ସ୍ଵପ୍ନିଳ ରଜନୀ କୋଳେ
ଜୋଛନା ଲହରି ତୋଳେ
କୋଣାର୍କର ଶୀତଳ ବୁକୁରେ
ଅପରୂପା ସୁକୁମାରୀ
ସାଜି ପ୍ରୀତି ଅଭିସାରୀ
ଶୀଳାପଦ୍ମ ଚନ୍ଦ୍ରଶାଳା ପୁରେ ।।ଚପଳ ଛନ୍ଦାର ଛନ୍ଦ
ମିଳନର ଅନୁବନ୍ଧ
ପ୍ରଣୟର ମୁଗ୍ଧ ଅନୁସୂଚୀ
ପ୍ରୀତିର ମହ୍ଲାର ତୋଳେ
ବିମୁଗ୍ଧ ଅନ୍ତର ତଳେ
ବେଳା ଚୁମେ ଯଉବନ ବିଚି ।।ସପନ ବିଭୋର ରାତି
ମୂର୍ଚ୍ଛନା ର ମଧୁଗୀତି
ବୁକୁତଳେ ପ୍ରୀତି ସୁଧା ଝର
ପ୍ରଣୟ ମଗନ ମନ
ପ୍ରତୀକ୍ଷା ର ତପୋବନ
ପ୍ରୀତିର ସେ କାଞ୍ଚନ ଜଙ୍ଘାର ।।ମନ ତାର ପ୍ରୀତିମୟ
ତା ଚିର ଇପ୍ସିତ ପ୍ରିୟ
ଆସିବ ଏ ରଙ୍ଗଶାଳା ପୁରେ
ସପନର ସୌଦାଗର
ଚୁମିବ ରଙ୍ଗ ଅଧର
ପବିତ୍ର ଏ ପ୍ରଣୟ ବେଦିରେ ।।ସପନ ଅଳସ ଭାଙ୍ଗେ
ବିରହିଣୀ ରାତି ଜାଗେ
ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଅମିତ ଛଳନା
ଆସିଲେନି ପ୍ରିୟତମ
ପ୍ରତାରଣା ହେଲା ପ୍ରେମ
ବିଧୁରା ଏ କୋଣାର୍କ ଲଳନା ।।ନୁହଇଁତ ତା ଜୀବନ
ପ୍ରୀତିଫୁଲ ପଦ୍ମବନ
ରସମୟ ଅଭିସାର ପାଇଁ
ଗଢିଦେଇ ଥିଲା ଶିଳ୍ପୀ
ଅନୁପମ ରୂପ କଳ୍ପି
ଅଭିଶପ୍ତ ଯଉବନ ଦେଇ ।।ମରିଛି ମନର ତୃଷା
ପ୍ରଣୟର ନୀଳ ଆଶା
ଶୂନ୍ୟ ଆଜି ତା ମନ ଅଗଣା
ପାଷାଣୁ ଜନମ ତାର
ପାଷାଣର ଅଭିସାର
ପାଷାଣ ହିଁ ତା ଶେଷ ଠକଣା ।।କେଉଁ ଅଭିଶାପ ଫଳେ
କ୍ରୂର କାଳ କୋପାନଳେ
ବିସ୍ମୃତିର ଏ ସମାଧି ତଳେ
ହାରିଛି ଜୀବନ ବାଜି
ପଷାଣି ଅହଲ୍ୟା ସାଜି
ଜଳୁଅଛି ବିଦଗ୍ଧ ଅନଳେ ।।
ବେଣୁଧର ସୂତାର
କେଶଦୁରାପାଳ କେନ୍ଦୁଝର
ଦୂରଭାଷ -୯୧୭୮୫୬୮୨୪୬
ପଥର ଦେଉଳେ ରୁହ ପଥର ଟେକା,
ପଥରେ ପଥର ଟିକୁ କଲ ନାୟିକା ,
ଭାସୁ ଅଛି ଭବ ଜଳେ,
ଡାକେ ମୁଁ ପ୍ରାଣ ବିକଳେ,
ଅଥଳ ସାଗରେ ବୁଡି ଯାଏ ନଉକା।0ମିଛ ମାୟା ସଂସାରକୁ ଆଣିଲ ମୋତେ,
ଷଢରୀପୁଙ୍କ ଯାତନା ସହିଲି କେତେ,
କେତେ ଲାଭ କେତେ କ୍ଷତି,
ଜାଣ ତୁମେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପତି,
ଆସି ଥିଲି ଏକୁଟିଆ ଯିବି ମୁଁ ଏକା।1ପଥର ଦେଉଳେ ରୁହ ପଥର ଟେକା,
ପଥରେ ପଥର ଟିକୁ କଲ ନାୟିକା ।।ଫେରିବାକୁ ହେବ ମୋତେ ଜାଣିଛି ମୁହିଁ,
ରହିଛି କଳା ସାଆନ୍ତ ତୁମକୁ ଚାହିଁ,
ଅନ୍ତ କାଳେ ଦରଶନ ,
ଦେବ ହେ ଚକାନୟନ,
ତୁଣ୍ଡକୁ ମୋ ମିଳୁ କଇଵଲ୍ୟ କଣିକା ।2ପଥର ଦେଉଳେ ରୁହ ପଥର ଟେକା,
ପଥରେ ପଥର ଟିକୁ କଲ ନାୟିକା,
ଭାସୁ ଅଛି ଭବ ଜଳେ,
ଡାକେ ମୁଁ ପ୍ରାଣ ବିକଳେ,
ଅଥଳ ସାଗରେ ବୁଡି ଯାଏ ନଉକା।0ଅଶୋକ କୁମାର ପତି, ଦହିଗାଁ
42 mouza, CTC.
