ସବୁ ନଦୀ ସାଗରରେ ମିସେନି
ସବୁ ରାତିରେ ପୁନେଇ ର ଜହ୍ନ ବି ଉଁଏନି ,,
ସବୁ ଫୁଳରୁ ମହକ ଝରେନି
ସବୁ ଋତୁରେ ଯେ ବସନ୍ତ ବି ଆସେନି ,,
ସବୁ ସ୍ଵପ୍ନ କେବେ ସତ ବି ହୁଏନି
ସବୁ ଇଚ୍ଛା କେବେ ପୁରଣ ହୁଏନି ,,
ସବୁବେଳେ ଆମେ ଚାହୁଁଥିବା ମଣିଷ ଟା ବି
ବେଳେବେଳେ ନିଜର ହୁଏନି
ସବୁ ଭଲ ପାଇବା ବି ମଥାର ସିନ୍ଦୂର ହୁଏନି ।
ହରେ କୃଷ୍ଣ ରାଧେ ରାଧେ 🙏
ଚିନ୍ମୟୀ ସୁବୁଦ୍ଧି
କିଛି ନପଢି ରହିଯାଏ!
ତୁମେ ସବୁବେଳେ ଏଇ ରାସ୍ତା ଦେଇ ଯାଅ
କେବେକେବେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଦେଖେ
ମନେମନେ କିଛି ଅକୁହା କଥା
କିଛି କହି ହୁଏ ଆଉ କିଛି ରହିଯାଏ
ଲାଜୁଆ ଲାଜୁଆ ଆଖି ରେ
ଆଉ ଓଠ ରେ ଛୋଟିଆ ହସ ଟିଏ
କିଛି ଲାଜ ମିଶ୍ରିତ ଘୃଣା ର ଛିଟା
ଆଉ କେତେ ଚିରା କାଗଜ ର ଫର୍ଦ
ଆଉ କେବେ ମନର କଥା କୁ ଲେଖିବା
କାହାକୁ ନ ଦେଇ ପାଖରେ ରଖିବା
ତୁମ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ କଟାକ୍ଷ ଶୁଣିବା
ଆଉ କିଛି କହି ହୁଏ
କିଛି ଅକୁହା ରହିଯାଏ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
– ଶୀର୍ଷକ –
” ସପନର ନଈ କୂଳେ ”
✍️ ଅଧ୍ୟାପକ-ହେମନ୍ତ କୁମାର ଗନ୍ତାୟତ l
*******************************
ତୁମ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତି
ମୋ ଜାଗ୍ରତ ନୟନେ ଭରିଦିଏ
କୁହୁକର ରଙ୍ଗ l
ମନ ମୋର ବହିଯାଏ
ସ୍ୱପ୍ନର ନଈ କୂଳକୁ ,
ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି ବି ଭରିଯାଏ
ଶଶାଙ୍କର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାରେ l
ତୁମ ତନୁ ସୁଗନ୍ଧରେ ଭ୍ରମିତ ହୁଏ
ମୋ ମନର ଭ୍ରମର ,
ମଳୟର ବାସ୍ନାରେ ପୂରିଉଠେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ,
ତୁମ ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ପାଦରୁ ଭାସିଆସେ
ନୂପୁରର ରୁଣୁଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ ,
ମୋ କର୍ଣ୍ଣ କୁହରେ ଝଙ୍କାରିତ ହୁହେ
ସୁମଧୁର ପ୍ରେମ ରାଗିଣୀ ସଙ୍ଗୀତ l
କାସତଣ୍ଡି ଫୁଲର ସୁକୋମଳ ଧମଳ ତନୁ
ଛୁଇଁ ଯାଏ ତୁମ ଗଣ୍ଡ ଦେଶକୁ
ସେ ନିନ୍ଦେ ତା ତନୁକୁ , ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ l
ତୁମ ଲାବଣ୍ୟମୟୀ ରୂପ ଦେଖି
ତାରାମେଳେ ରୂପସୀ ଚାନ୍ଦ
ଶରମେ ନରମେ l
ତୁମ କବେରୀ ଖୋଲି
ଯେବେ ଆସ ମୋ ପାଶେ
ଚୁମି ଚୁମି କିଛିକୁହ ଲାଲିମା ଅଧରେ
ବିରହ ହୃଦୟକୁ ରସ ତୁମ ମଧୁ ରସେ ।
ଜାଣ ତୁମେ !
ନୁହେଁ ମୁଁହି ସ୍ଵପ୍ନ କର୍ତ୍ତା
ହେ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ସୁନ୍ଦରୀ !
