ନାରୀ ସିନ୍ଥିରେ ଲାଗିଲେ ସିନ୍ଦୂର
ହୋଇଯାଏ ସେ ସୁହାଗୀନି ତାର
ସୁଖ ,ଦୁଃଖ ପାଦରେ ପାଦ ଥାପି କରି ସଂସାର
ସ୍ୱାମୀର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ କରେ ଉପାସ ବାର।
ଥିଲା ଯେବେ ବାପଘରର ଝିଅ
କେତେ ଅଲିଅଳି ରେ କାଟିଥାଏ ଜୀବନ
ବିବାହ ବୟସ ପାଖେଇ ଆସିଲା
ପିତା ମାତା ଦୁହେଁ ଖୋଜିଲେ ବର
ବିବାହ ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ସେ ଦେଲେ।
ପର ହୋଇଗଲା ଏନ୍ତୁଡ଼ିଶାଳ
ନିଜର ହେଲା ଦୁଇ ଶ୍ମଶାନ
ପର ଘରକୁ ନିଜର କଲା
ପଛ ସ୍ମତିସବୁ ମନେ କାଢିଲା
ସାଙ୍ଗ ସାଥି ସବୁ ଭୂଲି ସେ ଗଲା।
ମଥାରେ ସିନ୍ଦୂର ହାତରେ ଶଙ୍ଖା
ସଂସାର ବନ୍ଧନ ରେ ବାନ୍ଧି ସେ ହେଲା
ଆସୁ ଯେତେ ପଛେ ପ୍ରଳୟ ମାଡି
ସାମ୍ନା କରିବି ଆଗକୁ ମାଡି
ମଙ୍ଗଳକମନା ପାଇଁ ଜାଳିବି ଦୀପ
ସୁହାଗୀନି ହୋଇ ମଶାଣି ନେବ
ଐଶ୍ୟଲକ୍ଷଣି ହୋଇ ଡେଙ୍ଗୁରା ବାଜିବ।
ମାମି ପାତ୍ର
ତିହିଡି,ଭଦ୍ରକ
ଦୁଃଖ ମୋ ଭାଗ୍ୟ ରେ ଅଛି
ବୁଲି କହୁଛି
କିଂତୁ ଭାଗ୍ୟ ଟା କଣ ମୁଁ
ଜାଣିନି କିଛି…
କରଣୀ ର ଫଳ ସଦା
ବେଳେ ପାଉଛି
ଭାଗ୍ୟ ବୋଲି କହି ଦୋଷ
ମୁହିଁ ଦଉଚି..
ବାଳୁଙ୍ଗା ବୁଣିଲେ ଭାଇ,
କଣ ଫଳିଛି ?
ଏହା ସବୁ ଯାଣି ଭାଗ୍ୟ
ଅଛି କହୁଛି…
ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ ଅଛି ତ
କାମନା କଲେ
କରିକି ଭୋଗୁଛ ସବୁ
ଇଛା ଟା କଲେ
ଭଲ କାମ କଲେ ଭଲ
ଫଳ ମିଳିଥାଏ
ଖରାପ କର୍ମରେ ବାସ୍ନା
ଦୁର ଦୁର ଯାଏ
କିଛି କର୍ମ ଅଛି- ଫଳ
ନାହିଁ କିଛି ଏଠି
ସଂଚୟ ହେଇକି ଭାଇ
ରହିଛି ବି ସେଠି
ଆର ଜନ୍ମ କୁ ଭୋଗିବୁ
ଥାଆ ତୁ ଯୋଉଠି
ଭାଗ୍ୟ ବୁଲି କହୁଥିବୁ
ବୁଲିକି ସେମିତି
ତୋହରି କରଣୀ ଫଳ
ତୁ ଆଜି ଭୋଗୁଛୁ
କେହି ତୋତେ ଭୋଗଊନି
ଭାଗ୍ୟ ତ କହୁଚୁ
Jyotirbit-
Sj. Jagannath Das
Bhadrak
କୋହଂ ରୁ ଆରମ୍ଭ ଷଠୀଘର ପରା
ଅହଂ ରେ ଜଳଇ ଜୁଇ ,
ଅସାର ସଂସାରେ ନଶ୍ବ ଶରୀରେ
ଅହଂକାର କାହାପାଇଁ ।୧
ଜୀବନ ଯୌବନ ନୁହେଁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ
କିମ୍ପାଇ ଏତେ ବଡିମା ,
କାମନା ଅନଳେ ଜଳିଯିବ ଦିନେ
ଅହଂକାରୀର ସବୁ ଭାବନା ।୨
ମାନବିକତା କୁ ବଳି ଦେଇ ଯିଏ
ଗର୍ବରେ ବାଟ ଚାଲଇ ,
ତୁଚ୍ଛ ମଣେ ଯେଣୁ ବନ୍ଧୁ ପରିଜନେ
ସୁ ପଥ ଯାଏ ଦୂରେଇ ।୩
“ମୁଁ” “ମୋର” କହି ଇର୍ଷା ରେ ଜଳଇ
ଆପଣାକୁ କରି ପର ,
ଅନ୍ତର ଦହଇ ଟାଣ କଥା ତା’ର
ଭାଙ୍ଗଇ ସୁଖ ସଂସାର ।୪
ଅହଂକାର ଭାଙ୍ଗେ ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ
ନିଃସଙ୍ଗ ହୁଏ ଜୀବନ ,
ମାନବିକତା କୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇ
ସଭିଙ୍କୁ ମଣଇ ନ୍ୟୁନ ।୫
ଜୀବନ ଏ ପରା ଦୁଇ ଗୋଟି ନିଆଁ
ଅହଂ ଠୁ ରହ ଦୂରେଇ ,
“ସୋହଂ” “ସୋହଂ” ମନରେ ଉଚ୍ଚାରି
ସଂସାର ହୋଇଯା ପାରି ।୬
ଖାଲି ହାତେ ଆସିଥିଲୁ ଏ ଜଗତେ
ଖାଲି ହାତେ ଯିବୁ ଫେରି ,
କାମ କ୍ରୋଧ ଲୋଭ ହୋଇବ ପାଉଁଶ
ତମିସ୍ରା ଯିବଟି ଅପସରି ।୭
ସସ୍ମିତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ, ଭୁବନେଶ୍ୱର
ମାଆ ଦେଇଥାଏ ଅନ୍ତ ଫାଡ଼ି ଜନ୍ମ
ଭାଗ୍ୟ ତ ନ ଥାଏ ଦେଇ ,
ଲଲାଟ ଲିଖନ ନ ହୁଅଇ ଆନ
ଏନ୍ତୁଡ଼ିଶାଳ ରୁ ଜୁଇ ।୧
କୀଟ ରୁ ପତଙ୍ଗ ପଶୁ ଠାରୁ ପ୍ରାଣୀ
ହେଉ ମାନବ ଜୀବନ ,
ମାୟା ସଂସାରରେ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ ଘଟେ
ଭାଗ୍ୟ ର ପରିବର୍ତ୍ତନ ।୨
ସ୍ବୟଂ ଭଗବାନ ଭାଗ୍ୟ ର ବିଧାତା
ଜନମି ଏ ଧରାତଳେ ,
ଭାଗ୍ୟ ହାତରେ ସମର୍ପିଥିଲେ ନିଜକୁ
ଦୁଃଖଶୋକ ଭୋଗିଥିଲେ ।୩
ଘଟିବାକୁ ଯାହା ଅଛି ଏ ଜୀବନେ
ସମୟ ସାଥେ ଘଟିବ ,