ଧୂପ ପରି ଦହି
ଆପଣକୁ ଆମେ
କରିବା ପୁରା ଯେ ଗନ୍ଧ ଭରା
ଆମରି ସୁଯଶ –
ବସୁ-ଆଭରଣେ
ବସୁମତୀ ହେବ ବସୁନ୍ଧରା…
ଭରା ଗ୍ରୀଷମ ରେ
ହେବ ଧାରପାତ
ଧରା ରେ ଝରିବ ବାରମ୍ବାର
କ୍ଲାନ୍ତ ନୟନେ
କୃଷକର ନାହିଁ
ଚାଷ ଭଲ ହେବ ଏଈ ଥର
ସରବେ ଜାଣନ୍ତି
ବସନ୍ତ ମାସରୁ
ଆରମ୍ଭକରିଲେ ବର୍ଷା ଧାର
ଏସନ ଚାଷ ରେ
ଭଲ ଫଳ ଫଳେ
ଖୁସି ତ ଲାଗିବ ମର୍ତ୍ୟ ର..
ସଞ୍ଜ ଧୂପ ଛାଇ
ରହିଥିବ ଘେରି
ପଲ୍ଲୀ କୋମଳ ଏ ଲତା ରେ
ଝିନ ପଣତ ରେ
ଢାଙ୍କି ତା ସୁତନୁ
ପ୍ରାଣେ ପବିତ୍ର ତା ଅତି ଭରେ
ଛାୟା ଆଲୋକ ର
ମିଳନ ମଧୁର
ପ୍ରେମାନନ୍ଦରେ କମ୍ପେ ମନ
ସୁକର୍ମେ ସୁଫଳ
ରଖିଛନ୍ତି ହରି
ପ୍ରକୃତି ର ଏ କି ସ୍ତମ୍ଭନ…
Jyotirbit-
Sj. Jagannath Das
Bhadrak
ବସିଥିଲି ତରୁ ତଳେ ମୁଁହି
ଦେଖେ ପ୍ରକୃତିର ଚାରୁ ଶୋଭା
ବାତ ବେଗରେ ଭାଙ୍ଗିଗଲା କାଉଁରିଆ
ପୋତିଲାନି ନିଜର ମଥା।ତୁଳସୀଟିଏ ପାଦତଳେ ରହି
ବଢ଼ାଉଛି କାଳିଆର ଶୋଭା
ସେଇ ପତ୍ର ପୁନଃ ଦୂର କରେ
ଜ୍ଵର, କାଶ ସବୁରି ବ୍ୟଥା।କାହିଁ ମନେପଡେ ଆଜି
ଶିଶିର ବାବୁଙ୍କ କଥା।
ସମାଜ ସେବୀ ସେ ,
ସମାଜ କରୁଛି ତାଙ୍କ ଚର୍ଚ୍ଚା।ଟିକେ ଅହଂଙ୍କାର ପାଇଁ
ସବୁ ଛାଡ଼ିଗଲେ ଆଜି
ଅଛି ଖାଲି ରାଜମହଲ
ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ନିଜେ ମାତାଲ୍ ।ପତ୍ନୀ ଦେଲେ ଚିର ପ୍ରତାରଣା
କମ୍ପି ଉଠେ ଛାତି ଭାବିଲେ ବେଦନା
ପୁତ୍ରକୁ ଦେଖି ସହ୍ୟକଲେ ବ୍ୟଥା
ଜିଲ୍ଲାପାଳ ହୋଇ କରିବ କାମନା।ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ଘଟିଲା
ପୁତ୍ର ହେଲା ଜିଲ୍ଲାପାଳ
ନାଲିବତୀରେ ବସି ବାବୁ
ଛାତି ହେଲା କୁଣ୍ଢେମୋଟ ।ବିନା ଅନୁମତିରେ ବୋହୂ ଆସିଲା
ଭାବିଲେ ଦମ୍ପତି ମଗିବେ କ୍ଷମା
ଦୁଇଦିନ ପରେ ଗଲେ ଛାଡ଼ି କୋଠା
ବୁଢ଼ା କହେ ଜଗା ହିଁ ମୋ ଭରସା ।ଭାବୁଥାଏ ବୁଢ଼ା ଭାରିଜାର କଥା
ନିଜ ଜିଦ୍ ପାଇଁ ହେଲା ଲୋକହସା
ଟଳି ଗଲେ ବାବୁ ଚିରଦିନ ପାଇଁ
ପୋତି ହଲା ମଥା ଉପରକୁ ଚାହିଁ ।
Mamalini sethi
Pn autonomous clg,khordha
On hearing about lord hanuman’s un scheduled visit to ayodhya , lord jagannath got his hands and feet tired with rope (bedi) and asked him to be vigilant on the sea shore day and night 🌙 . Since his hands and feet tired with roe thus he is known as bedi hanuman or chained hanuman. ‘
What is special about puri jagannath temple?
The puri temple is famous for its annual ratha yatra or chairot festival in which the three principal deities are pulled on huge and elaborately deco
Temple .
The effects never goes waste and these is no failure.
