ବୋଉ ମୋର ସମାଜରେ ଏକ ସଚ୍ଚା ମଣିଷ। ନାଁ ସେ ଧନୀର ଦୁଲାଳୀ ଥିଲା ଏବଂ ଧନୀର ଶଂଖାଳି ଅଛି । ସେ ଥିଲା ଦୁଖୀର ଦୁହିତା।ଜନ୍ମରୁ ସେ ମଧ୍ୟବିତ ପରିବାର ରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରି,ବହୁ କଷଣ ସହି ଆସିଥିଲା।
ଶିକ୍ଷା କହିବାକୁ ଗଲେ ଚାଟଶାଳୀ ରେ ୫ମ ଶ୍ରେଣୀ ,ବୁଧି ବିଦ୍ୟାରେ ବି ଅଜ୍ଞ ଥିଲା ।
ଯୈାବନ ଉପନୀତ ସମୟେ ବାହା ହେଲା। ଗୃହ ଧାତ୍ରୀ ହୋଇ ଗୃହ କର୍ମ ରେ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ ରଖି ସ୍ବାମୀଂକର ସେବା କରି
ଆନଂଦରେ ସଂସାର ଆଗେଇ ନେଲା ।
ସଂସାର ମଧ୍ୟକୁ ଚାଲି ଆସିଲେ କିଛି
ସନ୍ତାନ । ସନ୍ତାନଂକ କର୍ତବ୍ୟରେ ଆଗଉ ଆଗଉ ଏବେ ଜୀବନ ହୋଇବ ପ୍ରାୟତଃ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ।
ଅନ୍ତର ର କଥା ହେଉ ବା ମରମ ର ବ୍ୟଥା – ଏ ସବୁର ନିରାକରଣ ଅଟନ୍ତି ମା (କିଏବି ଡାକନ୍ତି ବୋଉ)
ତା ଠାରୁ କିଏ ଅଛି ଦୁନିଆ ଅତି ଆପଣାର ହୋଇ ସୁଖ ଓ ଦୁଖ ର ସାଥୀ ହୋଇ ସାହାସ ଦେଇ ଆଗକୁ ଆଗେଇ ନେବ।
ଥରେ ମାଗିଦେଲେ କେତେ ଯେ ଖାଇବାକୁ ଦେବ ବିରକ୍ତ ନ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦଉଥିବ
ଏଭଳି କିଏ ଅଛି ଦୁନିଆର?
ସବୁ ଅଳି ଅର୍ଦଳି ଅଝଟ କୁ ସହି
ପରିବାର କୁ ବହୁତ ସୁଗମ ଢଂଗରେ ଆଗେଇ ନେଇ ଥାଏ ।
ସନ୍ତାନ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରିଲେ
ତାର ନିଜ ଆଖିରୁ ଲହୁ ଝରିପଡି ଥାଏ।
ମାତୃ ରୁଣ କିଏ ଅଛି ଶୁଜି ପାରିଛି?
ମା ଅଟନ୍ତି ପୁଜନୀୟା , ଓ ବଂଦନୀୟା ଅଟନ୍ତି।
ମା ସର୍ବବ୍ୟାପି ,ସର୍ବଂସହା , ଓ ସ୍ନେହମୟୀ ତଥା ମ ମତାର ଧାରା ଅଟନ୍ତି। ତେଣୁ ସନ୍ତାନ ପାଇଁ ମାତା ସର୍ବଦା ଆଦରଣୀୟା ।
End********************
Astrologer-
Sj.jagannath Das
Bhadrak
ସମୟ ଚକରେ ସଂସାର ରଥ
ଗଡି ଚାଲୁଛି
ସକଳ ପ୍ରାଣର ନିରବ ବେଦନା
ହଜି ଯାଉଛି