ଏ ଧନ ସଂପତ୍ତି ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାର
କ୍ଷଣିକେ ପାଉଁଶ ହେବ ।୪
ବିହି ଲେଖିଅଛି କପାଳରେ ଯାହା
ଅବଶ୍ୟ ଫଳିବ ଦିନେ
ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ଆଉ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ପରାଏ
ବଦଳି ଯାଏ ଜୀବନେ ।୫
ରାତିକ ଭିତରେ ରାଜା ହୁଏ ରଙ୍କ
ରଙ୍କ ହୋଇଯାଏ ରାଜା ,
କାହାପାଇଁ ମନ ଏତେ ରେ ବଡିମା
ବିଧାତା ହାତେ ତୁ ପ୍ରଜା ।୬
ବାଆ ବତାସରେ କେବେ ଦୋହଲିବ
ତୋର ଏ ଛପର ଖଣ୍ଡି ,
ଅଣଚାଶ ବାଆ ଦେଇଯିବ ଦଗା
ସମ୍ପର୍କ ଯିବରେ ଛିଣ୍ଡି ।୭
କାହା ଭାଗ୍ୟ ଭୋଗ ଦେଖି ହସ ନାହିଁ
କାଲି ତୋ ଦିନ ଆସିବ ,
ତୋର ହସ କାନ୍ଦ ଲଲାଟ ଲିଖନ
ନିଶ୍ଚିତ ଦିନେ ଫଳିବ ।୮
ସସ୍ମିତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ, ଭୁବନେଶ୍ୱର
ଅହଂକାର ଅଟେ ସଖୀ
ନର୍କୀୟ ଦୁର୍ଗଂଧିନୀ
ଧ୍ବଂସର କାରଣ ସେହି
ଦୁଃଖିୟ ସୈାଗଂଧିନୀ
ଅହଂକାର ଭରିଥିଲା
ରାବଣର ପ୍ରାଣେ
ଏହି ଅହଂକାର ପୁଣି
ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ଯାଣେ
ସବୁ ନାଶି ଥିଲେ ବିଭୁ
ଅନନ୍ତ ଗୋସାଇଁ
ନାଁ ରୁକ୍ଷ ବା ଅହଂ ଦକ୍ଷ
ଏଥେଇଁ ଅଛଇ
ଅହଂକାର ସ୍ବପ୍ନ ଥରେ
ବଳିଦେଖିଥିଲା
ପ୍ରଭୁଂକର କୃପା ବଳେ
ପାତାଳେ ରହିଲା
ପର୍ଶୁରାମ ସେ ଦିନତ
ଅହଂ ରେ ଗର୍ଜିଲା
ନିମିଷକେ ଚୁରିଦେଲେ
ବନକୁ ଗମିଲା
କେତେ ବଳି ମହାବଳି
ଅହଂ ତାଙ୍କ ନାହିଁ
ସବୁନାଶି ଦେଇଛନ୍ତି
ପ୍ରଭୁ ଭାବ ଗ୍ରାହୀ
ଅହଂ ର ପିଠ ଥିଲା
ରୋମ ର ସହର
ବିଳପି ଛାଡୁ ଥିଲେ ଡାକ
ଆହତ ଅନ୍ତର
ନିମିଷକେ ଧ୍ବଂସଗଲା
ଏ ବିଷ ସହର
ଖାଉଥିଲେ ସବୁଦିନେ
ଅହଂ ରେ ଜହର
ଅହଂ ରେ ଅନ୍ଧ ହେଲେ
ଜ୍ଞାନ ଶୂନ୍ୟ ହୁଏ
ଅଜ୍ଞାନତା ବଶେ ସିଏ
ଅକାଳେ ରେ ଯାଏ
ଅହଂ କରି ଆଜି କେହି
ଭଲ ରେ ତ ନାହିଁ
ଦୁର୍ଗୁଣ ଗାଇଛି ଶାସ୍ତ୍ର
ଇତିହାସ ବହି..
ଅହଂ ଛାଡି ଦେଲେ ଆମ୍ଭେ
ଦମ୍ଭ ରେ ବଂଚିବା
ବଂଚିବାକୁ ହେଲେ ଏବେ
ଠିକ ରେ ବଢିବା..
End ******
Jyotirbit –
Sj. Jagannath Das
Bhadrak
ହୁଅ ହୁସିଆର,ଆହେ ସରକାର
ଆଗକୁ ବିପଦ ଘନେଇଲା,
କିଛି ଦିନ ପାଇଁ, ଛାଡି ଯାଇଥିଲା
ପୁଣି କରୋନା ଲେଉଟିଲା।।
ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ମନରୁ, ଲିଭିନି ସେ ଦୁଃଖ
କରୋନା ଟା ଆସୁଅଛି ମାଡ଼ି,
କିଏ କେତେବେଳେ,ପଡି ତା ହାଵୁଡେ
ଯିବ ପରିବାର ବନ୍ଧୁ ଛାଡି।।
କେତେ ଯେ ବିପଦ, ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିଲା
ପ୍ରତି ପରିଵାରେ କୋଳାହଳ,
ପୁଣି ସେ ଆସୁଛି,ଵିଭିଷିକା ସୃଷ୍ଟି
କରି ଶୁଣାଇବ ଆହାଃ କାର।।
କେତେ ବା ସତର୍କ,ରହିବା ଆମେରେ
ଘରୁ ନ ବାହାରି ବସି ରହି,
ଚଳିବ କି ବାବୁ, ସଂସାର ଆମର
ପିଲାଛୁଆ ସର୍ଵେ ଏକ ହୋଇ।।
ଇଂଜେକସନ ନେଲୁ,ତିନି ତିନି ଗୋଟି
ତଥାପି କହନ୍ତି ଲାଭ ନାହିଁ,
କାହାକୁ ସେ ଆସି,ନେବ ପୁଣି ଝାମ୍ପି
ପ୍ରଭୁ କୃପା ଛଡ଼ା କିଏ କାହିଁ।।
ବାହାର ଦେଶର, ଲୋକଙ୍କୁ ଜଗିଥା
ବିନା ପରୀକ୍ଷାରେ ଛାଡ ନାହିଁ,
ଆହେ ସରକାର,କର ପ୍ରତିକାର
କରୋନା ନିଶ୍ଚିତ ଦେଵ ଖାଇ।
ଅମ୍ଳଜାନ କିଛି, ଆଗେ ରଖିଥାଅ
ଦରକାର ବେଳେ କାମ ଦେଵ,
ଆଗରୁ ସତର୍କ, ନହେଲେ ଅନେକ
ନିରିହ ଜନତା ପ୍ରାଣ ଯିବ ।
ଆହେ ଜଗନ୍ନାଥ,ନ କର ଅନାଥ
ଏ ରୋଗକୁ ରୋକ ଚକ୍ରଧାରୀ,
ଆଉ ବିଭୀଷିକା, ସୃଷ୍ଟି କର ନାହିଁ
କରୋନା ଜୀବାଣୁ ଦିଅ ମାରି।
ସଭିଏଁ ଏହାକୁ, ବିଚାର କରିବ
ମୁକାଵିଲା ଵେଳ ଆସିଗଲା,
ହୁସିଆର ହୁଅ,ସବୁ ପୁଅ ଝିଅ
ପୁଣି କରୋନା ଲେଉଟିଲା।।
ଅଶୋକ କୁମାର ପତି, ଦହିଗାଁ
42 mouza, CTC.
