେଳନା ଭାବ ନାହିଁ – ଯହିଁରେ ତୁମର ଜୀବନ ଓ ଜନନ ଜଡ଼ିତ ।” (ଚଳାର ସାଥୀ) “ଆଲୋଚନା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ଠାକୁର କହୁଛନ୍ତି” Accident ରେ (ଆକସ୍ମିକ ଭାବେ) ଯାହା ଜନ୍ମେ ତାହା ବନ୍ୟ (ବଣୁଆ) ; ବିହିତ ସୁଫଳପ୍ରଦ ଚାଷରେ ଯାହା ଜନ୍ମେ ତା ‘ ପୂଣ୍ୟ ।
ପ୍ରବୃତ୍ତି ଲାଳସାରେ ଅବିଧି ପୂର୍ବକ ଉପଗତ ହୋଇ ଯେଉଁ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମେ ତାର ଚରିତ୍ରର କୌଣସି ଠିକ୍ ଠିକଣା ରହେନା । ଗର୍ଭାଧାନ ସଂସ୍କାର ଭିତରଦେଇ ଉନ୍ନତ ଚିନ୍ତା ପ୍ରସୂତ ବିଧିମଫିକ ପବିତ୍ର ଯେଉଁ ଜନ୍ମ ତା’ର ରକମ ହିଁ ଅଲଗା । ଘରେ ଘରେ ଭଗବାନ ଯେପରି ଜନ୍ମିବେ ସେ ପ୍ରକାର ଥିଲା ଆମମାନଙ୍କର ବିଧାନ । .. ଆମେ କୁକୁର ଗୋରୁ ଇତ୍ୟାଦିଙ୍କ ଜନ୍ମ ଯେପରି ଭଲ ହୁଏ ସେଥିପାଇଁ ବିଜ୍ଞାନସମ୍ମତଭାବେ କେତେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛେ ।
କିନ୍ତୁ ମଣିଷର ସୁଜନନ ଦିଗରୁ ଆମମାନଙ୍କର ଲକ୍ଷ୍ୟ କମ୍ । ବିବାହାଦି ଓ ନିଜର ଆଚରଣ ଏ ଦୁଇ ଦିଗ ଠିକ୍ ନରଖିଲେ ପିଲାପିଲି ଭଲ ହୁଅନ୍ତିନି। ଆମେ ଭଲ ଖାଉ, ଭଲ ପିନ୍ଧୁ, ଯେତେହିଁ ଯାହା କରୁ, ଭଲ ପିଲା ହୁଅନ୍ତୁ ଏଇଟା ସମସ୍ତେ ହିଁ ଚାହାନ୍ତି ।
ମୁଁ ବାପାଙ୍କୁ ନ ମାନିପାରେ, କିନ୍ତୁ ମୋ ପୁଅ ମୋତେ ନମାନୁ, ତା’ ଚାହେଁନା । କିନ୍ତୁ ମୋର ଅବାଧ୍ୟତାର ଭିତର ଦେଇ ବୁଣି ରଖିଲି ସେଇପରି ପ୍ରାପ୍ୟଟା – ଯା ‘ ମୁଁ ଆଦୌ ଚାହେଁନା । ମୁଁ ହୁଏତ ଭାବେ – ମୁଁ ଖରାପ କଲେ କଣ ହେବ ? ପାଇବି ଭଲହିଁ । କିନ୍ତୁ ତା ‘ କଣ ହୁଏ ?