ଚାଲି ଯାଅ ଆଖିଠାରି
ତୁମ ମନ ଗଲେ ଭରି ।
ହେ ସ୍ଵପ୍ନ ସୁନ୍ଦରୀ ! …
ଧନରେ, ମୋତେ ନେଇଯା ପୁରୀ,
ଦେଖନ୍ତି କାଳିଆ ରୂପ ମାଧୁରୀ,
ନୀଳାଚଳ ନାଥ, ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ସାଆନ୍ତ
ସତେକି ଡାକୁଛି ତା ଆଖି ଠାରି।0
ମହୋଦଧି କୂଳେ, ଶିରୀ ମନ୍ଦିରରେ
ବସିଛି କାଳିଆ ସୁନା,
ନୀଳଚକ୍ରେ ନିତି,ଉଡାଉଛି ତାର
ପତିତପାବନ ଵାନା,
ଦେଖି ଦେଲେ ଥରେ,ପେଟ ପୁରି ଯାନ୍ତା
କେତେ ବେଳେ କାଳେ ଯିଵି ମୁଁ ମରି।1
ରତନ ବେଦୀରେ ,ଭାଇ ଭଗ୍ନୀ ସାଥେ
ଅପଲକ ନୟନରେ,
ଭକତଙ୍କୁ ଚାହିଁ,ହସି ଦେଉ ଥିଲେ
ନାଲି ଓଠୁ ମଧୁ ଝରେ,
ତା ବେନି ନୟନ,ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ସମ
ଆକର୍ଷିତ କରେ ତା ଡୋରି ଧରି।2
ପାଦ ପାଣି ନାହିଁ,ସବୁ କରେ ସେହି
ଏକ ଠାଵେ ବସି ରହି,
ସବୁ ଦେବ ଦେଵୀ, ଦର୍ଶନ କରନ୍ତି
ନୀଳାଚଳ ଧାମ ଯାଇ,
ସେଇ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ, ସ୍ଵୟଂ ନାରାୟଣ
କିଏ ହେବ ଆଉ ତା ସଙ୍ଗେ ସରି ।3
ଧନରେ, ମୋତେ ନେଇଯା ପୁରୀ,
ଦେଖନ୍ତି କାଳିଆ ରୂପ ମାଧୁରୀ,
ନୀଳାଚଳ ନାଥ, ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ସାଆନ୍ତ
ସତେକି ଡାକୁଛି ତା ଆଖି ଠାରି।0
ଅଶୋକ କୁମାର ପତି, ଦହିଗାଁ,
ଵୟାଳିଶ୍ ମୈ।ଜା, କଟକ।।
ମୁକୁନ୍ଦ ମୁରାରୀ.. ସୁଦର୍ଶନ ଧାରୀ…
ବକା, ଶକଟା ସଂହାରୀ…
ଦାନଵ ଦଳନ… ସନ୍ଥ ଙ୍କୁ ପାଳନ…
ନାମ ବହି ଦଇତାରୀ…!!
ସୁଦାମା ମଇତ୍ର… ପୂଜନ ସର୍ବତ୍ର…
ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଘନଶ୍ୟାମ…
ରାଧିକା ମୋହନ.. ହେ ବିଶ୍ଵ ବନ୍ଦନ…
ତୁମେ ହରି, କୃଷ୍ଣ, ରାମ…!!
ଆହେ ପୀତବାସ… ହର ମମ କ୍ଳେଶ…
ସହାୟ ହେ ବଂଶୀଧାରୀ…
ଯଶୋଦା ର ବଳା… ପ୍ରଭୁ ନନ୍ଦ ଲଲା..
କର ଭବୁ ମୋତେ ପାରି…!!
ଭକ୍ତି ନିବେଦନ… କମଳ ନୟନ…
ଗିରି ଗୋବର୍ଦ୍ଧନଧାରୀ…
ହେ ଛନ୍ଦା ଚରଣ…ଗାଉଛି ଜଣାଣ..
ମୋହ ମାୟା ରୁ ଉଦ୍ଧାରି..!!
ମଧୁବନ ସ୍ୱାମୀ… ଆହେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ…
ରାଧିକା ପ୍ରାଣ ବଲ୍ଲଭ…
ହେ ମନ ମୋହନ… ଦିଅ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ…
ତୁମର ନାମ ରେ ଶୁଭ…!!
ହେ ଲବଣି ଚୋର… ଶୁଣ ମୋର ଗିର…
ଉଦ୍ଧାର ମାୟା ସଂସାରୁ…
ଚିକଣ କାଳିଆ… ତୁ ବଡ଼ ଛଳିଆ…
ଛଳ କାହିଁ ପାଇଁ କରୁ…!!
ହେ ରଙ୍ଗ ଅଧର… ଗୋପୀ ଚିତ୍ତ ଚୋର…
ମୋହନ ବଇଁଶୀଧାରୀ…!!