“Even a little effort toward spiritual awareness will protect you from the greatest fear.”
“If you want to see the brave and bold , took to those who can return love for hatred.”
Bhagavad gita
Chapter 1
Now the bhagavad gita
Here is the first chapter
Arjuna ‘s anguish
Dhritarastra said
After assembling in the plage of pilgrimage at
Kuruksetra ,desiring to fight
What did my sons in the places of the pilgrimage.
The meaning of karma is in the intention the
Intention behind the action is what matter .
If you don’t fight for what you want .don’t cry for what you lost.
A famous quote by lord krishna In bhagavad gita.
The was a crow
Shook down on me
The dust of snow
From a hemlock tree.
Has given my heart
A change of mood
And saved some part
Of a day I had ruled.
🌺ଜୟ ମାଆ ବିରଜା🌺
ଉମାକାନ୍ତ ଦାସ
*****
ଅଷ୍ଟମୀ ପ୍ରଭାତେ ପ୍ରଭାକର ଦିଶେ
ଲୋହିତ ରଙ୍ଗକୁ ନେଇ ,
କାକ ପିକ ସବୁ ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ବେଷଣେ
ଧାମନ୍ତି ଆନନ୍ଦ ହୋଇ ।।
ଉଠ ଉଠ ସହି ବିଳମ୍ବ ନ କର
ସ୍ନାନ କରି ଆସ ଯାଇ,
ପବିତ୍ର ମନରେ ଦର୍ଶନ କରିବା
ଗଦାକ୍ଷେତ୍ରେ ବିରଜାଇ ।।
ପାପୁ ମୁକ୍ତି ହେବା ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ଯିବା
ତା ଦର୍ଶନ ଆମ୍ଭେ ପାଇ ,
ଆଜି ଶୁଭ ଦିନେ ମାଆଙ୍କ ପାଖରେ
ସର୍ବ ଶକ୍ତି ବିରାଜଇ ।।
ତିନି ଭୂବନର ଆରାଧ୍ୟ ଦେବୀ ସେ
ତ୍ରିଲୋକ ପାଳିକା ସେହି ,
ତା ଦର୍ଶନ ବିନା ଆନ ଦରଶନେ
ଗତି କେଉଁଠାରେ ନାହିଁ ।।
ଭୁଲି କଳି ଦ୍ବନ୍ଦ ବାଦ ଅପବାଦ
ତା ଚରଣେ ମନ ଦେଇ ,
ଏ ମାୟା ଶରୀର ସମର୍ପଣ କରି
କୁହ ରଖ ମହାମାୟୀ ।।
ଲାଲବାଗ ,ଖାନନଗର
ମଙ୍ଗଳ ପୁର,ଯାଜପୁର
ଉତ୍ତରଦାୟାଦ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅସ୍ତମିତ
ନୂତନ ଶୈଳୀର ଦିନଚର୍ଯ୍ୟାରେ ,
ପଶ୍ଚାତାପ କଲେ କି ହୋଇବ ଆଜି
ଆମ ଭବିଷ୍ୟତ ଅନିଶ୍ଚିତତାରେ ।୧ଅପସଂସ୍କୃତିକୁ ଆପଣାଇ ପିଲେ
କହନ୍ତି ଏଇଟା ମର୍ଡନ ଜୀବନ ,
ପରିବାର ଆଉ ସଂସ୍କାର ଶବ୍ଦଟି
ଲାଗୁଛି ସତେ କି ଅପମାନ ।୨କେତେ ଆଶା ନେଇ ମା ବାପା ମାନେ
ଯତନେ ପିଲାଙ୍କୁ ଗଢି ତୋଳନ୍ତି ,
ସେହି ପିଲା ଆଜି ବଡ ହେବାପରେ
ଚାଲି ଚଳନରେ ବଦଳିଯାନ୍ତି ।୩ଚା କପେ ଘରେ ଧରି ଯେ ନଥାଏ
ପେଗ୍ ସଜାଡେ ସାଙ୍ଗ ମେଳରେ,
ଫ୍ୟାନ୍ସି ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟା ଏ କୁଆଡେ