ସ୍ଵପ୍ନିଳ ରଜନୀ କୋଳେ
ଜୋଛନା ଲହରି ତୋଳେ
କୋଣାର୍କର ଶୀତଳ ବୁକୁରେ
ଅପରୂପା ସୁକୁମାରୀ
ସାଜି ପ୍ରୀତି ଅଭିସାରୀ
ଶୀଳାପଦ୍ମ ଚନ୍ଦ୍ରଶାଳା ପୁରେ ।।ଚପଳ ଛନ୍ଦାର ଛନ୍ଦ
ମିଳନର ଅନୁବନ୍ଧ
ପ୍ରଣୟର ମୁଗ୍ଧ ଅନୁସୂଚୀ
ପ୍ରୀତିର ମହ୍ଲାର ତୋଳେ
ବିମୁଗ୍ଧ ଅନ୍ତର ତଳେ
ବେଳା ଚୁମେ ଯଉବନ ବିଚି ।।ସପନ ବିଭୋର ରାତି
ମୂର୍ଚ୍ଛନା ର ମଧୁଗୀତି
ବୁକୁତଳେ ପ୍ରୀତି ସୁଧା ଝର
ପ୍ରଣୟ ମଗନ ମନ
ପ୍ରତୀକ୍ଷା ର ତପୋବନ
ପ୍ରୀତିର ସେ କାଞ୍ଚନ ଜଙ୍ଘାର ।।ମନ ତାର ପ୍ରୀତିମୟ
ତା ଚିର ଇପ୍ସିତ ପ୍ରିୟ
ଆସିବ ଏ ରଙ୍ଗଶାଳା ପୁରେ
ସପନର ସୌଦାଗର
ଚୁମିବ ରଙ୍ଗ ଅଧର
ପବିତ୍ର ଏ ପ୍ରଣୟ ବେଦିରେ ।।ସପନ ଅଳସ ଭାଙ୍ଗେ
ବିରହିଣୀ ରାତି ଜାଗେ
ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଅମିତ ଛଳନା
ଆସିଲେନି ପ୍ରିୟତମ
ପ୍ରତାରଣା ହେଲା ପ୍ରେମ
ବିଧୁରା ଏ କୋଣାର୍କ ଲଳନା ।।ନୁହଇଁତ ତା ଜୀବନ
ପ୍ରୀତିଫୁଲ ପଦ୍ମବନ
ରସମୟ ଅଭିସାର ପାଇଁ
ଗଢିଦେଇ ଥିଲା ଶିଳ୍ପୀ
ଅନୁପମ ରୂପ କଳ୍ପି
ଅଭିଶପ୍ତ ଯଉବନ ଦେଇ ।।ମରିଛି ମନର ତୃଷା
ପ୍ରଣୟର ନୀଳ ଆଶା
ଶୂନ୍ୟ ଆଜି ତା ମନ ଅଗଣା
ପାଷାଣୁ ଜନମ ତାର
ପାଷାଣର ଅଭିସାର
ପାଷାଣ ହିଁ ତା ଶେଷ ଠକଣା ।।କେଉଁ ଅଭିଶାପ ଫଳେ
କ୍ରୂର କାଳ କୋପାନଳେ
ବିସ୍ମୃତିର ଏ ସମାଧି ତଳେ
ହାରିଛି ଜୀବନ ବାଜି
ପଷାଣି ଅହଲ୍ୟା ସାଜି
ଜଳୁଅଛି ବିଦଗ୍ଧ ଅନଳେ ।।
ବେଣୁଧର ସୂତାର
କେଶଦୁରାପାଳ କେନ୍ଦୁଝର
ଦୂରଭାଷ -୯୧୭୮୫୬୮୨୪୬
ପଥର ଦେଉଳେ ରୁହ ପଥର ଟେକା,
ପଥରେ ପଥର ଟିକୁ କଲ ନାୟିକା ,
ଭାସୁ ଅଛି ଭବ ଜଳେ,
ଡାକେ ମୁଁ ପ୍ରାଣ ବିକଳେ,
ଅଥଳ ସାଗରେ ବୁଡି ଯାଏ ନଉକା।0ମିଛ ମାୟା ସଂସାରକୁ ଆଣିଲ ମୋତେ,
ଷଢରୀପୁଙ୍କ ଯାତନା ସହିଲି କେତେ,
କେତେ ଲାଭ କେତେ କ୍ଷତି,
ଜାଣ ତୁମେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପତି,
ଆସି ଥିଲି ଏକୁଟିଆ ଯିବି ମୁଁ ଏକା।1ପଥର ଦେଉଳେ ରୁହ ପଥର ଟେକା,
ପଥରେ ପଥର ଟିକୁ କଲ ନାୟିକା ।।ଫେରିବାକୁ ହେବ ମୋତେ ଜାଣିଛି ମୁହିଁ,
ରହିଛି କଳା ସାଆନ୍ତ ତୁମକୁ ଚାହିଁ,
ଅନ୍ତ କାଳେ ଦରଶନ ,
ଦେବ ହେ ଚକାନୟନ,
ତୁଣ୍ଡକୁ ମୋ ମିଳୁ କଇଵଲ୍ୟ କଣିକା ।2ପଥର ଦେଉଳେ ରୁହ ପଥର ଟେକା,
ପଥରେ ପଥର ଟିକୁ କଲ ନାୟିକା,
ଭାସୁ ଅଛି ଭବ ଜଳେ,
ଡାକେ ମୁଁ ପ୍ରାଣ ବିକଳେ,
ଅଥଳ ସାଗରେ ବୁଡି ଯାଏ ନଉକା।0ଅଶୋକ କୁମାର ପତି, ଦହିଗାଁ
42 mouza, CTC.