କରଇ ନମନ…. ଦିଅ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ…
ଶଙ୍ଖ, ଚକ୍ର, ପଦ୍ମ ଧାରୀ…!!
© ® ଡ଼ଃ. ନିର୍ମଳ ନାୟକ, ନାଗପୁର
ଭେଦ ଭାବ ନାହିଁ ପୁରୀ ବଡ ଦାଣ୍ଡେ
ଚାରି ଧାମ ଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ପତିତ ପାବନ କେତନ ତଳରେ
ନିଜେ ନିଜ ପାଇଁ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ।
ଯେମିତି ଭାବନା ଯେମିତି କଳ୍ପନା
ଭକ୍ତ ପାଇଥାନ୍ତି ଫଳ
ଏକ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ସବୁରି ଅନ୍ତରେ
ଏକା ସେହି ଆଦିମୂଳ ।
ଉତ୍କଳ ପ୍ରଦେଶ ଖ୍ୟାତି ବହିଅଛି
ଜଗତ ନାଥଙ୍କୁ ଧରି
ନିତ୍ୟ ସାମବେଦ ଉଚାରନ୍ତି ଏଠି
ଦେବା ଦେବୀ ଛନ୍ତି ପୂରି ।
ବାର ମାସେ ତେର ପରବ ପାଳନ
ଦିନ ବିତେ ଆନନ୍ଦରେ
ଅମୃତରୁ ବଳି ଶ୍ରୀ ମହାପ୍ରସାଦ
ଭିଡ ଆନନ୍ଦ ବଜାରେ ।
ତୁମେ ଥାଅ ପ୍ରଭୁ ତୁମରି ଇଚ୍ଛାରେ
ଭକ୍ତ ମନ ରଖି ଖୁସି
ଆହାକି ସୁନ୍ଦର ତୁମ ରଥ ଯାତ
ଦେଖନ୍ତି ଜଗତ ବାସୀ ।
ବିଜୟ କୁମାର ଜେନା
ଅବସର ପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରାଧ୍ୟାପକ
ଶାମୁକା ସାହି,ରଣପୁର,ନୟାଗଡ଼
“ତା ‘ ନିରବତା ଓ ତା ‘ ଓଠର ଶୁଖିଲା ହସକୁ ବି ମୁଁ ବିନା ଦ୍ବନ୍ଦରେ ବୁଝିଯାଏ …
ହେଲେ ସେ ମୋର ଅନରଗଳ କଥାକୁ ବି କେବେ ବୁଝିପାରେନା କି ଜାଣିବାକୁ ବି ଚେଷ୍ଟା କରେନା …
ତା ‘ ଜୀବନର ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏବଂ ତା’ର ତମାମ ତିକ୍ତତାକୁ ମୁଁ ମୋର ବୋଲିକା ଭାବେ …
ହେଲେ ସେ କେବେ ମୋର ଦୁଃଖକୁ ଆପଣେଇ ନିଏନା କି ସେଥିରେ ଭାଗ ବି ବସାଏନା …
କିଛି ଦେଇ ତା ‘ ପ୍ରତିବଦଳରେ ପାଇବାର ଆଶାକୁ ତ ବ୍ୟାପାର କୁହାଯାଏ …
ମୁଁ ତ ନିସ୍ଵାର୍ଥରପର ପ୍ରେମିକାଟିଏ ବ୍ୟାପାର କରିବାକୁ ଚାହେଁନା …
ସେଥି ପାଇଁ ତ ତା’ ଭୁଲିଯିବା ପଛରେ ଗୋଟିଏ କାରଣ ,,,
ଆଉ ମୋର ମାନେ ରଖିବା ପାଇଁ ହଜାରେ ବାହାନା …
ମୁଁ ତ କେବଳ ନିସ୍ଵାର୍ଥପର ପ୍ରେମ କରିଥିଲି , କିନ୍ତୁ ସେ ତ ସ୍ୱାର୍ଥପର ଥିଲା ,, ପ୍ରେମର ମାନେ ବୁଝିବି କେମିତି ?
ହରେ କୃଷ୍ଣ , ରାଧେ ରାଧେ 🙏
ନାମ – ଚିନ୍ମୟୀ ସୁବୁଦ୍ଧି
ପାହାନ୍ତି ଆକାଶ ର ସ୍ବପ୍ନ ତୁମେ!