ଶତ ସରଗର ଶାନ୍ତିର ବିକାଶ
ଧବଳ ଜ୍ୟୋସ୍ନାରେ ହେଉନି ପ୍ରକାଶ
ଏ ମହା ବିଶାଳ ସଂସାର ରେ ତୋର
କୋଉଠି ଯେ ସୁଖ ଅଛି….୧
ଚାହେନା ଜୀବନେ ସୁଖ ହିଁ ପ୍ରଭୁ ମୁ
ଦୁଖ ଯାଣିଛି
ଦିନ ରାତି ବସି କରଇ ରଚନା ଗୁଣ କୁ ବାଛି
ଏ ମହା ବିଶାଳ ବିପ୍ପଣୀରେ ମୋର
ଯାହା ଯେତିକି ଚାଲୁଛି କାରବାର
ଗାଇବୁଲେନିତି ନିଖିଳ ଜଗତେ
ତୋହରି ପ୍ରଶଂସା କିଛି….୨
ଜଗତ ପତି ହୋଇ ଦୁଖ କିଆଁ ତୁମେ ଦିଅ ବାଛି
ଏହିଭଳି କଲେ କାହାକୁ ଡାକିବି ମୁଁ
ବାଛି ବାଛି
ତୋହରି ସୃଷ୍ଟିରେ ଫୁଟେ କେତେ ହାସ
କେତେ ହୁଏ ଲୋଳ ଲୋତକ ବିକାଶ
ମାନଵ ଲଭୁଛି କି ମହା କଷଣ
ପ୍ରଭୁ ଅନାଇ ଦେଖ କିଛି…୩
End*******************
Astrologer-
Sj.jagannath Das
Bhadrak
ନାରୀ ସାର୍ଥକରେ
ସାଫଲ୍ୟ ମଣ୍ଡିତ
ମହାସତୀ ସାବିତ୍ରୀ
କାୟ ମନୋବାକ୍ୟେ
ପତିର ସବାରେ
ପତ୍ନୀଧର୍ମର ପୂର୍ତୀ
ପୁରାଣ ଗାଉଛି
ସ୍ବାମୀ ସତ୍ୟବାନ
ବଂଚିଲେ ପତ୍ନୀ ନିଷ୍ଠାରେ
ପାଇଗଲେ ପୁନର୍ଜନ୍ମ
ଆଉ ଯେତକ ସଂପଦ
ରାଜ୍ୟ ପୁତ୍ରାଦି ସାଥିରେ
ଶବ୍ଦର ରଂଗରେ
ରଂଗାଇତ ପରା
ଜୀବନର ଇଂଦ୍ରଧନୁ
ସତ୍ୟବାନ -ସ୍ତ୍ରୀ
ସତୀ ସାବିତ୍ରୀ
ପ୍ରଭାତର ଦୀପ୍ତ ଭାନୁ
ତାରା ମନ୍ଦୋଦରୀ
ସୀତା ଆଉ କୁନ୍ତୀ
ପୁରାଣ ବର୍ନିତ ସତୀ
ଅହଲ୍ୟା ଦ୍ରୈାପଦୀ
ଆଉ ଅନୁସୁୟା
ତା ସଂଗେ ଏହି ସାବିତ୍ରୀ
ସାବିତ୍ରୀ ର କିର୍ତି
ଗାଉଛି ଧରିତ୍ରୀ
ସତ୍ୟବାନ ତାଂକ ପତି
ଫେରିଣ ଆସିଲେ
ଯମଂକ ହସ୍ତରୁ
ସାବିତ୍ରୀ ଭକ୍ତିର ପ୍ରିତି
ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଅମାବାସ୍ୟା
ସତ୍ୟବାନଂକର
ଶେଷଦିନ ସତୀ ଯାଣି
ସ୍ବାମୀଂକର ପାଶେ
ରହିଲେ ଜଗିସେ
ଯମଠୁ ଆଣିଲେ ପୁଣି
ଆସିଲେ ସାବିତ୍ରୀ
କରେ ପତିଭକ୍ତି
ପ୍ରତିଟି ଘରଣୀ ଏବେ
କୁକୁର ମାଂକଡ
ବ୍ୟବହାର କରେ
ଝାଡୁରେ ପାହାର କେବେ
ସତ୍ୟବାନ ଏବେ
କାନ୍ଦନ୍ତି ଦଇବେ
ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତ ଆସିଲେ
ନିଜ ପତ୍ନୀ ଏବେ
କରିବ ସାବିତ୍ରୀ
ମହାସତୀ ହେବ କାଳେ
End…..