ଧୂପ ପରି ଦହି
ଆପଣକୁ ଆମେ
କରିବା ପୁରା ଯେ ଗନ୍ଧ ଭରା
ଆମରି ସୁଯଶ –
ବସୁ-ଆଭରଣେ
ବସୁମତୀ ହେବ ବସୁନ୍ଧରା…
ଭରା ଗ୍ରୀଷମ ରେ
ହେବ ଧାରପାତ
ଧରା ରେ ଝରିବ ବାରମ୍ବାର
କ୍ଲାନ୍ତ ନୟନେ
କୃଷକର ନାହିଁ
ଚାଷ ଭଲ ହେବ ଏଈ ଥର
ସରବେ ଜାଣନ୍ତି
ବସନ୍ତ ମାସରୁ
ଆରମ୍ଭକରିଲେ ବର୍ଷା ଧାର
ଏସନ ଚାଷ ରେ
ଭଲ ଫଳ ଫଳେ
ଖୁସି ତ ଲାଗିବ ମର୍ତ୍ୟ ର..
ସଞ୍ଜ ଧୂପ ଛାଇ
ରହିଥିବ ଘେରି
ପଲ୍ଲୀ କୋମଳ ଏ ଲତା ରେ
ଝିନ ପଣତ ରେ
ଢାଙ୍କି ତା ସୁତନୁ
ପ୍ରାଣେ ପବିତ୍ର ତା ଅତି ଭରେ
ଛାୟା ଆଲୋକ ର
ମିଳନ ମଧୁର
ପ୍ରେମାନନ୍ଦରେ କମ୍ପେ ମନ
ସୁକର୍ମେ ସୁଫଳ
ରଖିଛନ୍ତି ହରି
ପ୍ରକୃତି ର ଏ କି ସ୍ତମ୍ଭନ…
Jyotirbit-
Sj. Jagannath Das
Bhadrak
ବସିଥିଲି ତରୁ ତଳେ ମୁଁହି
ଦେଖେ ପ୍ରକୃତିର ଚାରୁ ଶୋଭା
ବାତ ବେଗରେ ଭାଙ୍ଗିଗଲା କାଉଁରିଆ
ପୋତିଲାନି ନିଜର ମଥା।ତୁଳସୀଟିଏ ପାଦତଳେ ରହି
ବଢ଼ାଉଛି କାଳିଆର ଶୋଭା
ସେଇ ପତ୍ର ପୁନଃ ଦୂର କରେ
ଜ୍ଵର, କାଶ ସବୁରି ବ୍ୟଥା।କାହିଁ ମନେପଡେ ଆଜି
ଶିଶିର ବାବୁଙ୍କ କଥା।
ସମାଜ ସେବୀ ସେ ,
ସମାଜ କରୁଛି ତାଙ୍କ ଚର୍ଚ୍ଚା।ଟିକେ ଅହଂଙ୍କାର ପାଇଁ
ସବୁ ଛାଡ଼ିଗଲେ ଆଜି
ଅଛି ଖାଲି ରାଜମହଲ
ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ନିଜେ ମାତାଲ୍ ।ପତ୍ନୀ ଦେଲେ ଚିର ପ୍ରତାରଣା
କମ୍ପି ଉଠେ ଛାତି ଭାବିଲେ ବେଦନା
ପୁତ୍ରକୁ ଦେଖି ସହ୍ୟକଲେ ବ୍ୟଥା
ଜିଲ୍ଲାପାଳ ହୋଇ କରିବ କାମନା।ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ଘଟିଲା
ପୁତ୍ର ହେଲା ଜିଲ୍ଲାପାଳ
ନାଲିବତୀରେ ବସି ବାବୁ
ଛାତି ହେଲା କୁଣ୍ଢେମୋଟ ।ବିନା ଅନୁମତିରେ ବୋହୂ ଆସିଲା
ଭାବିଲେ ଦମ୍ପତି ମଗିବେ କ୍ଷମା
ଦୁଇଦିନ ପରେ ଗଲେ ଛାଡ଼ି କୋଠା
ବୁଢ଼ା କହେ ଜଗା ହିଁ ମୋ ଭରସା ।ଭାବୁଥାଏ ବୁଢ଼ା ଭାରିଜାର କଥା
ନିଜ ଜିଦ୍ ପାଇଁ ହେଲା ଲୋକହସା
ଟଳି ଗଲେ ବାବୁ ଚିରଦିନ ପାଇଁ
ପୋତି ହଲା ମଥା ଉପରକୁ ଚାହିଁ ।
Mamalini sethi
Pn autonomous clg,khordha
🌺ଜୟ ମାଆ ବିରଜା🌺
ଉମାକାନ୍ତ ଦାସ
*****
ଅଷ୍ଟମୀ ପ୍ରଭାତେ ପ୍ରଭାକର ଦିଶେ
ଲୋହିତ ରଙ୍ଗକୁ ନେଇ ,
କାକ ପିକ ସବୁ ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ବେଷଣେ
ଧାମନ୍ତି ଆନନ୍ଦ ହୋଇ ।।
ଉଠ ଉଠ ସହି ବିଳମ୍ବ ନ କର
ସ୍ନାନ କରି ଆସ ଯାଇ,
ପବିତ୍ର ମନରେ ଦର୍ଶନ କରିବା
ଗଦାକ୍ଷେତ୍ରେ ବିରଜାଇ ।।
ପାପୁ ମୁକ୍ତି ହେବା ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ଯିବା
ତା ଦର୍ଶନ ଆମ୍ଭେ ପାଇ ,
ଆଜି ଶୁଭ ଦିନେ ମାଆଙ୍କ ପାଖରେ
ସର୍ବ ଶକ୍ତି ବିରାଜଇ ।।
ତିନି ଭୂବନର ଆରାଧ୍ୟ ଦେବୀ ସେ
ତ୍ରିଲୋକ ପାଳିକା ସେହି ,
ତା ଦର୍ଶନ ବିନା ଆନ ଦରଶନେ
ଗତି କେଉଁଠାରେ ନାହିଁ ।।
ଭୁଲି କଳି ଦ୍ବନ୍ଦ ବାଦ ଅପବାଦ
ତା ଚରଣେ ମନ ଦେଇ ,
ଏ ମାୟା ଶରୀର ସମର୍ପଣ କରି
କୁହ ରଖ ମହାମାୟୀ ।।
ଲାଲବାଗ ,ଖାନନଗର
ମଙ୍ଗଳ ପୁର,ଯାଜପୁର
ଉତ୍ତରଦାୟାଦ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅସ୍ତମିତ
ନୂତନ ଶୈଳୀର ଦିନଚର୍ଯ୍ୟାରେ ,
ପଶ୍ଚାତାପ କଲେ କି ହୋଇବ ଆଜି
ଆମ ଭବିଷ୍ୟତ ଅନିଶ୍ଚିତତାରେ ।୧ଅପସଂସ୍କୃତିକୁ ଆପଣାଇ ପିଲେ
କହନ୍ତି ଏଇଟା ମର୍ଡନ ଜୀବନ ,
ପରିବାର ଆଉ ସଂସ୍କାର ଶବ୍ଦଟି
ଲାଗୁଛି ସତେ କି ଅପମାନ ।୨କେତେ ଆଶା ନେଇ ମା ବାପା ମାନେ
ଯତନେ ପିଲାଙ୍କୁ ଗଢି ତୋଳନ୍ତି ,
ସେହି ପିଲା ଆଜି ବଡ ହେବାପରେ
ଚାଲି ଚଳନରେ ବଦଳିଯାନ୍ତି ।୩ଚା କପେ ଘରେ ଧରି ଯେ ନଥାଏ
ପେଗ୍ ସଜାଡେ ସାଙ୍ଗ ମେଳରେ,
ଫ୍ୟାନ୍ସି ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟା ଏ କୁଆଡେ