ଚିୟର୍ସ ନକଲେ ସମ୍ମାନ ହାରେ ।୪ଜୋକ ଭଳି ଏଇ ଅପସଂସ୍କୃତିଟା
ପିଲାଙ୍କ ମନରେ ବାନ୍ଧିଚି ବସା ,
ଛାଡି ପରିବାର ସଭ୍ୟତା ସଂସ୍କୃତି
ତିକ୍ତ କରନ୍ତି ଆଶା ଭରସା ।୫ପିତା ମାତା କାନ୍ଧେ ସନ୍ତାନ ର ଶବ
ଯାଉଅଛି ଆଜି ଶ୍ମଶାନ ଭୂଇଁ ,
ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ଏଇ ଯୁବ ସମାଜକୁ
ଦେଖିକି ଆଖି ଆସେ ଜକେଇ ।୬ତମସାଛନ୍ନ କରନାହିଁ ରେ ଜୀବନ
ନବ ଆଶା କର ଉଜ୍ଜିବିତ ,
ମାଆ ବାପାଙ୍କର ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର ସାଥୀ
ତୁମେ ନିଜେ ନିଜ ଭବିଷ୍ୟତ ।୭ମହାକାଳ ଫଳ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଯେ
ଭିତରଟା ତା’ର ପୋଡ଼ା ଅଙ୍ଗାର ,
ଚାକଚକ୍ୟ ଭରା ଅପସଂସ୍କୃତିଟି
ସନ୍ତାନ ଜୀବନ କରେ ଅନ୍ଧାର । ୮ଶାଳିନତା ରଖି ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟାରେ
ହର୍ଷୋଲ୍ଲାସେ ଭରି ରଖି ମନକୁ ,
ଅଶାନ୍ତ ନହୋଇ ସ୍ଥିର ଚିତ୍ତେ ରହି
ଜୀବନ ବଢାଇ ହୁଏ ଆଗକୁ ।୯ନଷ୍ଟ କରନାହିଁ ସୁନ୍ଦର ସଂସ୍କୃତି
ଅକାଳେ ଜୀବନ ନହେଉ ଅସ୍ତ ,
ସୁପଥେ ଚାଲିଲେ ଆସୁ ଯେତେ ବାଧା
ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧେ ହେବନି ପରାସ୍ତ ।୧୦।
ସସ୍ମିତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ, ଭୁବନେଶ୍ୱର
ବନ୍ଧୁର ଭାବ ବନ୍ଧନରେ ଯୋଡା
ଭାବନାରେ ଚେତନାରେ ସେ ହିଁ ଲୋଡା
ସୁଖରେ ଦୁଃଖରେ ସାହାରା
ସେ ପରା ହୃଦୟର ବନ୍ଧୁଧନ ଦେଖେନାହିଁ ଜନ ଦେଖେ ନାହିଁ
ନା ଖୋଜେ କୋଠାଘର ସୁନାର ଉଆସ
ନା ମାଗେ ଧନ ରତନ
ମାଗିଥାଏ ଖାଲି ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଡୋର
ସୂତାକ୍ଷିଅ ପରି ନ ଛିଡ଼ୁ ସମ୍ପର୍କର ମାନ
ଯୁଗେ ଯୁଗେ ରହୁ ସାରା ଜୀବନ।ନ ଦେଖେ ଜାତି ନଦେଖେ ଧର୍ମ
ଦେଖାଯାଏ ଦୁଇଟି ହୃଦୟର ମନ
ସୁନ୍ଦର ଅନୁଭବ ଆହୁରି ନିବିଡ଼
ହୋଇଥାଏ ସେ ପ୍ରକୃତରେ ସାଙ୍ଗହୃଦୟରୁ ଥରେ ଡାକି ଦେଲେ ତତେ
ଧାଇଁ ଆସିଥାଉ କିଛି ନଭାବି
ଛାଇ ପରି ତୁହି ରହିଥାଉ ସାଥୀ ହୋଇ
ସାରା ଜୀବନ ପାଖେ ଥିବୁ ତୁହି
ଝୁରୁଥିବ ତତେ ଏ ମନ ଖାଲି ।ଆସୁ ପଛେ ଝଡଝଞ୍ଜା ଯେ ମାଡି
ଦୂରେଇ ଯିବୁନି ମୋ ପାଖରୁ ପୁଣି
ଚାଲୁ ଥିବା ବାଟ ଦୁଇ ହାତ ଧରି
ପଛକୁ କେବେ ଫେରିବା ନାହିଁ
ରଖିଥିବି ସଦା ତୋ ସାଥେ ହୋଇ।ମାମି ପାତ୍ର ତିହିଡି ଭଦ୍ରକ
ସ୍ବାଧୀନ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ସ୍ଵାଧୀନ ଚଳଣୀ
ସ୍ୱାଧୀନ ବିହାର ବାର୍ତ୍ତା
ନାଗରିକର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା, ନୁହେଁ ତ
କଦାପି ସ୍ଵଚ୍ଛାଚାରିତା।
ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ସମ୍ମାନ ସୁରକ୍ଷାର ମାନ