Astrologer-
Sj.jagannath Das
Bhadrak
ବୋଉ ମୋହର ଗୋଟେ ନିପଟ ମଫସଲି
କୁଞ୍ଚ କରି ଲୁଗା ପିନ୍ଧିବା ଯାଣଇଁ ନାହିଁ
ଗଣନା ସଂଖ୍ୟା ସେ ମୋଟେ ତ ବୁଝଇ ନାହିଁ
ରୁଟି ଯେବେ ଗୋଟେ ଦେ ମୁଁ ମାଗିଲେ
ଦୁଇଟା ସେ ଦେଉଥାଇ,
ଗଣନା ସଂଖ୍ୟା ସେ ମୋଟେ ତ ବୁଝଇ ନାହିଁ ।।
ବୋଉ ମୋର ନିତି ବଡି ସକାଳରୁ ଊଠେ
ଗୋବର ମାଟିରେ ଘର ସାରା ଲିପେ ପୋଛେ
ମୋ ଉଠିବା ପାଇଁ ରହିଥାଏ ଅବା ଚାହିଁ
ରାତି ଚୁଲି ନିଆଁ ଘଡି ମୁଗୁଲି କୁ
ଦିଏ ଆଣି ସେ ଖୁଆଇ
ମୋ ଉଠିବା ପାଇଁ ରହିଥାଏ ଅବା ଚାହିଁ ।।
ଆଜି କାଲି ଆଉ ବୋଉ କୁ ଦେଖା ଯାଉନି
ଡଉଲ ଡାଉଲ ରୂପ ମୋ ଦେଖି ପାରୁନି
ଝଡି ଗଲାଣି ମୁଁ ସବୁ ଙ୍କୁ ସେ କହୁଥାଏ
ଯେତେ ବଳ ବପୁ ହେଉ ମୋ ପଛକେ
ତାକୁ ତ ଦେଖା ନ ଯାଏ
ଝଡି ଗଲାଣି ମୁଁ ସବୁ ଙ୍କୁ ସେ କହୁଥାଏ ।।
ବୋଉର ଏମିତି ପାସୋରା ଗୋଟାଏ ମନ
ଖାଇ ଥିଲେ କହେ କିଛି ଖାଇନି ମୋ ଧନ
ବେଳକୁ ବେଳ ସେ ସବୁତ ପାସୋରି ଦିଏ
ପେଟ ପୁରା ଖୋଇ ଟିକେ ପରେ ପୁଣି
କିଛି ମୁଁ ଖାଇନି କହେ
ବେଳକୁ ବେଳ ସେ ସବୁତ ପାସୋରି ଦିଏ ।।
ମରିବା ପାଇଁ କି ବାଟ ତ ଅନେକ ଅଛି
କେଉଁ ଉପାୟରେ ମରିବ ଅନେକ କିଛି
ଜନମ ନେବାକୁ ଏକମାତ୍ର ସେହି ମାଆ
ନିରାଶା ଅନ୍ଧାରେ ଆଲୋକର ରେଖା
ବିପଦ କାଳର ସଖା
ଜନମ ନେବାକୁ ଏକମାତ୍ର ସେହି ମାଆ ।।
• ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର, ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି, ଖୋର୍ଦ୍ଧା
ଗାଈ ଗୋଠ ନାହିଁ, “ନାହିଁତ ଚାରଣ ଭୂଇଁ”
ଜଙ୍ଗଲତ ପଦା ନାହିଁ ଗଛ ଲତା
କେମିତି ଗୋଧୂଳି ଲଗନ ରଚିବ ଭାଙ୍ଗି କେଉଁ ନୀରବତା ?’
କୋଳାହଳ ମୟ ଜନ ସମାଜରେ ଖାଲି ଘର ଖାଲି ଘର
ପଡିଆ ଟାଙ୍ଗର,ଶ୍ମଶାନ, ଗୋଚର, ଯଥା
ସବୁଠି ଅମରୀ ଲତା
ଗୋଧୂଳି ଲଗନ କେମିତି ରଚିବ ଭାଙ୍ଗି କେଉଁ ବିଜନତା ?’
ତାତିଲା ଉହ୍ମେଇ ଉପରେ ସିଝୁଛି
ଖରାଖିଆ ବୈଦନାଥ, ଶ୍ରମିକ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ
ଉତପ୍ତ ଜ୍ଜ୍ଵଳନ୍ତ ଆଦିତ୍ୟ ଢାଳଇ ବାଇଗଣୀ ରଶ୍ମି ନିତ୍ୟ
ଗୋଧୂଳି ଲଗନ କାହିଁ
କବିଟିଏ ଭାବେ କେମିତି ଲେଖିବ ଗୋଧୂଳି ଲଗ୍ନ କୁ ନେଇ ?
ନିଛକ ମିଛଟେ ଲେଖିଦେବ ସିନା !