ଚିୟର୍ସ ନକଲେ ସମ୍ମାନ ହାରେ ।୪ଜୋକ ଭଳି ଏଇ ଅପସଂସ୍କୃତିଟା
ପିଲାଙ୍କ ମନରେ ବାନ୍ଧିଚି ବସା ,
ଛାଡି ପରିବାର ସଭ୍ୟତା ସଂସ୍କୃତି
ତିକ୍ତ କରନ୍ତି ଆଶା ଭରସା ।୫ପିତା ମାତା କାନ୍ଧେ ସନ୍ତାନ ର ଶବ
ଯାଉଅଛି ଆଜି ଶ୍ମଶାନ ଭୂଇଁ ,
ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ଏଇ ଯୁବ ସମାଜକୁ
ଦେଖିକି ଆଖି ଆସେ ଜକେଇ ।୬ତମସାଛନ୍ନ କରନାହିଁ ରେ ଜୀବନ
ନବ ଆଶା କର ଉଜ୍ଜିବିତ ,
ମାଆ ବାପାଙ୍କର ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର ସାଥୀ
ତୁମେ ନିଜେ ନିଜ ଭବିଷ୍ୟତ ।୭ମହାକାଳ ଫଳ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଯେ
ଭିତରଟା ତା’ର ପୋଡ଼ା ଅଙ୍ଗାର ,
ଚାକଚକ୍ୟ ଭରା ଅପସଂସ୍କୃତିଟି
ସନ୍ତାନ ଜୀବନ କରେ ଅନ୍ଧାର । ୮ଶାଳିନତା ରଖି ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟାରେ
ହର୍ଷୋଲ୍ଲାସେ ଭରି ରଖି ମନକୁ ,
ଅଶାନ୍ତ ନହୋଇ ସ୍ଥିର ଚିତ୍ତେ ରହି
ଜୀବନ ବଢାଇ ହୁଏ ଆଗକୁ ।୯ନଷ୍ଟ କରନାହିଁ ସୁନ୍ଦର ସଂସ୍କୃତି
ଅକାଳେ ଜୀବନ ନହେଉ ଅସ୍ତ ,
ସୁପଥେ ଚାଲିଲେ ଆସୁ ଯେତେ ବାଧା
ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧେ ହେବନି ପରାସ୍ତ ।୧୦।
ସସ୍ମିତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ, ଭୁବନେଶ୍ୱର
ବନ୍ଧୁର ଭାବ ବନ୍ଧନରେ ଯୋଡା
ଭାବନାରେ ଚେତନାରେ ସେ ହିଁ ଲୋଡା
ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ସାହାରା
ସେ ପରା ହୃଦୟର ବନ୍ଧୁଧନ ଦେଖେନାହିଁ ଜନ ଦେଖେ ନାହିଁ
ନା ଖୋଜେ କୋଠାଘର ସୁନାର ଉଆସ
ନା ମାଗେ ଧନ ରତନ
ମାଗିଥାଏ ଖାଲି ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଡୋର
ସୂତାକ୍ଷିଅ ପରି ନ ଛିଡ଼ୁ ସମ୍ପର୍କର ମାନ
ଯୁଗେ ଯୁଗେ ରହୁ ସାରା ଜୀବନ।ନ ଦେଖେ ଜାତି ନଦେଖେ ଧର୍ମ
ଦେଖାଯାଏ ଦୁଇଟି ହୃଦୟର ମନ
ସୁନ୍ଦର ଅନୁଭବ ଆହୁରି ନିବିଡ଼
ହୋଇଥାଏ ସେ ପ୍ରକୃତରେ ସାଙ୍ଗହୃଦୟରୁ ଥରେ ଡାକି ଦେଲେ ତତେ
ଧାଇଁ ଆସିଥାଉ କିଛି ନଭାବି
ଛାଇ ପରି ତୁହି ରହିଥାଉ ସାଥୀ ହୋଇ
ସାରା ଜୀବନ ପାଖେ ଥିବୁ ତୁହି
ଝୁରୁଥିବ ତତେ ଏ ମନ ଖାଲି ।ଆସୁ ପଛେ ଝଡଝଞ୍ଜା ଯେ ମାଡି
ଦୂରେଇ ଯିବୁନି ମୋ ପାଖରୁ ପୁଣି
ଚାଲୁ ଥିବା ବାଟ ଦୁଇ ହାତ ଧରି
ପଛକୁ କେବେ ଫେରିବା ନାହିଁ
ରଖିଥିବି ସଦା ତୋ ସାଥେ ହୋଇ।ମାମି ପାତ୍ର ତିହିଡି ଭଦ୍ରକ
ସ୍ବାଧୀନ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ସ୍ଵାଧୀନ ଚଳଣୀ
ସ୍ୱାଧୀନ ବିହାର ବାର୍ତ୍ତା
ନାଗରିକର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା, ନୁହେଁ ତ
କଦାପି ସ୍ଵଚ୍ଛାଚାରିତା।
ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସମ୍ମାନ ସୁରକ୍ଷାର ମାନ
ସଦାଲୋଡା ସଚେତନ
ନିଜ ଅଧିକାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟବୋଧତା
ଦେଶଭକ୍ତି ଦେଶପ୍ରେମ।
ଜଣସ୍ୱାର୍ଥ ନୁହେଁ ଲୋଡା ଗଣ ସ୍ବାର୍ଥ
ଦେଶ ଦଶର ଉନ୍ନତି
ନିଜ ଉନ୍ନତି ସହ ରାଷ୍ଟ୍ର ଉନ୍ନତି
ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପ୍ରଗତି।
ନାଗରିକ ନୁହେଁ କେବେବି ଏକକ
ବୃହତ୍ତର ରାଷ୍ଟ୍ର ଅଂଶ
ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଆଦର୍ଶ ତ୍ୟାଗର ଜୀବନ
ଗୁଣବତ୍ତାର ବିଶେଷ।
ସୁସ୍ଥ ଶରୀର ଉନ୍ନତିର ଚିନ୍ତନ
ନୀତି ଆଦର୍ଶବାନ
ରାଷ୍ଟ୍ର ମହାଯଜ୍ଞେ ପୂତ ହୋମକାଷ୍ଠ
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନାଗରିକ ଜନ।
ଡଃ ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ସାମଲ