ଭଲ ଲାଗିବ ନିଶ୍ଚିତ, ଯାହାକୁ ଜାଣିବା ଦରକାର ଆଉ ନିତିଦିନ ର ଜୀବନରେ ପାଳନ କରିବା ଉଚିତ ମଧ୍ୟ I🙏
ତୋ ସାଥେ ଗୋଟିଏ ଫୋଟ ନେବା ପାଇଁ
ବସିଛି ରଥକୁ ଚାହିଁ,
ଦେଉଳ କୁ ତୋର ମୋବାଇଲ ମନା
କାରଣ କେ ପାରେ କହି ।
ଭାଇରାଲ୍ ବୋଧେ ହେଇଯିବୁ କାଳେ
ଭକତ ଟେ ନେଲେ ଫୋନ ,
ସେବକ ଟେ ବାକି ଖେଞ୍ଚୁଥାଏ ତାକୁ
କାମରେ ନ ଦେଇ ମନ ।
ଶାନ୍ତି ମନେ ଭକ୍ତ ଦରଶନ ପାଇଁ
ଥୋଇ ଦେଇଯାଏ ସବୁ ,
ହେଲେ ଟଙ୍କା ଦେଇ ସାଥେ ଫୋନ ନେଇ
ପଶିଯାନ୍ତି ବଡ ବାବୁ ।
ସେଥିରେ ବି ମୋର ନଥିଲା ଆପତ୍ତି
ଅନାଇ ତୋ ଚକା ଆଖି ,
କିନ୍ତୁ ପାରିଲିନି ସହି ମୁଁ କାଳିଆ
ସେବକ ଙ୍କ ଲୋଭ ଦେଖି ।
ଲୋଭ ଯାଏ ମୋର ପାଟି ବନ୍ଦ ଥିଲା
ତାପରେ ଘଟିଲା କିଛି ,
ତାହା ଦେଖି ଜମା ପାରିଲିନି ସହି
ସେଥିପାଇଁ ଲେଖୁ ଅଛି ।
ଛୁଆ ଠାରୁ ବୁଢ଼ା କେତେ ଯେ ଭକତ
ଦଳା ଚକଟା ରେ ଯାଇ ,
ଶାନ୍ତି ରେ ଦର୍ଶନ ନ ପାଇ ଫେରନ୍ତି
ଆଖିରେ ଯେ ଲୁହ ନେଇ ।
କାରଣ ତୁ କାଳେ ଦର୍ଶନ ଦେବାକୁ
ମାଗୁ ଭକତ ଙ୍କୁ ଟଙ୍କା ,
ସେବକ ତୋହର ଟଙ୍କା ପାଇଗଲେ
କରାନ୍ତି ତୋ ସାଥେ ଦେଖା ।
ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଏବେ ବି ଆଖି ରେ ନାଚୁଛି
ସରିବନି ଗୁଣକୀର୍ତ୍ତି
ଭାଗ-ଦୁଇ କରି ଲେଖିବି ଭାବୁଛି
ଥିଲେ ତୋ ପାଦରେ ଭକ୍ତି ।
ନିଗମାନନ୍ଦ ନାୟକ
ବେଲପାଳ , ମୟୂରଭଞ୍ଜ
ହଜିବା କୁ ମୋର ଚେଷ୍ଟା ନାହିଁ ବନ୍ଧୁ
ପଥିକ ହୋଇ ମୁଁ ଚାଲେ
ଖୋଲା ଆକାଶ ରେ ବିହଙ୍ଗ ଟେ ପରି
ନିଜକୁ ମୁଁ ଖୋଜି ବୁଲେ।
ସ୍ବପ୍ନ ରେ ନିଜର ଭାସି ବୁଲୁଥାଏ
ହୋଇ ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ତରୀ
ବାରିଧି ରେ ପୁଣି ଲୁଚି ରହିଥାଏ
ଶାମୁକା ର ମୁକ୍ତା ପରି।
ସ୍ମୃତି କୁ ନିଜର ସାଇତି ରଖେ ମୁଁ
କଳ୍ପନା ରେ ହଜି ଯାଏ
ବାସ୍ତବତା ଦେଖେ ଅବିରତ ସ୍ବାର୍ଥ
ସଂଘର୍ଷେ ସର୍ତ୍ତ ନଥାଏ।
ଅଭିନୟ କେତେ ଅଭିମାନ ରେ
ମନକୁ ମୋହିତ କରେ
ଖୁସି ଟିକିଏ ପାଇବା ଆଶାରେ
ନିଜ ପାଖେ ନିଜେ ହାରେ।
ବିତରିବି ବାସ ପୁଷ୍ପ ପରି ସଦା
ନିତି ଲାଗି ପ୍ରଭୁ ପାଶେ
ଭାବନା ଗୋ ତୁମେ ସତେ କି ମଧୁର
ମୁଗ୍ଧ ମନ ତୁମ ସାଥେ।
ସହ-ସମ୍ପାଦିକା
ପୁଷ୍ପଲତା ଦିଗାର✍️
ବାରିପଦା,ମୟୂରଭଞ୍ଜ
ହାତ ଧରି ତୋମ ବାଟ ଚଲା ଆଜି
ପଡ଼ିଗଲା ସତେ ଭାରି
ପିଲାବେଳ ଯେବେ ମନେ ପଡେ ବାପା
ଖେଳୁଥିଲି ବହୁଚୋରୀ।
ଆକାଶ କୁ ତୁମେ ବଢାଇ ହାତକୁ
ଦେଖାଅ କେତେ ଯେ ତାରା
ସମୟ ପାଖରେ ହରାଇ ନିଜକୁ
କର୍ମ ପାଶେ ଦିଏ ଧରା।
ଅବୁଝା ହେଲେ ମୁଁ ବୁଝାଇ ଦିଅ ଯେ