ପଢିଲେ ଜଗତେ ହେବେ ରେ ବଣା,
ଆଉ, ସେ ଗୋଧୂଳି ଲଗ୍ନ ତ ନାହିଁ
ବଦଳି ଯାଇଛି ପ୍ରକୃତିର ଦୃଶ୍ୟ ଗୋଧୂଳି ଲଗନ ସପନ ଯାଇଛି ହୋଇ ।।
ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡ ଧୂଳି ଦେହେ ହୋଇବୋଳି
ଘରଚଟିଆ ଙ୍କ ଖେଳ
ଗୋଧୂଳି ଲଗନ ବେଳ
ହମ୍ଵା ରଡିଛାଡି କଅଁଳା ବାଛୁରି ଗାଈ ଗୋଠ ପଲପଲ
ହାତରେ ପାଞ୍ଚଣ ଛତା ବାହୁଙ୍ଗି ରେ ଗାଈଆଳ ବଂଶୀ ସ୍ଵର
ସେଇତ ଗୋଧୂଳି ବେଳ ।।
ବେଳ ରତରତ ଖରା ଛାଇ ନୃତ୍ୟ
ବହଇ ଦକ୍ଷିଣା ପବନ
ବୁଡିବେ ବୁଡିବେ ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶେ
ମହାପ୍ରଭୁ ବିକର୍ତ୍ତନ
ଜାଳିବ ଜାଳିବ ସଞ୍ଜବତୀ ବୋଉ
ଏଇତ ଗୋଧୂଳି ଲଗନ ।।
ଝାପସା ଦିଶୁଛି ଖଣ୍ଡିଆ ଜହ୍ନଟା
ପୂର୍ବ ଆକାଶ ର ପ୍ରାନ୍ତରେ
ଫୁଟିବ ଫୁଟିବ ତାରକା ଯେମିତି ପରତେ ଆସଇ ମନରେ,
ଶେଷ ଗୀତ ଗାଇ କୋଇଲି ବାହୁଡେ ବସାକୁ
ମୁଁ, ଉପଭୋଗ କରିଥିଲି ପିଲାଦିନେ
ସେହି, ଅମୀୟ ଗୋଧୂଳି ଲଗ୍ନକୁ ।।
ଖେଳ କୁଦ ସାରି ଘର୍ମାକ୍ତ ବଦନେ
ଗୃହାଭିମୁଖି ବାଳକେ
ଦଳ ଦଳ ହୋଇ ଆସନ୍ତି ଆନନ୍ଦେ
ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡେ କେଡେ ପୁଲକେ,
ଫୁଟି ନବ ମଲ୍ଲୀ ସୁଗନ୍ଧେ ପ୍ରକୃତି ଅପୂର୍ବ ଗୋଧୂଳି ଲଗନେ
ଉପଗତ ହେଉ ଥିଲା ମୋ ଗାଆଁରେ
ଦେଖିଥିଲି ପିଲା ଦିନେ ।।
ଆଜି ଡହଡହ ଖରାରେ ତିନ୍ତୁଛି
କାହିଁଗଲା ସେହି ଦିନ ମୁଁ ଭାବୁଛି
ସତେକି ଫେରିବ ସେ ପୁରୁଣା ଦିନ
ଆଜି ଦୁର୍ବିସହ ସବୁରୀ ଜୀବନ
ବସିବସି ଏଇ କଂକ୍ରିଟ୍ ଜଙ୍ଗଲେ, ସେ ଲଗ୍ନ କୁ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଛି ।।
• ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର, ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି,ଖୋର୍ଦ୍ଧା
ମନ ବୁଝେନା ବୁଝେନା ସଜନୀ
ଏତ ଅବୁଝା ମନର ରଜନୀ, (୨)
ତୁମେ ହୃଦୟର ଫୁଲ ବୀଥିକା ର
ସୁନ୍ଦର ଗୋଲାପ ରାଣୀ,
ଯେତେ ଦେଖୁଥିଲେ ମନ ବୁଝେ ନାହିଁ
ଚୁମ ମଧୁ ସଉରଭ ରୋଷଣୀ, ମନ ବୁଝେନା…।।
ଅବୁଝା ମନର ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ
ଲାଜେ ହସେ କୁମୁଦିନୀ
ଅବୁଝା ମନର ମଳୟ ପରସେ
ସିହରୀ ଉଠେ ଯାମିନୀ,
ଅବୁଝା ମନରେ ପବିତ୍ର ପ୍ରେମର