ଭୁବନେଶ୍ୱର।
ଆହେ ନାଟ୍ୟକାର ତୁମେ ଏ ମହୀର
ଦ୍ଵିତୀୟ ସ୍ରଷ୍ଟା ବୋଲାଇ
ସମାଜ ସଂସ୍କାର କେତେ ନାଟକର
ସ୍ରଷ୍ଟା ରୂପେ ପୂଜା ପାଇ
ତୁମ ପାଇଁ ଆତ୍ମବଳ,
ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଥାଏ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୁଏ
ଦୁର୍ବଳ ହୁଏ ସବଳ ।।କେତେ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ପୁଣି ଦିବ୍ୟ ଦୀକ୍ଷା
ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇ ନାଟକରେ
ସମାଜର ହିତ କରୁଛ ସାଧିତ
କିଏ ସରି ତୁମ ଠାରେ
ତୁମ ପାଇଁ ମୋହେ ମନ,
କେତେ ମନ ଛୁଆଁ କଥା ଭାବି ନୂଆଁ
ନାଟକ କର ବର୍ଣ୍ଣନ।।ମନୋରଞ୍ଜନର ମାଧ୍ୟମ ମହୀର
ଭାଇଚାରା ଭାବ ବହି
ଯୋଗାଯୋଗ କର ନ ଯାଇ ପାଖର
ନାଟକ ମାଧ୍ୟମ ଦେଇ
ତୁମ ସରି କେହି ନାହିଁ,
ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଓ ସାହସ ଭରି ଥାଅ ହସ
ସୃଜଶୀଳତା ପାଇଁ ।।ସହାନୁଭୂତିର ଭାବ ହୃଦୟର
ଭରିଥାଅ ଅନ୍ତରରେ
କଳୁଷିତ ହତକାରୀ ହେ ମହତ
ତୁମେ ଏହି ଜଗତରେ
ଜଣାଏ କାମନା ଶୁଭ,
ସଦା କୁସୁମିତ ହେଉ ତବ ପଥ
ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଲଭ ଭବ ।।
By~Baijayantimala Mahapatra
Phulbani,Cuttack
ମଧୁରେ ମଧୁରେ
ଏ ମଧୁ ମାସ ରେ
ଭ୍ରମର ଭ୍ରମନ୍ତି ମନ୍ମଥ ବାଣରେ
ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ହୋଇ
ଗନ୍ଧ ବହ ବହେ
ଏ ଚାରୁ ଭୂମଣ୍ଡନା ଧରଣୀ ଟା ରେ…
ମରନ୍ଦ ସେକେ
ଚମକି ଲୋକେ
ଅତି ଭାସନ୍ତି ଈଷି ମାରେ
ନୀଳିନ୍ଦ ଲତା
ଦମ୍ଭ ବନିତା
ଶ୍ରୀ ଅଙ୍ଗ ବଦନେ ମିଶିମାରେ
ମଣ୍ଡି ହୁଏ ବନ
ରଜତ କିରଣ
ଅତି ମନୋହର ତ ଦିଶେରେ
ପୂଣ୍ୟ ପବିତ୍ର
ଅମୃତ ସମ
ବସନ୍ତେ ମା ବାସନ୍ତୀ ଆସେରେ
ମଧୁପ ଯୁବା
ଲଭଇ ଅବା
ସେ ବା ନବ ସରସୀରୁହ ରେ
କହିବା କେତେ
ଭରସା ଯେତେ
ଅଛି କର ମା ତୁ ଦେଶ ରକ୍ଷା ରେ
ବିଜେ ହୋଇ ମାତା
ନିଜେ ରକ୍ଷା କର୍ତ୍ତା
ଉଭା ହୁଈ ରକ୍ଷା କର ଧରା ରେ….
ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ର ଦାଉ
ଦେଶରେ ନ ହେଉ
ଆଶା ଭରସା ତୁ ଯେ ପୃଥ୍ଵୀ ରେ
କୋଟି କଣ୍ଠୁ ଶୁଭୁ
ତଵ ଜୟ ଗୀତି
ହସି ଉଠୁ ଏ ବସୁନ୍ଧରା ରେ
Jyotirbit –
Sj. Jagannath Das
Bhadrak
ଲୁହ ଧୋଇଦିଏ ସବୁ ଦୁଃଖ ସିନା
ଆଖିକୁ ଆସୁନି ଲୁହ
ଦୁଃଖର ଲହୁ ଗଡାଉଛି ହୃଦୟଟା
ଭାବନାର ଭୀଷଣ ଭିଡ଼ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବୁଝୁନାହାନ୍ତି
ବାପାଙ୍କ ଭାଷାରେ ଵେଖଡ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ବୁଝାଇ ଗଲିଣି ଥକି
ଛାତି ସର୍ବଦା ଧଡଧଡକାହିଁକି କେଜାଣି ଏମିତି ହୁଅନ୍ତି
ଵୁଝନ୍ତିନି ନିଜ ସ୍ଥିତି
ସମୟ ସାଥିରେ ବଞ୍ଚିବା ଶିଖିଛି
ଶିକ୍ଷା ଦେଇଛି ଅନୁଭୂତିଲୁହ ଵୋହୁନାହିଁ ଦୁଃଖ ସହି ସହି
ରୋଗ ସାଧୁଛି ଵି ଦାଉ
ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁର ଟାଣ ଖରାରେ ବି
ଲୁହର ଶ୍ରାବଣ ଭାଉଲୁହ ଭିଜା ଏ ଜୀବନ ଦେଖୁଛି
କେବଳ ଅଞ୍ଜଳି ପୁତ୍ରଙ୍କୁ
ରଖିଲେ ରଖିବେ ସିଏ ବୁଝିକି
ନ ହେଲେ କହିଵି କାହାକୁସମୟର ଏ ଦୁଃସ୍ଥିତିକୁ ସାମ୍ନା ପରେ
ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବ ସୁନ୍ଦର ସମୟ
ଆମେ ଡାକୁଛୁ ସୀତାରାମ ହୃଦୟରେ
ସହିଵା କଷ୍ଟ ହେଲାଣି ଆସୁ ସଅଳକଳ୍ପନା ରାୟ, ଲଇଡା, ସମ୍ବଲପୁର
ସେଦିନ, ଜନମ ପୀଠରେ,
ବସି ଥିଲ ତୁମେ ଠାକୁରେ,
ମୋତେ ଚାହିଁ ଚାହିଁ,ହେ କଳା ଗୋସେଇଁ
ହସି ଦେଲ ନାଲି ଓଠରେ।0ସେଦିନ, ଜନମ ପୀଠରେ,
ଵସି ଥିଲ ତୁମେ ଠାକୁରେ।।ଅଗଣିତ ଭକ୍ତ, ହୋଇ ଏକତ୍ରିତ