ଯଦି ମୁଁ ଚୋରି କରିଥାନ୍ତି କିଛି ଆଲୋକ ଉତ୍ତପ୍ତ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କ ଠାରୁ
ଆଉ ସୁମଧୁର ଧ୍ୱନି ମଳୟ ପବନ ଠାରୁ
କିଛି ରଙ୍ଗ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଠାରୁ
ଆଉ କିଛି ଆଶୀର୍ବାଦ ମନ୍ଦିର ମସଜିଦ ଅବା ଗୀର୍ଜା ଠାରୁ
ତଥାପି ଖାଲି ଖାଲି ଲାଗୁଛି ତୁମର ଅନୁପସ୍ଥିତି
ଏଇ ଦୁନିଆ ପାଇଁ ମୁଁ ଅଚିନ୍ହା ଓ ଅଜଣା
ଭଗବାନ ତୁମକୁ ସହାୟ ହୁଅନ୍ତୁ ସଦାସର୍ବଦା
ମୋ ଚଲା ପଥରେ ମୂଁ ଏକୁଟିଆ
ଜାଣିନି ଏ ଦିଗହରା ପଥିକ ର ଲକ୍ଷସ୍ଥଳ କେଉଁଠି
ତୁମ ବିନା ମୋ ଅଗଣା ଯେମିତି
ଶୁଷ୍କ
ମନେ ହୁଏ ଯେମିତି ମୌସୁମୀ ବିନା ଭିଜା ବର୍ଷା ର ଛିଟା ରେ
ସେଇଥି ପାଇଁ ତୁମେ ମୋ ପାହାନ୍ତି ସକାଳ ର ସ୍ବପ୍ନ!
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
ସ୍ବପ୍ନ ଆଖିରେ ଦେଖିବା ଆଗରୁ
ଦିଅ ତୁମେ ମୋତେ ମାରି
ସ୍ବାଧିନ ଭାବେ ବଞ୍ଚିବି କେମିତି
ବୋଝ ଯେବେ ଦିଅ କରି।
ମହିଳା ସମିତି ଲଗାଏ ନାରା
ନିଜର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ
ରକ୍ଷକ ସାଜିଛି ଭକ୍ଷକ ଆଜି
ରକ୍ତ ମାଂସ ମୋର ଖାଇ।
ଝିଅ ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ମୀମନ୍ତ ନୁହେଁ
ନୁହେଁ ସରସ୍ବତୀ ଖାଲି
ଚାହଁ ଯଦି ତାକୁ ବଞ୍ଚାଇବାକୁ
ବନାଅ ତେବେ କାଳୀ।
ସଂହାର ପାଇଁ ଶକ୍ତି ଦିଅ ତୁମେ
ଶାସନ ଦିଅ ମୋ ହାତେ
ଲୁହ କୁ ମୋର ଲହୁ କରିଦିଅ
ତ୍ରିଶୂଳ ଧରାଅ ମୋତେ।
ଚାରି କାନ୍ଥ ବନ୍ଧା ଆଇନ ତୁମର
ପ୍ରଶାସନ ଲୋଡା ନାହିଁ
ସତୀତ୍ୱ ଆଜି ବିନାଶ ଚାହୁଁଛି
ମାନବ ପଶୁଟେ ପାଇଁ।
ସହ-ସମ୍ପାଦିକା
ପୁଷ୍ପଲତା ଦିଗାର
ବାରିପଦା, ମୟୂରଭଞ୍ଜ
ଯଦିଓ ମୁଁ ମରେ!
କାହିଁକି ଜୀବନଟା ଦୁଇ ଘଡି ର ଖେଳ
ଯଦି ମୂଁ ପଚାରିଥାନ୍ତି ଭଗବାନ ଙ୍କୁ
ଆଉ କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପାଇଁ
ମୁଁ ଚାହେଁନି ତୁମଠାରୁ ଦୂରେଇବା ପାଇଁ
ଏଇଠି ସବୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ ଖୁସି ଖୋଜିବାର ଆନନ୍ଦ
ତୁମର ଚେନାଏ ହସ ମୋ ପାଇଁ ଆଶା ର କିରଣ
ଯଦିଓ ସାରା ଦୁନିଆ ମୋ ପାଇଁ ନିଷ୍ଠୁର
ମୋ ସ୍ୱର୍ଗ ତୁମରି କୋଳ ରେ
ମୋ ଜୀବନ କେବଳ ଚାଲୁଛି
ତୁମର ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ ରେ
ତୁମର ସବୁ ଇଛା ମୋ ପ୍ରାଥନା ରେ
ଆମର ସମ୍ପର୍କ ଏକ ଅଦ୍ଵିତୀୟ କାହାଣୀ
କିନ୍ତୁ ମୂଁ ଫେରି ଆସିବି ତୁମ ପାଖକୁ
ଯଦିଓ ମୁଁ ମରେ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ |
ଦୁନିଆର ଏଇ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ରେ ମୁଁ