ସଦାଲୋଡା ସଚେତନ
ନିଜ ଅଧିକାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟବୋଧତା
ଦେଶଭକ୍ତି ଦେଶପ୍ରେମ।
ଜଣସ୍ୱାର୍ଥ ନୁହେଁ ଲୋଡା ଗଣ ସ୍ବାର୍ଥ
ଦେଶ ଦଶର ଉନ୍ନତି
ନିଜ ଉନ୍ନତି ସହ ରାଷ୍ଟ୍ର ଉନ୍ନତି
ଗଣତନ୍ତ୍ରର ପ୍ରଗତି।
ନାଗରିକ ନୁହେଁ କେବେବି ଏକକ
ବୃହତ୍ତର ରାଷ୍ଟ୍ର ଅଂଶ
ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଆଦର୍ଶ ତ୍ୟାଗର ଜୀବନ
ଗୁଣବତ୍ତାର ବିଶେଷ।
ସୁସ୍ଥ ଶରୀର ଉନ୍ନତିର ଚିନ୍ତନ
ନୀତି ଆଦର୍ଶବାନ
ରାଷ୍ଟ୍ର ମହାଯଜ୍ଞେ ପୂତ ହୋମକାଷ୍ଠ
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନାଗରିକ ଜନ।
ଡଃ ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ସାମଲ
ଭୁବନେଶ୍ୱର।
ଆହେ ନାଟ୍ୟକାର ତୁମେ ଏ ମହୀର
ଦ୍ଵିତୀୟ ସ୍ରଷ୍ଟା ବୋଲାଇ
ସମାଜ ସଂସ୍କାର କେତେ ନାଟକର
ସ୍ରଷ୍ଟା ରୂପେ ପୂଜା ପାଇ
ତୁମ ପାଇଁ ଆତ୍ମବଳ,
ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଥାଏ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୁଏ
ଦୁର୍ବଳ ହୁଏ ସବଳ ।।କେତେ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ପୁଣି ଦିବ୍ୟ ଦୀକ୍ଷା
ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇ ନାଟକରେ
ସମାଜର ହିତ କରୁଛ ସାଧିତ
କିଏ ସରି ତୁମ ଠାରେ
ତୁମ ପାଇଁ ମୋହେ ମନ,
କେତେ ମନ ଛୁଆଁ କଥା ଭାବି ନୂଆଁ
ନାଟକ କର ବର୍ଣ୍ଣନ।।ମନୋରଞ୍ଜନର ମାଧ୍ୟମ ମହୀର
ଭାଇଚାରା ଭାବ ବହି
ଯୋଗାଯୋଗ କର ନ ଯାଇ ପାଖର
ନାଟକ ମାଧ୍ୟମ ଦେଇ
ତୁମ ସରି କେହି ନାହିଁ,
ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଓ ସାହସ ଭରି ଥାଅ ହସ
ସୃଜଶୀଳତା ପାଇଁ ।।ସହାନୁଭୂତିର ଭାବ ହୃଦୟର
ଭରିଥାଅ ଅନ୍ତରରେ
କଳୁଷିତ ହତକାରୀ ହେ ମହତ
ତୁମେ ଏହି ଜଗତରେ
ଜଣାଏ କାମନା ଶୁଭ,
ସଦା କୁସୁମିତ ହେଉ ତବ ପଥ
ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଲଭ ଭବ ।।
By~Baijayantimala Mahapatra
Phulbani,Cuttack
ମଧୁରେ ମଧୁରେ
ଏ ମଧୁ ମାସ ରେ
ଭ୍ରମର ଭ୍ରମନ୍ତି ମନ୍ମଥ ବାଣରେ
ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ହୋଇ
ଗନ୍ଧ ବହ ବହେ
ଏ ଚାରୁ ଭୂମଣ୍ଡନା ଧରଣୀ ଟା ରେ…
ମରନ୍ଦ ସେକେ
ଚମକି ଲୋକେ
ଅତି ଭାସନ୍ତି ଈଷି ମାରେ
ନୀଳିନ୍ଦ ଲତା
ଦମ୍ଭ ବନିତା
ଶ୍ରୀ ଅଙ୍ଗ ବଦନେ ମିଶିମାରେ
ମଣ୍ଡି ହୁଏ ବନ
ରଜତ କିରଣ
ଅତି ମନୋହର ତ ଦିଶେରେ
ପୂଣ୍ୟ ପବିତ୍ର
ଅମୃତ ସମ
ବସନ୍ତେ ମା ବାସନ୍ତୀ ଆସେରେ
ମଧୁପ ଯୁବା
ଲଭଇ ଅବା
ସେ ବା ନବ ସରସୀରୁହ ରେ
କହିବା କେତେ
ଭରସା ଯେତେ
ଅଛି କର ମା ତୁ ଦେଶ ରକ୍ଷା ରେ
ବିଜେ ହୋଇ ମାତା
ନିଜେ ରକ୍ଷା କର୍ତ୍ତା