ମଧୁର ମଧୂ ରାଗ ତରଙ୍ଗିଣୀ, ମନ ବୁଝେନା…।।
ଅବୁଝା ମନ ଭ୍ରମରା ପଦ୍ମ ବନେ
ମକରନ୍ଦେ “ମତୁଆଲା
ହୋଇ” ପଙ୍କଜିନୀ ପ୍ରେମରେ ବିହ୍ଵଳ
ଦେଖି ମନେ ହଜିଗଲା,
ତାର ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ର ଲପନେ ଅମୃତ
ମନ ପ୍ରେମ ଝର ସୁଷମା ଠାଣି, ମନ ବୁଝେନା…।।
ଅବୁଝା ପଙ୍କିଳ ମନ ସର ହ୍ରଦେ
ଫୁଟଇ ପଦ୍ମ କୁମୁଦ
ଅବୁଝା ପ୍ରମର ଲହରୀ ଖେଳରେ
ଶାମୁକା ମନର ଖେଦ,
କୂଳରେ ଲେଖଇ ବାଲି ଚଟାଣରେ
ଶୁଣାଇ ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟ କାହାଣୀ, ମନ ବୁଝେନା…।।
ଅବୁଝା ମନକୁ ତୁମ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ
କରିଥାଏ ବଶିଭୂତ
ତୁମ ରତି ପ୍ରଣୟରେ ରାତି ବିତେ
ସ୍ପର୍ଶ କାତର ୟେ ଚିତ୍ତ,
ରାକା ରଜନୀ ରେ ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ
ରସା ପାଲଟେ ପ୍ରେମ ସୋହାଗିନୀ, ମନ ବୁଝେନା…।।
ଅବୁଝା ମନର ଆକାଶେ ବାଦଲ
ଅଶନି ଗରଜେ କାହିଁ
ହୁଏ ବିଚଳିତ ମନ ଆନ୍ଦୋଳିତ
କାହିଁରେ ବି ଲାଗେ ନାହିଁ
ଛଟପଟ ହୁଏ ବିକଳ ହୃଦୟେ
ଲୁହ ପୋଛେ ରହିରହି ମାନିନୀ, ମନ ବୁଝେନା…।।
ଅବୁଝା ମନ ୟେ ଦିବସେ ସପନ
ଦେଖ ହୁଅଇ ଉଛନ୍ନ
ବାସ୍ତବ ପଦାର୍ଥ ସମ୍ଭାବନା ସତ୍ୟ
ହୋଇଯାଏ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧ୍ୟାନ
ଜୀବନ ଏମିତି ଅ-ଅଙ୍କା ଜ୍ୟାମିତି
ଦୁଃଖ ଶୋକ ବିଜଡିତ ସରଣୀ, ମନ ବୁଝେନା…।।
ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି,ଖୋର୍ଦ୍ଧା
“”ଆମେ ଚାଲିଛୁ ଠିକ୍ ବାଟରେ
ତମେ ଶୋଇଛ ଠିକ୍ ଖଟରେ””
ପ୍ରାୟ …ହେଇପାରେ
କିଂତୁ…ବି କିଏ ଯାଣିଛି
ତମେ ଲେଖିଛ_ ତମେ ଜାଣିଛ…
କାରଣ……..
ପ୍ରଥମ ଧାଡିସହ
ଦ୍ବିତିୟ ଧାଡିର
ଅଛି କିଛି
କି ସାମଂଜସ୍ୟତା ?
ପ୍ରାୟ…କିଂତୁ ରେ ଏ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ
ମାନବ ବିତାଏ ଜୀବନ
କବି,କବିତାରେ ଲୀନ
ସେହି କିଂତୁପ୍ରାୟରେ
ପୁରା କଟୁଛି ଦିନ
ହଉ ଚଳେଇଦେବା
କ’ଣ ଅଛି?
ଏ କି ଅଦ୍ଭୁତତା
କବିର ଅସ୍ଥିତ୍ବ
ଘନ କୋଳାହଳେ
କବିତା ସ୍ଥିତିତ୍ବ
ପାଠ ଅନ୍ତରାଳେ
ସବୁରେ ଚାଲିଛି
କିଂତୁ….ପ୍ରାୟ …
ଏ ବେ ହିଁ କାଳେ
ହଉଚାଲୁ….