ଡାକୁ ଥାନ୍ତି ଜଗନ୍ନାଥ,
ଅବଢ଼ା କୁଡୁଆ,ମିଳୁ ଚଉଵାହା
କହି ଟେକି ଦେଲି ହାତ,
ମୋ ପାଇଁ ବରାଦ, ଶ୍ରୀ ମହାପ୍ରସାଦ
କରି ଦେଲ ପାଖ ମଠରେ।1ସେଦିନ, ଜନମ ପୀଠରେ,
ବସି ଥିଲ ତୁମେ ଠାକୁରେ।।ଏଡେ ଦୟାଵନ୍ତ,ମୋ କଳା ସାଆନ୍ତ
ସେଇ ପରା ଭାବଗ୍ରାହୀ,
ସାରା ଜଗତର ,ରଖନ୍ତି ଖଵର
ନୀଳାଚଳେ ବସି ରହି,
ଭକ୍ତ ଡ଼ାକ ଶୁଣି,ବାଲି ରଥେ ପୁଣି
ଉଭା ହେଲେ ବାଙ୍କି ତୁଠରେ।2ସେଦିନ, ଜନମ ପୀଠରେ,
ବସି ଥିଲ ତୁମେ ଠାକୁରେ,
ମୋତେ ଚାହିଁ ଚାହିଁ,ହେ କଳା ଗୋସେଇଁ
ହସି ଦେଲ ନାଲି ଓଠରେ।0ଅଶୋକ କୁମାର ପତି, ଦହିଗାଁ
ନୀଳଚକ୍ରେ ଦେଖ ନେତ ଉଡୁଅଛି
ପବନରେ ଫର ଫର
କାଳିଆର ଡୋର ଯା ଠାରେ ଲାଗିଛି
ଆହା କେଡେ ଭାଗ୍ୟ ତାର।ସେ ବାନା ହେଉଛି ପତିତପାବନ
ମାନବିକ ସ୍ଵର ତୋଳି
କାଳିଆ ଠାକୁର ଡାକନ୍ତି ସଭିଙ୍କୁ
ଭକ୍ତିରେ ହୋଇ ଗୋଳି।ସେ ଡାକ ତ ନୁହେଁ ଆଜିକାଲିକାର
ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତର ପାଇଁ
ଜାତି ଧର୍ମ ବର୍ଣ୍ଣ ନ ଥାଏ ଫରକ
ଶୁଦ୍ଧ ମନଟିଏ ଦେଇ।ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ଭୁଲି ହୋଇଯାଏ
ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଚଉହଦ
ତା ପ୍ରାଚୀର ବେଢ଼ା ପରିକ୍ରମା ପରେ
ମନ ଆପେ ହୁଏ ବୋଧ।ସେହି ପ୍ରଭୁ ମୋର ମୁକତି ପସରା
ସାଥି ଜନମ ମରଣ
କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ ସବୁ ଦେଖୁ ଥାଅ
ନେଲି ତୋ ଠାରେ ଶରଣ।
ବିଜୟ କୁମାର ଜେନା
ଲମ୍ବା ଘନ କେଶ ଅଧରରେ ହସ
ନୟନେ କରିଲ ବଶ ,
ଆଙ୍କେ ଯେବେ ତୁମ ଛବି ହୃଦୟରେ
ଲାଘବ ହୁଏ ମୋ କ୍ଳେଶ |ମୁଖେ ମଧୁ ବାଣୀ ଶୁଣି ହୁଏ ଗୁଣି
ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ବାରମ୍ବାର ,
ଗାଲେ ଦୁଇ ଖାଲ ଲାଗେ ଭାରି ଭଲ
ବଢାଏ ଶୋଭା ତୁମର |ରୂପ ଲାବଣ୍ୟରେ ଲାଜ ଅଳଙ୍କାରେ
ନିଜକୁ ସଜାଅ ଯେବେ,
ସ୍ୱର୍ଗର ଅପ୍ସରୀ ଇର୍ଷାକୁ ଆବୋରି
ପ୍ରକଟନ୍ତି ଅବିଳମ୍ବେ |By- ଡ଼. ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ସାହୁ
ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା :- କବିତା ମିନାର ସାହିତ୍ୟ ଘର
ବଡମ୍ବା, କଟକ
ଫେରିଆସ ଥରେ ମୋ ପାଖକୁ ତୁମେ
ଆଜି ବି ଝୁରେ ମୋ ମନ ,
ତୁମ ସ୍ମୃତି ସବୁ ସାଇତି ରଖିଛି
ମନେପଡେ ପିଲାଦିନ ।।୧
ବୟସ ତମେ ଯେ ଏମିତି ଧାରା ଟେ
ବହି ଚାଲିଗଲ ଜଲଦି ,
ଧୂଳିବାଲି ଘର ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳ
ଯାଇଛି ତା ସାଥେ ଚାଲି ।।୨
ତମେ ଆସିଗଲେ ଫେରି ଆସିବ ମୋ
ପିଲାଦିନ ଆଉଥରେ ,
ଏ ଡାଳୁ ସେ ଡାଳ ଡେଇଁ ବୁଲିବି ମୁଁ
ବିହଙ୍ଗ ମୁକ୍ତ ଆକାଶରେ ।।୩
ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ ନାଚି କୁଦି ବୁଲିବି
କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ରାତି ,
ରଜ ଦୋଳି ଖେଳି ମାଆ ପଣତରେ
ଘ୍ରମ ମୋର ପୋଛୁଥିବି।।୪
ହେ ସମୟ ତମେ ଫେରିଆସ , ହେଉ
ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅବସାନ,
ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଆଜି ଥକି ମୁଁ ଗଲାଣି
ମନ ହେଲାଣି ବିଷର୍ଣ୍ଣ ।।୫
ସସ୍ମିତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ଭୁବନେଶ୍ୱର
କବିଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଜଣେଇବା ପେଇଁ
ଜମୁଛି କବିତା ଆସର ।
ମାନପତ୍ର ବଫେ ପରଷା ଦେଖିଣ
ଥୋକାଏ ଫୁସୁରୁ ଫାସର ।।
ପ୍ରତିଭା ନଥାଇ ପ୍ରତିଭା ସମ୍ମାନ
ଅଚାନକ ମିଳି ଯାଉଚି ।
ଅଣ୍ଟିଧନ ସାରି କିଏବା କାହାକୁ
ମାଗଣାରେ ଯାଚି ଦଉଚି ??