ତୁମକୁ ପାଇଲି ଯେବେ
ଅନ୍ଧକାରେ ମୁହିଁ ଛାଇ କୁ ପାଇଛି
ଆଜି ବସି ବସି ଭାବେ।
ଦୁଃଖ ବାଣ୍ଟି ନେଇ ଖୁସି କୁ ବଢାଇ
ଭୁଲି ଯାଏ ସବୁ ହସି
ବନ୍ଧୁତ୍ୱ ର ସମ୍ପର୍କ ଗଢିଛି ଅନେକ
ତୁମେ ବନ୍ଧୁ ଠାରୁ ବେଶୀ।
କେବେ ଥରେ କୁହ କେତେ ଭଲପାଅ
କେତେ କର ଅଭିମାନ
ଲୁହ କହେ ସିନା ସମ୍ପର୍କ ଆମର
ଶବ୍ଦରେ ବୁଝେନି ମନ।
କେତେ ହସ ଖେଳ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳ
ଭାବନା ର ସେଇ ଦେଶ
ସବୁ ମାସ ସିନା ହୁଏନି ଫଗୁଣ
ପକ୍ଷୀ ଛାଡେନି ତା’ ବାସ।
ହୃଦୟ ର ଏଇ ସମ୍ପର୍କ ଆମର
ଶାମୁକା ର ମୁକ୍ତା ପରି
ଆସୁ ଯେତେ ବାଧା ଆସୁ ଯେତେ ବିଘ୍ନ
ନଛିଡୁ ଭାବର ଡୋରି।
ସହ-ସମ୍ପାଦିକା
ପୁଷ୍ପଲତା ଦିଗାର
ବାରିପଦା, ମୟୂରଭଞ୍ଜ
ତୁମକୁ ହରେଇବାର ଭୟ!
ଭଲ ପାଇବାର ସୀମା ନ ଥାଏ
ତଥାପି ସାଇତିକି ରଖିଛି ହୃଦୟର ସିନ୍ଦୁକ ରେ
ଯେତେବେଳେ ହୃଦୟ ଅନୁଭବ କରେ
ଲାଗେ ଯେମିତି ଝଡପୂର୍ଣ୍ଣ ଆକାଶ
ଦୂରରୁ ଶୁଭେ ପାଉଁଜି ର ଶବ୍ଦ
ଲାଗେ ଯେମିତି ତୁମେ ମୋ ପାଖରେ
ସାରା ଦୁନିଆ ଅଭିମାନ କରୁ ମୋ ଉପରେ
ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ହୃଦୟ କୁ ଭାଙ୍ଗି ଦିଅନ୍ତୁ
ମୋ ଠୁ ତୁମକୁ ଦୁରେଇ ବାର ଚକ୍ରାନ୍ତ
ଏଵେ ଏଵେ ହୃଦୟ ତ ଭାଙ୍ଗିଛି
ଆଉ ତୁମକୁ ହରେଇବାର ଦୁଃଖ
ମୋ ମନକୁ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରୁଛି |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
” ତୋ ଅପେକ୍ଷାରେ ବର୍ଷା ”
ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଚାଲିଯାଇ ଆସିଲା ଆଷାଢ଼
ପାଦ ଥାପଲୋ ବରଷା
ଆନନ୍ଦ ଭରିଦେଉ ଚାଷୀ ଚିତ୍ତରେ
ଚାଷୀର ସାହା ଭରସା……………….।।୧।।
ହେ ବରଷା ତୋର ଆଗମନର ଚାଷୀ
କରଇ ତୋର ଅପେକ୍ଷା
ଚିତକ ପକ୍ଷୀ ପରି ଅଛି ଅନେଇ
ଚାଷୀର ଅଟୁ ଭରସା……………..।।୨।।
ତରୁ ଲତା ବୃକ୍ଷ ଝାଉଁଳି ପଡ଼ଇ
କରଇ ତୋର ଅପେକ୍ଷା
ତରୁ ଲତା ବୃକ୍ଷ ଆନନ୍ଦେ ନାଚନ୍ତି
ହୁଅଇ ଯେବେ ବରଷା………………..।।୩।।
ତୋର ମେଘର ଗର୍ଜନ ନାଦ ଶୁଣି
ନୃତ୍ୟ କରଇ ମୟୂରୀ
ତୋହର ସ୍ପର୍ଶରେ ଉଲ୍ଲାସ ଧରଣୀ
ଝିପି ଝିପି ଭାସେ ବାରି………………..।।୪।।
ପିଲାଏ ତୋ ପ୍ରେମରେ ପାଗଳ ହୋଇ
ଭସାନ୍ତି କାଗଜ ଡ଼ଙ୍ଗା
ନୃତ୍ୟ ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ ଭିଜୁଥାଏ
ରାସ୍ତାକୁ ଭାବଇ ଗଙ୍ଗା………………….।।୫।।
ତୋହର ଅପେକ୍ଷା କରଇ ସମସ୍ତେ
ସ୍ବାର୍ଥପର ତୁ ହଅନା
ତୋହର ପ୍ରେମରେ ଚାଷୀ ବି ପାଗଳ
ତାକୁ ତୁ ଠକି ଦେଏନା……………………।।୬।।
ନାମ -ଚଉବନ ଖଡ଼ିକାର
ସ୍ଥାନ – ବୋଡ଼େନ, ଧର୍ମଗଡ, କଳାହାଣ୍ଡି
ଦୂରଭାଷ- ୮୧୪୪୮୦୯୧୨୪
ଯେଉଁ କବିତା ତୁମେ ଲେଖିଥିଲ!