ଚଲେଇବା ନ କରିଚିନ୍ତା
End******************
Astrologer-
Sj.jagannath Das
Bhadrak
ସରଗ ରୁ ଗରୁ ଜନନୀ ଜନମ ଭୁଇଁ
ଜନନୀ ଶବଦ ବିଶ୍ଳଷଣ ହୁଏ ନାହିଁ
କିଏବା ମାପିଛି ଓଜନ କରିଛି ଅବା
କେତେ ଗରୁ କେତେ ଲଘୁ ତା ହୃଦୟ
କେଉଁ ଉପାଦାନେ ଗଢା ।।
ଅଦ୍ଭୁତ ଶଦ୍ଦ ୟେ ଅନେକ ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ
ଜନନୀ ଜନମ ଭୁଇଁ ର ମହତ ଦାନ
ଅନୁରାଗ ତ୍ୟାଗ ନିର୍ବିକଳ୍ପ ଉପାଦାନେ
ନେଇ କି ବିଧାତା ଗଢିଛି ଜନନୀ ରୂପ
ସେ କେଉଁ ଅମୃତ ଲଗ୍ନେ ।।
ବାସନା କାମନା ରହିତ ନିର୍ଲିପ୍ତ ପ୍ରାଣ
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ବିହୀନ ଜୀବନ ତା ସମର୍ପଣ
ନିଶଦ୍ଦ ବର୍ଣ୍ଣା ସେ ଅନେକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଯାଡନା
ଅକାତରେ ଜୀବନକୁ କରେ ସମର୍ପଣ
ନାହିଁ ଶୋଚନା ଭାବନା ।।
ଅନାସକ୍ତ ମନ୍ତ୍ର ଭୂଷିତ ଜନନୀ ହୃଦ
ଚିର ଶାଶ୍ଵଦ ସେ ମିଶ୍ରିତ ହର୍ଷ ବିଷାଦ
ସମ ଦୃଷ୍ଟି ସର୍ବେ ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ଭରା
ଜୀବନର ସେତ ପୂଣ୍ୟ ତୋୟା ମନ୍ଦାକିନୀ
ଜ୍ୟୋଚିର୍ମୟ ଧ୍ରୁବ ତାରା ।।
ନିରାଶା ଅନ୍ଧାରେ ଜନନୀ ଆଲୋକ ସମ
ଅଭ୍ୟୁଦୟେ ମମତାର ଅଫୁରନ୍ତ ପ୍ରେମ
ମହିୟାନ ୟେ ପ୍ରକୃତି ସୁନ୍ଦର ଯା’ ପାଇଁ
ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଲଭିଛି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ୟେ ସେହି ମାତ୍ର
ଜନନୀ ଜନମ ଭୁଇଁ ।।
ଜନନୀ ଜନମ ଭୂଇଁ ସେବାରେ ବ୍ରତି
ଥାଏ ଯେଉଁ ଜନ ଲଭଇ ପରମ ଗତି
ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ମହେଶ୍ଵର ସମ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ
ବୋଲି ମୁନି ରୁଷି ବାଣୀ ବେଦରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ
ନୁହେଁ ଦୈତ ସେ ଅଦୈତ ।।
ମା ମାତୃଭୂମି ପଦରଜ ମଥା ତିଳକ
ଜନନୀ ଜନମ ଭୂଇଁ ର ମାନ ମହତ
ଗୌରବଶାଳିନୀ ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତୀ ଯେତେ
ଶପଥ ନେବାରେ ତାପାଇଁ ଜୀବନ ଆମ
ଉତ୍ସର୍ଗି ବିଭୋର ଚିତ୍ତେ ।।
ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର, ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି, ଖୋର୍ଦ୍ଧା
(ଭାଗ… ୬ )
(ଏଠାରେ ପ୍ରେମ ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ ଅନନ୍ତ ପ୍ରେମ ବା ଜୀବନ ଦର୍ଶନ ବୋଲି ବୁଝିବାକୁ ହେବ, ଜୀବନ ବା ଜନ୍ମର ସାର୍ଥକ ପ୍ରେମ )
ପାର୍ଥିବ ବସ୍ତୁକୁ ଭିକ୍ଷାସୀ ଭାବରେ
ନୁହେଁ ଅଧିକାର ଭାବ ଯେବେ,
ଭକ୍ତ ଅବା ସ୍ନେହ ତୁଲ୍ୟ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ
ପ୍ରେମ ଦୀର୍ଘ ଜୀବୀ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ll 1