ତୁମରି ଗୁଆକୁ ତୁମମୁଣ୍ଡେ ଛୁଇଁ
ନନା କରୁସେଁନ୍ତି କଲ୍ୟାଣ ।
ମୋଟା ଅଙ୍କେ ପୁଣି ଦକ୍ଷିଣା ପାଇକି
ଆଶିଷ କରନ୍ତି ଚାଲାଣ ।।
ସେଇମିତି ଏବେ ସାହିତ୍ୟ ପେଇଁକି
ସମାଜେ ଚାଲିଛି ବିଚାର ।
ପର ପଇସାରେ ସଂକୀର୍ତ୍ତନ କରି
କରିବା ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରଚାର ।।
ଛତୁ ଫୁଟାପରି ଅନୁଷ୍ଠାନ ଏବେ
ଅମକ ଢମକ ନାଆଁରେ ।
ଡିଆଁ ରୋଗ ପରି ଡେଇଁ ଡେଇଁ ପୁଣି
ପଶିଲାଣି ଆସି ଗାଆଁରେ ।।
ମାଳମାଳ ଏବେ ପ୍ରାୟୋଜକ ବନ୍ଧୁ
କବିଙ୍କୁ ସାନ୍ତ୍ବନା ଦିଅନ୍ତି ।
ଇଆଡୁ ସିଆଡୁ ଟେକାଟେକି କରି
ହାତଗୁଞ୍ଜା କିଛି ନିଅନ୍ତି ।।
ବିକିଳିଆ କବି ଅଣ୍ଟିଧନ ସାରି
ପ୍ରତିଭା ସମ୍ମାନ ପାଉଚି ।
ଜାଣି ଶୁଣି ସିଏ ଶତ୍ରୁ ସଙ୍ଗେ ମିଶି
ସାହିତ୍ୟକୁ ପୋଡି ଖାଉଚି ।।
ମାନପତ୍ର ବଫେ ଲୋଡାନାହିଁ ଭାଇ
ବାହାଘର ଭୋଜି ପରିକା ।
ସାହିତ୍ୟର ତଣ୍ଟି କାଟିବା ପେଇଁକି
ନୁହଁଇକି ଅଣ୍ଟି ଛୁରୀକା ।।
ଏହି ପରମ୍ପରା କୋଉଠୁ ଆଇଲା
ସାହିତ୍ୟ ଉନ୍ନତି ନୋହିଲା ।
ସମଝଦାରଙ୍କୁ ଇସାରା ମୁଁ ଦେଲି
କହିଲେ କହିବ କହିଲା ।।
BY – ମଧୁସୂଦନ ମିଶ୍ର ,କେନ୍ଦୁଝର
କେତେଭାବକେତେ ଭାବନାଲହରି
ମନତଳେ ତୋଳେ ଚିତ୍ର ମଧୁର
ମୁଗ୍ଧ ଆବେଗରେ ଲହରିତ ଛନ୍ଦେ
ହୃଦ ତୀରେ ଝରେ କବିତା ସୁର
ମଧୁ ମାଦକତା ଏମନେ ଜାଗେ
ପଜ୍ଞାମୟୀର ସେ ପୁଣ୍ୟ ପଣତରୁ
ନିବିଡ଼ ହୃଦୟ ମମତା ମାଗେ ।।
ପ୍ରଜ୍ଞା ଚେତନାର ପାରିଜାତ କୁଞ୍ଜେ
ମଞ୍ଜୁଳ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଦେଖାଏ ଆଶା
ସୁଷମା ଲଳିତ ଚାରୁ ରୂପକଳ୍ପ
ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ବୋଳାସେ ମଧୁର ଭାଷା
ଭାବ ଉନ୍ମାଦର ମୂର୍ଛନା ତୋଳେ
ଭାସିଯାଏ ମନ ଭାବନା ସ୍ରୋତରେ
ଶବ୍ଦ ବର୍ଣ୍ଣାଳୀର ତରଙ୍ଗ ମାଳେ ।।
ଅନୁଭବର ଏ ସୁଧା ସମ୍ମୋହନେ
ପୁରିଉଠେ ଆଜି ହୃଦ ସରସୀ
ସପନଭରା ଏ କଳ୍ପନା ନୟନେ
ଜ୍ଞାନ ସୁଧା ମଧୁ ଦିଏ ପରଶି
ଭାବ ଲହରିରେ ଯାଉଛି ଭାସି
ଅଭାବ ବୋଧରେ ଅମାନିଆ ମନ
ଲେଖୁଛି ଅଳପ ଭାବୁଛି ବେଶି ।।
ହୃଦୟ ତନ୍ତ୍ରୀର ପ୍ରତି ସ୍ପନ୍ଦନରେ
ନବ ଉନ୍ମେଷର ଭାବ ହିଁ ତୁମେ
ତୁମେ ନିଃଶବ୍ଦର ତନ୍ମୟ ଝଙ୍କାର
ବିଦଗ୍ଧ ମୋର ଏ ଅନ୍ତର ଭୂମେ
ଚିର ଉଦ୍ଭାସିତ କାବ୍ୟ ନାୟିକା
ସାରସ୍ଵତ ତୀରେ ମଗ୍ନ ତପସ୍ୱୀ ମୁଁ
ତୁମେ ମନ ମରୁଦ୍ୟାନ ମଲ୍ଲୀକା ।।
ଆତ୍ମୀୟତା ପଣେ ତୁମେ ଆସପରା
ଭାବ ମଧୁରେ ଏ ଲେଖନୀ ଧାରେ
ଭିଜା ଅନୁରାଗେ ପ୍ରଜ୍ଞାର ପରାଗେ
ମୂର୍ଚ୍ଛନା ତୋଳୁଛ ଅମିୟ ସୁରେ
ଭାବ ବିଭୋରେ ମୁଁ ଧରିଛି ମସୀ
ତୁମ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଦିଗହରା ମନ
ଲେଖୁଛି ଅଳପ ଭାବୁଛି ବେଶି ।।
By – ବେଣୁଧର ସୂତାର
କେଶଦୁରାପାଳ କେନ୍ଦୁଝର
ବରଂ ଦୀର୍ଘ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ
ହଜିଯାଉ
ଜୀବନର
ସ୍ଥିତି ଆଉ ଗତି ;
ସାତସିଆଁ ପଣତରେ
ବାନ୍ଧିରହୁ
ଆଞ୍ଜୁଳାଏ
ସୁଖ ଓ ସଂପ୍ରୀତି !!
BY – ©® ଦଶରଥ ନାଏକ
ନୂଆ ବର୍ଷ ତୁମ ପ୍ରତୀକ୍ଷା- ଆଉ ନୁହେଁ ବେଶୀ ଦିନ
ବାଇଶି ଛାଡି ଦେଇ ଚାଲି ଯିବା ଦେଖି
ଥୟ ଧରିବନି ଆମ ମନ…ପଦ
କେତେ ଦୁଃଖ ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଦେଲା
ମନେ ଦୁଃଖ ନାହିଁ
ତେଇଶି କୁ ଚାହିଁ
ଚାଲି ଯିବା ପାଇଁ ମନ ଉଚ୍ଛନ..1
ଆମେ ସ୍ୱାଗତ କରିବୁ
ଯିବାବେଳେ ଖୁସି ହେବୁ
ଆଗ ରାତି ବାର ପରେ ଦି ହଜାର ତେଇଶି ଧନ……2
ସେତେବେଳେ ଆମେ ଟଳମଳ
ଶ୍ୱେତ ଆଭା ତାର
ହୋଇ ଜଳ ଜଳ
ପଶି ଆସିବ ଖୁସିରେ ଜାଣ….3
ଧରି ଆସୁଛ ନା ଖୁସି ଶାନ୍ତି
ଆଣ ନା କରୋନା
ଦୁଃଖ ଆଉ ଦେନା
ମଣିଷ ଭଣିବ ଭଲ ଗୁଣ .4
Jyotirbit –
Sj. Jagannath Das
Bhadrak