ଯେଉଁ ଦିନ ତୁମେ କବିତା ଟି ଲେଖିଥିଲ
ସେଦିନ ମୋ ହୃଦୟର ପୃଷ୍ଠା ଟି ଥିଲା ଖାଲି
ମୁଁ ଅନୁଭବ କରି ପାରିଲି ତୁମକୁ
ତୁମେ ଗଲା ପରେ ବହୁତ ଆସିଲେ ଜୀବନ ରେ
କେତେ ସ୍ନେହଭରା କଥାତ ଲେଖିଲେ
କିନ୍ତୁ ତୁମ ପରି ନୁହେଁ
ସେମାନେ ତୁମ ଲେଖା କଥା ପଚାରିଲେ
ସବୁ ନିଷ୍ଫଳ ପରେ କବିତା ଟା ରହିଲା ଅଧୁରା
ବିଡମ୍ବନା ରହିଗଲା କେବଳ ଶେଷ ପୃଷ୍ଠା
ମୁଁ ଅନେଇ ରହିଛି ସେଇ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ମୁହୂର୍ତ କୁ
କେହି ଜଣେ ଆସି ଲେଖିବ ଅଧା କବିତା ଟିକୁ
ଠିକ ଯେମିତି ତୁମ ଆବେଗ ଭରା ଶବ୍ଦ ଗୁଡାକ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
ମୁଁ ତୁମକୁ ବୁଝିପାରିଲିନି!
ମୋ ଜୀବନ ଏମିତି ମୋଡ ନେଲା
ଯାହା ମୁଁ କଳ୍ପନା କରିନଥିଲି
ମୁଁ ଆଜି ବିଶ୍ୱାସ କରିପାରୁନି
କଣ ସବୁ ଘଟିଚାଲିଛି
ଏହା ମୋ ଜୀବନ ର ଦୁଃଖପୁର୍ଣ ଅଧ୍ୟାୟ
ମୋର ହୃଦୟ ଓ ଆତ୍ମା ତ ଦେଇଛି
ତଥାପି ଏ ଅବୁଝା ବୁଝିପାରିନି
ମୁଁ ଜାଣିନି ଭୁଲ କୋଉଠି
କାହିଁକି ମୁଁ ତୁମ ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିପାରୁନି
ଆଉ ତୁମ ଦୁଃଖ ସେଇ ଲୋତକ ଭରା ଆଖି ଦୁଇଟି
ଯେମିତି ହେଉ ଯେତେ କଣ୍ଟକିତ ପଥ ଆସୁ ମତେ ଚାଲିବାକୁ ପଡିବ ତୁମ ପାଇଁ ଜୀବନ ର ଶେଷ ଯାତ୍ରା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ.
କିଛିତ ଆମ ଭିତରେ ଅଛି!
କିଏ ଜାଣେ ଆମ ଭିତରେ କଣ ଅଛି
ଭଲପାଇବା ଟା ତ ଅଛି
ଯେମିତି ସକାଳ ର କୁଆଁ ତାରା
ଚକମକ ସବୁବେଳେ ଆମ ପ୍ରେମ ପରି
ମୁଁ ଭାବେ ତୁମକୁ ହରେଇବା ର କଷ୍ଟ
ଯଦି ଭଗବାନ କୁ ଭେଟେ ଟିକେ ପଚାରନ୍ତି
ମତେ ଯାହା ମିଳିଛି ତାହା ସବୁ ତୁମେ
ସବୁ ଆଶା ଓ ଭରସା ତୁମ ଠାରେ
ମୋ ନିଜ କୁ ହଜାଇ ଦିଏ ତୁମ କୋଳ ରେ
ମୋ ଆତ୍ମା ତୁମ ଆତ୍ମା ସହ ଭେଟିବାକୁ ବ୍ୟଗ୍ର
ଆମ ଭିତରେ ନିଶ୍ଚୟ ତ କିଛି ଅଛି
ଯାହା ସମସ୍ତେ କୁହନ୍ତି |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
” ମୋ ଅଭିମାନ ଆଉ
ତା ଅହଂକାର
ଆମ ସମ୍ପର୍କରେ ତିକ୍ତତା ଭରିଦେଇଛି ,,,,
ସମ୍ପର୍କ ନାମକ ସୂତାଖିଅ ଟି
ଅହଂକାର ଆଉ ଅଭିମାନର ପାଚେରିରେ
ଗୁଳେଇ ତୁଳେଇ ହୋଇ
ଛନ୍ଦି ହୋଇ ଯାଇଛି ……
ମୁଁ ଅଭିମାନ କରି ପାଚେରି
ଏ ପାଖରୁ ଚାହିଁ ବସିଚି
କିନ୍ତୁ ସେ କେବେ ଅହଂକାର ର ସୀମା ଡେଇଁ
ମୋ ପାଖକୁ ଫେରି ଆସିନି……
ଆସିବ ବା କେମିତି ?