ଉଭା ହୁଈ ରକ୍ଷା କର ଧରା ରେ….
ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ର ଦାଉ
ଦେଶରେ ନ ହେଉ
ଆଶା ଭରସା ତୁ ଯେ ପୃଥ୍ଵୀ ରେ
କୋଟି କଣ୍ଠୁ ଶୁଭୁ
ତଵ ଜୟ ଗୀତି
ହସି ଉଠୁ ଏ ବସୁନ୍ଧରା ରେ
Jyotirbit –
Sj. Jagannath Das
Bhadrak
ଲୁହ ଧୋଇଦିଏ ସବୁ ଦୁଃଖ ସିନା
ଆଖିକୁ ଆସୁନି ଲୁହ
ଦୁଃଖର ଲହୁ ଗଡାଉଛି ହୃଦୟଟା
ଭାବନାର ଭୀଷଣ ଭିଡ଼ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବୁଝୁନାହାନ୍ତି
ବାପାଙ୍କ ଭାଷାରେ ଵେଖଡ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ବୁଝାଇ ଗଲିଣି ଥକି
ଛାତି ସର୍ବଦା ଧଡଧଡକାହିଁକି କେଜାଣି ଏମିତି ହୁଅନ୍ତି
ଵୁଝନ୍ତିନି ନିଜ ସ୍ଥିତି
ସମୟ ସାଥିରେ ବଞ୍ଚିବା ଶିଖିଛି
ଶିକ୍ଷା ଦେଇଛି ଅନୁଭୂତିଲୁହ ଵୋହୁନାହିଁ ଦୁଃଖ ସହି ସହି
ରୋଗ ସାଧୁଛି ଵି ଦାଉ
ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଋତୁର ଟାଣ ଖରାରେ ବି
ଲୁହର ଶ୍ରାବଣ ଭାଉଲୁହ ଭିଜା ଏ ଜୀବନ ଦେଖୁଛି
କେବଳ ଅଞ୍ଜଳି ପୁତ୍ରଙ୍କୁ
ରଖିଲେ ରଖିବେ ସିଏ ବୁଝିକି
ନ ହେଲେ କହିଵି କାହାକୁସମୟର ଏ ଦୁଃସ୍ଥିତିକୁ ସାମ୍ନା ପରେ
ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବ ସୁନ୍ଦର ସମୟ
ଆମେ ଡାକୁଛୁ ସୀତାରାମ ହୃଦୟରେ
ସହିଵା କଷ୍ଟ ହେଲାଣି ଆସୁ ସଅଳକଳ୍ପନା ରାୟ, ଲଇଡା, ସମ୍ବଲପୁର
ସେଦିନ, ଜନମ ପୀଠରେ,
ବସି ଥିଲ ତୁମେ ଠାକୁରେ,
ମୋତେ ଚାହିଁ ଚାହିଁ,ହେ କଳା ଗୋସେଇଁ
ହସି ଦେଲ ନାଲି ଓଠରେ।0ସେଦିନ, ଜନମ ପୀଠରେ,
ଵସି ଥିଲ ତୁମେ ଠାକୁରେ।।ଅଗଣିତ ଭକ୍ତ, ହୋଇ ଏକତ୍ରିତ
ଡାକୁ ଥାନ୍ତି ଜଗନ୍ନାଥ,
ଅବଢ଼ା କୁଡୁଆ,ମିଳୁ ଚଉଵାହା
କହି ଟେକି ଦେଲି ହାତ,
ମୋ ପାଇଁ ବରାଦ, ଶ୍ରୀ ମହାପ୍ରସାଦ
କରି ଦେଲ ପାଖ ମଠରେ।1ସେଦିନ, ଜନମ ପୀଠରେ,
ବସି ଥିଲ ତୁମେ ଠାକୁରେ।।ଏଡେ ଦୟାଵନ୍ତ,ମୋ କଳା ସାଆନ୍ତ
ସେଇ ପରା ଭାବଗ୍ରାହୀ,
ସାରା ଜଗତର ,ରଖନ୍ତି ଖଵର
ନୀଳାଚଳେ ବସି ରହି,
ଭକ୍ତ ଡ଼ାକ ଶୁଣି,ବାଲି ରଥେ ପୁଣି
ଉଭା ହେଲେ ବାଙ୍କି ତୁଠରେ।2ସେଦିନ, ଜନମ ପୀଠରେ,
ବସି ଥିଲ ତୁମେ ଠାକୁରେ,
ମୋତେ ଚାହିଁ ଚାହିଁ,ହେ କଳା ଗୋସେଇଁ
ହସି ଦେଲ ନାଲି ଓଠରେ।0ଅଶୋକ କୁମାର ପତି, ଦହିଗାଁ
ନୀଳଚକ୍ରେ ଦେଖ ନେତ ଉଡୁଅଛି
ପବନରେ ଫର ଫର
କାଳିଆର ଡୋର ଯା ଠାରେ ଲାଗିଛି
ଆହା କେଡେ ଭାଗ୍ୟ ତାର।ସେ ବାନା ହେଉଛି ପତିତପାବନ
ମାନବିକ ସ୍ଵର ତୋଳି
କାଳିଆ ଠାକୁର ଡାକନ୍ତି ସଭିଙ୍କୁ
ଭକ୍ତିରେ ହୋଇ ଗୋଳି।ସେ ଡାକ ତ ନୁହେଁ ଆଜିକାଲିକାର
ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତର ପାଇଁ
ଜାତି ଧର୍ମ ବର୍ଣ୍ଣ ନ ଥାଏ ଫରକ
ଶୁଦ୍ଧ ମନଟିଏ ଦେଇ।ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ଭୁଲି ହୋଇଯାଏ
ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଚଉହଦ
ତା ପ୍ରାଚୀର ବେଢ଼ା ପରିକ୍ରମା ପରେ
ମନ ଆପେ ହୁଏ ବୋଧ।ସେହି ପ୍ରଭୁ ମୋର ମୁକତି ପସରା
ସାଥି ଜନମ ମରଣ
କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ ସବୁ ଦେଖୁ ଥାଅ
ନେଲି ତୋ ଠାରେ ଶରଣ।
ବିଜୟ କୁମାର ଜେନା
ଲମ୍ବା ଘନ କେଶ ଅଧରରେ ହସ
ନୟନେ କରିଲ ବଶ ,
ଆଙ୍କେ ଯେବେ ତୁମ ଛବି ହୃଦୟରେ
ଲାଘବ ହୁଏ ମୋ କ୍ଳେଶ |ମୁଖେ ମଧୁ ବାଣୀ ଶୁଣି ହୁଏ ଗୁଣି
ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ବାରମ୍ବାର ,
ଗାଲେ ଦୁଇ ଖାଲ ଲାଗେ ଭାରି ଭଲ
ବଢାଏ ଶୋଭା ତୁମର |ରୂପ ଲାବଣ୍ୟରେ ଲାଜ ଅଳଙ୍କାରେ
ନିଜକୁ ସଜାଅ ଯେବେ,
ସ୍ୱର୍ଗର ଅପ୍ସରୀ ଇର୍ଷାକୁ ଆବୋରି
ପ୍ରକଟନ୍ତି ଅବିଳମ୍ବେ |By- ଡ଼. ମୃତ୍ୟୁଞ୍ଜୟ ସାହୁ
ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା :- କବିତା ମିନାର ସାହିତ୍ୟ ଘର
ବଡମ୍ବା, କଟକ
ଫେରିଆସ ଥରେ ମୋ ପାଖକୁ ତୁମେ
ଆଜି ବି ଝୁରେ ମୋ ମନ ,
ତୁମ ସ୍ମୃତି ସବୁ ସାଇତି ରଖିଛି
ମନେପଡେ ପିଲାଦିନ ।।୧
ବୟସ ତମେ ଯେ ଏମିତି ଧାରା ଟେ
ବହି ଚାଲିଗଲ ଜଲଦି ,
ଧୂଳିବାଲି ଘର ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳ
ଯାଇଛି ତା ସାଥେ ଚାଲି ।।୨
ତମେ ଆସିଗଲେ ଫେରି ଆସିବ ମୋ
ପିଲାଦିନ ଆଉଥରେ ,
ଏ ଡାଳୁ ସେ ଡାଳ ଡେଇଁ ବୁଲିବି ମୁଁ
ବିହଙ୍ଗ ମୁକ୍ତ ଆକାଶରେ ।।୩
ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ ନାଚି କୁଦି ବୁଲିବି
କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ରାତି ,
ରଜ ଦୋଳି ଖେଳି ମାଆ ପଣତରେ
ଘ୍ରମ ମୋର ପୋଛୁଥିବି।।୪
ହେ ସମୟ ତମେ ଫେରିଆସ , ହେଉ
ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅବସାନ,
ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଆଜି ଥକି ମୁଁ ଗଲାଣି
ମନ ହେଲାଣି ବିଷର୍ଣ୍ଣ ।।୫
ସସ୍ମିତା ଷଡ଼ଙ୍ଗୀ ଭୁବନେଶ୍ୱର
As I sat by the river,
I picture her with flowers in her hair.
She makes me a song.
As my mother did
I turn red like a rose.
As the wind blows
Approaching her friends
She concentrates on me
Perhaps this time
She’ll fall in love with me thanks to me.
I’ve never been that powerful,
And I certainly wouldn’t brag about it,
But I could compose a song in their honour.
And I had a way with words.
The person who never smiles
Because crocodiles and plover birds are pals.