ଖାଦ୍ୟ ଶରୀରକୁ ପୁଷ୍ଟ କରିଥାଏ
ସ୍ୱଧ୍ୟାୟ ମନକୁ ତୁଷ୍ଟି ଦିଏ,,
ତୁଷ୍ଟି ଯଦି ନାହିଁ ଏ ମର ମଣ୍ଡଳେ
ପୁଷ୍ଟତାର ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ ହାଏ ll 2
ଯେ ଅଟେ ସ୍ୱାଧ୍ୟାୟୀ କୁଶଳି ହୋଇବl
ଭ୍ରମର ପରିକା ଫୁଲ ପ୍ରେମ,,
ବିବେକ, ବିଚାରେ ମହତ୍ୱ ସ୍ୱଧ୍ୟାୟୀ
ଶାସ୍ତ୍ର ଜ୍ଞାନେ ନଥିବବି ଭ୍ରମ ll 3
ଆଚରଣ ଭିତ୍ତିକରି ଭଦ୍ର ଜ୍ଞାନୀ
ଉଚ୍ଚାରଣ ଆଚରଣେ ବିଜ୍ଞ,
ସ୍ୱଧ୍ୟାୟ ତପସ୍ୟା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ରାମ
ସୁ ପୁରୁଷ ହୋଇ ହୁଏ ଅଜ୍ଞ ll 4
ଶୋଇଲେ ଶରୀର ବିଶ୍ରାମ ପାଇବ
ମନ ର ବିଶ୍ରାମ ବିଭୁ ଚିନ୍ତା,,
ଜୀବନର ଶେଷ ଲକ୍ଷ୍ୟ ତାହା ହେଉ
ସିଦ୍ଧlନ୍ତବାଦୀ ଏହା ସତ୍ତା ll 5
ସିଦ୍ଧାନ୍ତବାଦୀ ଯେ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ, ଵିଵେକୀ
ସମ୍ମାନୀୟ ମହା ଅନୁଭବୀ,,
ତା’ସୃଜନତା ପଣ ଅମୃତବିନ୍ଦୁ ରେ
ଅଧ୍ୟାତ୍ମ୍ୟ ସାହିତ୍ୟ ବେଦ ଭେଦୀ ll 6
ଭୋଗରେ ସଂଜମ ଅଛି ପ୍ରୟୋଜନ
ଅପ୍ରାପ୍ତିର ଜ୍ୱଳା ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ,,
ଅପେକ୍ଷା ଚୋରାଏ ଆତ୍ମସମ୍ମାନକୁ
ଭୌତିକ ସୁଖ ଆଣେ କଷ୍ଟ ll 7
ନିଜ ଆବଶ୍ୟକତା କମାଇ ଦେବା
ବୈରlଗମୟlନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତି,,
ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଯେ ପ୍ରକlଶ ନକରିବା
ଦୁଃଖ, ସନ୍ତାପ ରୁ ମିଳେ ଶାନ୍ତି ll 8
କଣ୍ଟା ଗଛେ ପୁଲ ପ୍ରତ୍ୟୟ ନିଶ୍ଚିତ
ପ୍ରାପ୍ତିରେ ଦଂଶନ ହସି ସହେ,,
ଅନୁରୂପ ଭାବେ ଆମ ପରିବେଶେ
ବାଧା, ବିଘ୍ନ ପ୍ରେମ ଭରିଦିଏ ll 9
ନିରାଶା ଓ ପରାଜୟର ଗ୍ରହଣ
ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ତୁଲ୍ୟ ମନ ମାନେ ଆଗେ,,
ଜନ୍ମ ପରେ ମୃତ୍ୟୁ ବନ୍ଧା ଅବନୀ ରେ
ପ୍ରେମ ଦୀର୍ଘ ଜୀବୀ ଯୁଗେ ଯୁଗେ ll 10
ରଚନା ଓ ଶବ୍ଦ ସଜ୍ଜା… ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ର ପଣ୍ଡା (ପାଗଳ ), ଯାଜପୁର
ଓଡ଼ିଆ ଅନୁବାଦ… ନିଳିମା ପଣ୍ଡା (ଚୁମୁକି )
ମୂଳ ଇଂରେଜୀ ରଚନା… ଅଶୋକ ପୁହାଣ
ନୀଳ ଅମ୍ଵର ଗମ୍ଭୀର ଭାବ କଳା ମେଘ ଆବରଣେ
ପହିଲି ଆଷାଢେ ଦୃଶିତ ହୋଇଲେ ପୁଲକିତେ ଘନ ବନେ
ଚନ୍ଦ୍ରିକା ତୋଳି ନୃତ୍ୟ ବିଭୋର ବନାନୀ ର “ଲତା କୁଞ୍ଜ
ତଳେ” ଅଜାଣତେ ମଣ୍ଡିତ କରି ଦେଇଥାଏ ଅହିଭୁଜ
ଏଇତ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ
କେଉଁ କଳାକାର କରିଲା ଏମିତି ବିଚିତ୍ର ଚିତ୍ର ଭିଆଣ ।।ଆକାଶେ ବିଭାସେ ପ୍ରଭାକର ପ୍ରଭା ପ୍ରଭାତେ “କୋମଳ କର
ପାଇ” ସରସୀରେ ସରସୀଜ ହସେ ପାଖୁଡା ମେଲାଇ ତାର
ଆଖି ଲାଖି ଯାଏ ଆହାକି ସୁନ୍ଦର ଦୁଧ ଅଳତାର ରଙ୍ଗ
ସତେ ବାଳ ଭାନୁ ବିହାର କରନ୍ତି ପ୍ରଲୁବ୍ଧ ହୋଇ ତା ସଙ୍ଗ
ଏଇତ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ
ଅତୁଳନୀୟ ଏ ନୈସର୍ଗୀକ ଭାବ ବିଧାତାର ଦିବ୍ୟ ଦାନ ।।ସଞ୍ଜୁଆ ଆକାଶେ ହସେ ଯେବେ ଶଶି ଝରେ କି ଅମୃତ ଧାରା
ଶୀତଳ କୌମୁଦୀ ଝରା ଝରଣା ରେ ଶୀତଳିତ ହୁଏ ଧରା
ପୁଷ୍କରିଣୀ ଜଳ ତରଙ୍ଗେ ଖେଳଇ ଢଳିଢଳି କୁମୁଦିନୀ
କୁମୁଦ ବାନ୍ଧବ ପ୍ରଣୟ ପରସେ ହସି ହସାଏ ମେଦିନୀ
ଏଇତ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ
ସ୍ଵର୍ଗୀୟ ପ୍ରେମ ୟେ ଚିର ଶାଶ୍ଵତ ଅଲୌକିକ ଜାଗରଣ ।।ବସନ୍ତ ଆସିଲେ ମଳୟ ପ୍ରବାହେ ପ୍ରକୃତି ତଲ୍ଲିନ ହୁଏ
ସବୁଜ ବନାନୀ ବୃକ୍ଷ ଲତା ନବ ପଲ୍ଲବ ରେ ଭରି ଯାଏ
କୃଷ୍ଣଚୂଡା ମଧୁ ମଳତୀ ଶାଳ୍ମଳୀ ପଳାଶ କୁସୁମ ରାଗ
ଦେଖି ପ୍ରଜାପତି ଉଡି ବୁଲେ ରଙ୍ଗେ ଗୀତ ଗାଉଥାଏ ଭୃଙ୍ଗ
ଏଇତ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ
ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ଏ ଅଦ୍ଭୁତ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ମନ ପ୍ରାଣ ।।ମାଆ ଅନ୍ତଚିରି ଶିଶୁ ଜନ୍ମ ଦିଏ ମରଣାନ୍ତକ ଯନ୍ତ୍ରଣା
ସହି ଥାଏ କୋଳେ ସନ୍ତାନ କୁ ପାଇ ଭୁଲିଯାଏ ତା ବେଦନା
ରକତକୁ ଦୁଗ୍ଧ କରି ଶିଶୁ ମୁଖେ ଦେଇ କି ଆନନ୍ଦ ପାଏ
କୋମଳ କମଳ ସଦୃଶ ଶିଶୁର ମୁଖ ଦେଖି ହସୁଥାଏ
ଏଇତ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ
ନିଜ ସୁଖ ଭୁଲି ସନ୍ତାନ ପାଇଁ ତା ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ଜୀବନ ।।ବୃଷଭାନୁ ଜେମା ନନ୍ଦ ସୁତ କାହ୍ନା ଅମୀୟ ଭାବ ପୀରତି
ବିମଳ ଆନନ୍ଦ ନିଷ୍କାମ ପ୍ରେମର ପ୍ରଜ୍ୟୋଳିତ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି
ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ଅଲିଭା ଅକ୍ଷରେ ଯାଜୋଲ୍ୟ ମାନ ଏ ଭାବ
ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତିମା ସଙ୍ଗେ କଳା କାହ୍ନା ନିୟତି କଲା ସଂଯୋଗ
ଏଇତ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ
ନୈସର୍ଗିକ ଏହି ସ୍ଵର୍ଗୀୟ ପ୍ରେମ ତ ନିତ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅମୃତିମ ।।ଚିର ଶାଶ୍ଵତ ଏ ବନର ମୟୂର ଆକାଶର ନୀଳ ମେଘ
ଚିର ଶାଶ୍ଵତ ଏ ସୂର୍ଯ୍ୟ ରଶ୍ମି ସଙ୍ଗେ ପଦ୍ମିନୀ ର ପ୍ରେମ ଭାବ
ଚିର ଶାଶ୍ଵତ ଏ ଇନ୍ଦୁ କୁମୁଦିନୀ ମଳୟ ଝରା ବସନ୍ତ
ମାତା ସନ୍ତାନର ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା ପ୍ରେମ ସତେ କି ଅଭେଦ
ଏଇତ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ
କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମେ ରାଧା ନିଷ୍କାମ ପ୍ରେମର ଭାବୋଛ୍ଵାସ ବିଦ୍ୟଦାନ ।।
ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର, ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି, ଖୋର୍ଦ୍ଧା