ତା ଅହଂକାର ପରା ତା
ବାଟ ଜଗିଛି…..” ।।
ଚିନ୍ମୟୀ ସୁବୁଦ୍ଧି
🙏ହରେ କୃଷ୍ଣ ହରେ ରାଧେ 🙏
ଜୀବନର ଋତୁ!
ଆମେ ଦୁହେଁଁ ଅଜଣା ଅଚିନ୍ହା
ନା ଅଛି କିଛି ଆମ ଭିତରେ ସମ୍ପର୍କ
ତଥାପି କିଛି ଅଛି ଅକୁହା କଥା
ମୁଁ ବୁଝିବାକୁ ନାରାଜ
କାଳେ ତୁମେ ମୋ ଜୀବନ ର
ଝାକମକ ହୀରା ଖଣ୍ଡ ପରି
ମୋ ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ୱ ରେ ଘୁରିବୁଲ
ମୋ ଜୀବନ ର ସବୁ ଋତୁ ରେ
ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତୁମ କଥା ଭାବେ
ଲାଗେ ଯେମିତି ତାରା ଗୁଡାକୁ ଆକାଶରେ ଉଙ୍କି ମାରି ଚାହାଁନ୍ତି
ମୁଁ ତୁମ ନା ରେ ଯିଏଁ ଆଉ ମରେ
ଖୋଜିପାରେନି ରହସ୍ୟଭରା ଜୀବନ କୁ
ଆଉ ଅଜାଣତରେ ଚାଲିଯାଏ ତୁମ ଆଡକୁ |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
ପ୍ରହେଳିକା!
ମୁଁ ବୁଝିପାରୁନି କାରଣ ଗୁଡାକୁ
ଏ ସବୁ ଏକ ପ୍ରହେଳିକା ନୁହେଁ ତ
ବା ଢାଙ୍କି ହୋଇ ରହିଥିବା ଏକ ଆବରଣ
କ୍ଵଚିତ କେହି ତ ବୁଝୁ, ଦେଖୁ
ଅମାନିଆ ମୋ ହୃଦୟ ତ ତା ବାଟ ଭୁଲିଛି
ଆଉ ଡେଣା ମେଲି କଳା ମେଘରେ ଘୁରିବୁଲୁଛି
ଯୋଉଠିକି ଯାଉଛି
ସେ ଜାଣିନି ସେ ତା ଠିକଣା କି ନୁହେଁ
ଜୀବନ ରେ ଯାହାବି ଆସୁ
ସବୁ ପ୍ରତିବନ୍ଧ କୁ ସାମନା କରିବାଟା
ହୁଏ ତ ଜୀବନ ର ପରିଭାଷା
ମନ ବୁଝୁ କି ନ ବୁଝୁ
ମତେ ଖୋଜିବାକୁ ପଡିବ ଦୁଃଖ ଭିତରେ ସୁଖକୁ
କାରଣ ଏଠି ସବୁ ପ୍ରହେଳିକା
ର ଆବରଣ ଢାଙ୍କିଛି ମୋ ଆଖି ଦୁଇଟା କୁ!
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ |
ହୃଦୟର ଅକୁହା କଥା!