ଅଳି ଅଝଟ କୁ ଭୁଲି
ଦାୟିତ୍ଵ ର କାନ୍ଧେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କୁ ଧରି
ପୁଅ ତୁମ ଯାଏ ଚାଲି।
ନିଜକୁ ଆଜି ମୁଁ ପାଏ ନାହିଁ ଖୋଜି
ତୁମ କଥା ମନେ ପଡେ
ଦୁନିଆର ଏଇ ଭିଡ଼ରେ ଆଜି ମୁଁ
ସମୟ ର ସିଡି ଚଢେ।
ନିରବତା ଆଜି ଭଲ ଲାଗେ ମତେ
ଟଙ୍କା ଲାଗେ ସମାଧାନ
ଶିକ୍ଷା ତୁମ ମତେ ବଡ କରି ତଳେ
ସଂଘର୍ଷମୟ ଜୀବନ।
ସହ-ସମ୍ପାଦିକା
ପୁଷ୍ପଲତା ଦିଗାର✍️
ବାରିପଦା,ମୟୂରଭଞ୍ଜ
ମଧୁର ବଚନ ମଧୁର ସପନ
ମଧୁ ସ୍ମୃତି ପାରାବାରେ
ମଧୁ ମଧୁ ରାତି ପାହିଯାଏ ନିତି
ମଧୁ ମାଦକତା ଝରେ ।।
ମଧୁର ଜୀବନ ମଧୁ ବାସସ୍ଥାନ
ମଧୁର ତୁମର ହସ
ମଧୁ ମଧୁ ଭାଷା ମଧୁର ମଞ୍ଜୁଷା
ମଧୁଲୀଳା ତୁମ ରାସ ।।
ମଧୁର କୁଜନ ସୁମଧୁର ସ୍ୱନ
ମଧୁବନେ କାକଳୀର
ମଧୁ ମଧୁବନ୍ତୀ ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ନିତି
ମଧୁ ଚୁମ୍ବି ସୁମନର ।।
ମଧୁର ମିଳନ ମଧୁ ଗୁଞ୍ଜରଣ
ମଧୁ ବେଶଭୂଷା ପାଶେ
ମଧୁର ପରାଣେ ମଧୁ ସମ୍ମୋହନେ
ମଧୁ ପ୍ରିୟା ଆସି ବସେ ।।
ମଧୁର ପରଶେ ମଧୁ ମଧୁ ହାସେ
ମଧୁ ଗୁଣେ କ୍ଷମା କର
ମଧୁ ଏକା ସିନା ମଧୁର ପଣିଆ
ମଧୁ ଦୃଷ୍ଟି ଶଶାଙ୍କର ।।
ମଧୁରର ଭାବ ମଧୁର ବିଭବ
ମଧୁ ରାତି ମଧୁପାନ
ମଧୁ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ମଧୁ ମଧୁ ସ୍ୱର
ମଧୁରରେ ପଡେ ମ୍ଳାନ ।।
ମଧୁର ଯାମିନୀ ମଧୁ ସୁହାଗିନୀ
ମଧୁର ମୋହରେ ପ୍ରିୟା
ମଧୁ ବସନ୍ତର ମଧୁର ମଳୟ
ମଧୁ ଅଧରର ଛୁଆଁ ।।
ମଧୁର ଠାଣିରେ ମଧୁର ବାଣୀରେ
ମଧୁର ମୂର୍ଛନା ତୋଳି
ମଧୁ ଉଛ୍ୱାସରେ ମଧୁ ବିଶ୍ୱାସରେ
ମଧୁ ଜୀବନ ଦୀପାଳୀ ।।
ମଧୁର ମୂର୍ଛନା ମଧୁର କାମନା
ମଧୁ ମହକର ସ୍ୱର
ଯୁଗ ଯୁଗ ଯାଏ ଅମ୍ଳାନ ରହୁ ଏ
ମଧୁ ଭାବ ଜୀବନର ।।
ରଞ୍ଜୁଲତା ପାଢୀ,ରାଉରକେଲା (1st)
କେବେ କିଣେ ଓଠର ହସ
କେବେ ତୋଷଇ ମନ,
ମଧୁର ସମ୍ପର୍କ ର ପୁଣି
ଅଟେ ସିଏ ମାଧ୍ୟମ ।
କେବେ ପୁଣି ବିରହର ଲୁହ
କେବେ ମଧୁର ସ୍ମୃତି,
ସୃଷ୍ଟି ସିଏ ବନ୍ଧୁତ୍ବ ର
ରଖେ ତାକୁ ସାଇତି ।
କେବେ ଆସେ ସ୍ୱାର୍ଥ ନେଇ
କେବେ ଥାଏ ସର୍ତ୍ତ,
ନିବିଡ଼ ଭାବ ଡୋରି ସିଏ
ବ୍ୟର୍ଥ ନୁହେଁ ତା’ର ଅର୍ଥ ।
ମାନବ ଜନ୍ମ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବ
ମୁଖେ ଥିଲେ ସେହି,
ମଧୁର ବଚନ ପାଶେ
ଟଙ୍କା ର ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ ।
ସହ-ସମ୍ପାଦିକା
ପୁଷ୍ପଲତା ଦିଗାର
ବାରିପଦା, ମୟୂରଭଞ୍ଜ