And I would give up my money if I could.
I treated some people well,
And I treated some people poorly.
Each one I would hug very tightly,
Squeezing them close to my heart.
And if we spoke today,
I would ask for your forgiveness.
She wasted a lot of time fretting, braiding her hair, and doing her studies all over the place.
What amount of sleep did she lose. eagerly anticipating my return home,
Key in the lock, lights out, high heels shuffling.
Just by looking at mine, how many heartbreaks did she endure.
As I hurried to be somewhere, there was a comforting consistency that was always present.
The joy Mom feels for me moving, living, and being loved is constant.
I now want to give her so many things, starting with my time.
She believed that her role was to strive to be perfect.
She made an effort to be the ideal friend, but After all her attempts,
She wasn’t a perfect daughter, but that doesn’t mean the world is over.
She retried and failed once more.
Life was a game to be played.
Yet, she lost herself in this story, and as a result, she despises herself.
She tries to embrace reality each day when she awakens.
She is aware that the greater comfort is something she imagines.
Yet, she does not want to remain in that circumstance because, in her mind, she is still flawless.
I changed myself for World
The mysterious eye were that World admired on me?
They were changed to live away from me.
My preferred much attitude or what?
I started changing myself from Tonight.
The way I offered you my kindest, most solace-filled Behave?
I changed my look as well; it is now calm, gloomy, and lone.
Because I’m frightened of believe now to someone else.
The way I did with World also changed,
The way I interact with other people.
It’s challenging to change.
The World once liked me,
Therefore I changed because I was tired of being the same person you know.