ତୁମେ ବା କେମିତି ଜାଣିବ
ମୋ ହୃଦୟର କେତେ ଯେ ଅକୁହା କଥା
ସେଇ ଶବ୍ଦ ଗୁଡାକ ଯାହା ଜଣା ଆଉ ଅଜଣା
ବିଡମ୍ବନା ମୁ ଧିରେ କହୁଛି ହୃଦୟରେ
ସାରା ରାତି ଚେଇଁ ଖାଲି ତାର ଗଣୁଛି
ଆଉ ନିର୍ବାକ ହୋଇ ଆକାଶ କୁ ଚାହିଁବା ରାତିର ଶେଷ ପ୍ରହରରେ
ମୋ ହୃଦୟ ଓ ଆତ୍ମା ଆଜି ଏକୁଟିଆ
ଆଜି ଅସମ୍ଭବ ତୁମକୁ ଭୁଲିବା
ତୁମେ ଜାଣ ତୁମ ପାଇଁ
ସାରା ଦୁନିଆ ମୋ ପାଇଁ ପର |
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
” ତୁମେ ମୋତେ ଭଲପାଇବା ପରେ , ଜଣାତରେ ହେଉ କି ଅଜାଣତରେ
ମୁଁ ତୁମ ଭିତରେ ମୋ ନିଜକୁ
ହଜେଇ ଦେଇଥିଲି …
କିନ୍ତୁ ମୁଁ କେବେ କଳ୍ପନା ବି କରିନଥିଲି କି , ତୁମେ ଦିନେ ଅବେଳରେ ଏମିତି ମୋ ଜୀବନରୁ ଉଭେଇ ଯିବ ବୋଲି ....
ତୁମେ ଭାବନା ଯେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଖୋଜିନି , ଖୋଜିଛି ଆଉ ବହୁତ୍ ଖୋଜିଛି …
ତୁମକୁ ଖୋଜୁଖୋଜୁ କେବଳ ନିଜକୁ ହିଁ ପାଇଛି ,,,
ନା ମୁଁ ଆଉ ହଜେଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି ନା ଖୋଜିବାକୁ କାରଣ ଏଇ ହଜେଇବା ଓ ଖୋଜିବା ର
ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ଭିତରେ ମୋ ନିଜ ସହ ମୋତେ ପ୍ରେମ ହେଇଯାଇଛି ।।…
ଆଉ ଲୋଡା ନାହିଁ ମୋତେ ଆଉ କାହାର ଆବଶ୍ୟକତା
ମୁଁ କେବଳ ନିଜ ସହ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚାହୁଁଛି …
ପୁଣି ଥରେ ଆଉ ସେ ବଦନାମ୍ ପ୍ରେମରେ ହଜି ତୁମକୁ ହଜେଇ ଖୋଜିବାକୁ ଚାହୁଁନି …
ଏବେ ତ ମୋତେ ମୋ ନିଜ ସହ ପ୍ରେମ ହୋଇଯାଇଛି ” …..
ତୁମକୁ ହରେଇବାର ଦୁସ୍ବପ୍ନ!
ଭଲପାଇବା ଟା ବୟସର ମାପକାଠି କି?
ତଥାପି ସାଇତି ରଖିଛି ହୃଦୟରେ
ଯେବେ ଅନୁଭବ ହୁଏ ମୋ ହୃଦୟରେ
ମୁଁ କାଳେ ହେଇଯାଏ ଏକ ଅଶାନ୍ତ ଝଡ଼
ଆଉ ଯେବେ ଶୁଣେ ତୁମ ପାଉଁଜି ର ଶବ୍ଦ
ଅଧା ନିଦରୁ ଉଠି ତୁମକୁ ଦେଖେ
ଦୁନିଆ ଯେତେ ପାଚେରୀ ତୋଳୁ
ପାଚେରୀ ଆର ପଟୁ ଭଗ୍ନସ୍ତୁପ ପରି ମୁଁ ଅଟଳ
ମୁହୂର୍ତକ ଆଗରୁ ଯାହାକୁ ଦେଖିଛି
ଆଉ ଡ଼ରୁଛି ହରେଇବାର ଦୁସ୍ବପ୍ନ
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ
ତୁମର ଅନୁପସ୍ଥିତି!
ତୁମେ ଜାଣ କେହି ଜଣେ
ତୁମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ଆର ଗାଁ ରେ
ତୁମେ ଯୁଆଡେ ଯାଅ
ମୁଁ ଛାଇ ପରି ତୁମ ପାଖେ ଥିବି
ମୋ ହୃଦୟ ତ ସବୁବେଳେ ତୁମର ଶୁଭ ମନାସୁ ଥାଏ
ଯେମିତି ଜନମ ଜନମ ର ଚିନ୍ହା ଜଣା
ମୋ ଜୀବନ ତ ତୁମ ସହ ବନ୍ଧା
ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖରେ
ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ମୋ ଠୁ ଦୂରରେ
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ ତଥାପି ସତ
ରାତି ସାରା ଚେଇଁ ରହିବା
ଅମାବାସ୍ୟା ରାତିରେ ଯେମିତି ଆଲୋକ ଖୋଜିବା
ଅନୁଭବ କରୁଛି ତୁମର ଅନୁପସ୍ଥିତ କୁ
ଆଉ ଖୋଜୁଛି ତୁମର ଠିକଣା କୁ
ଡ଼କ୍ଟର ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ଦଳାଇ
ଗଞ୍ଜାମ |
